ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΦΙΜΩΣΗΣ

ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΙΧΑΜΕ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙ [link]

Έρχεται ο νόμος φίμωσης [link] σύμφωνα με τον οποίο αν μεταξύ άλλων αρθρωσεις λόγο κατά της πολιτικής του Ισραήλ ή του Εβραϊκού οικονομικού λόμπυ που έχει υποδουλώσει την χώρα ή του πολιτικού λόμπυ που εν χορώ διέλυσε την Γιουγκοσλαβία κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς... ρατσιστής ή αντισημίτης. Γιατί μη μου πείτε ότι το φωτογραφικό αυτό νομοσχέδιο αφορά τους... Σλοβάκους.

Γεγονός είναι ότι ενώ υπάρχει σημαντικη διαφοροποίηση μεταξύ Ισραηλινού ως πολίτη, Ισραηλίτη στο θρησκευμα, Εβραίου στην εθνικότητα και Σιωνιστή ως παγκόσμια εθνοφυλετική ιδεολογία, καποιοι φροντιζουν να τα ταυτίσουν όλα αυτά ώστε να παιζουν το κρυφτούλι προκειμενου να προωθήσουν τα σχέδια τους.

Και ενω καποιοι φιλικά προσκειμενοι στο λομπυ αυτό πέφτουν κάτω και βγάζουν αφρούς με την ιδέα της ύπαρξης ενος Ελληνοχριστιανικού έθνους υιοθετούν πλήρως τον Εβραϊκο εθνοφυλετισμό ταυτίζοντας τον Ισραηλίτη με τον Εβραιο και οπωσδήποτε πάντως με τον Σιωνιστή.

Ας αποφασίσουν λοιπόν, ταυτίζονται οι παραπάνω έννοιες;

Αν ναι, και αυτό ειναι αποδεκτό, τότε φαντάζομαι ότι ειναι εξ ίσου αποδεκτό να είναι ταυτόσημες οι έννοιες του Ελληνα και του Χριστιανου Ορθόδοξου.

Αν πάλι αυτά τα δύο δεν ισχύουν και ειναι αποκυήματα ενος άρρωστου εθνοφυλετισμού τότε υποθέτω πως ειναι εξ ίσου άρρωστη η ταυτιση του Εβραίου Σιωνιστή με τον Ισραηλίτη και τον Ισραηλινό και συνεπώς όποιος καυτηριάζει το φαινόμενο αυτό δεν ειναι κατ' ανάγκη αντισημίτης.

Λυπαμαι πάντως που ο πυρήνας του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβούλιου διολίσθησε σε αυτην την ταύτιση δίνοντας έτσι το δικαίωμα στον καθε κακοπροαίρετο να ταυτίζει τον κάθε Ισραηλίτη συμπολίτη μας είτε με εκείνα τα τραπεζικά τοκογλυφικά λόμπυ που είναι σε χέρια Εβραίων είτε με λόμπυ πολιτικού σχεδιασμού όπως αυτα που διέλυσαν την Γιουγκοσλαυία για να διαμερίσουν τα ιμάτιά της.

Ευτυχώς που δεν στερούμαι και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό επιστήθιων φίλων Εβραϊκής καταγωγής που δεν συμφωνουν με αυτη την ταύτιση η οποία εν τέλει καταλήγει να απαξιώνει και τους ίδιους στην κοινή γνώμη, συνήθως αδικαιολόγητα, κάποιες φορές όμως απολύτως δικαιολογημένα, ιδιαίτερα όταν προωθούνται νομοσχεδια που θυμίζουν ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Ειναι τελικά ο εθνικισμος καλό ή κακό; Ή ειναι μονο αναλόγως για ποιό έθνος ή θρήσκευμα μιλάμε;

Τι θα πούνε τώρα όλοι οι "προοδευτικοί" και οι "προστάτες" των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι υπέρμαχοι της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης, πολλοί εκ των οποίων δεν θεωρούν ύβρι το να βρίζει κανεις την Ορθοδοξη Εκκλησία ή υπεραμύνονται αρρωστημένων έργων τέχνης που προσβάλουν τον Χριστιανισμό, σαν εκεινο του Βέλγου Τιερί πως -τον-λένε (γιατί τον έφαγε το μαυρο σκοτάδι της ανυπαρξίας).

Εκτος αν η Τεχνη είναι στο απυρόβλητο, οπότε θα μπορουμε κι εμεις να τα λέμε ζωγραφιστά ή τραγουδιστά.

Σαν κι εκεινο τον πίνακα Νιγηριανου καλλιτέχνη όπου μια Μαντόνα (Καθολική Παναγία) ήταν "στολισμένη" με κοπριά ελεφάντων και γυναικεία αιδοία από πορνογραφικό υλικό, που βραβεύτηκε από τον Serota, τον Εβραιοάγγλο διευθυντή μουσείου Μοντερνας Τεχνης της Οξφόρδης και που προβλήθηκε στην Νέα Υορκη με την συλλογη του επίσης Εβραιοάγγλου διαφημιστή-προαγωγού Τέχνης Saatchi.

Τα Αμερικανικά δικαστήρια αποφάνθηκαν ότι ο δήμαρχος Giuliani της Νεας Υόρκης είχε άδικο που θεωρούσε τον πίνακα προσβλητικό και ήθελε να τον αποσύρει από την έκθεση. Οπότε υποθέτω και εγω ότι εμείς οι καλλιτέχνες είμαστε ελευθεροι να κάνουμε παπάδες και... ραββίνους.

Οι υπόλοιποι τσιμουδιά!



Η αγαπημένη μου ταινία Small Time Crooks του ταλαντούχου Εβραιοαμερικάνου σκηνοθέτη Woody Allen, που καυτηριάζει τόσο τον νεοπλουτισμό όσο και τον ελιτισμό και την διαφθορά της comme-il-faut "καλής" κοινωνίας των διανοουμένων.