TWILIGHT ZONE GMT+2

TO XΩPIO ΨIΦIZEI ΠAΣOΚAPA

Μετά από περπάτημα μιας ώρας, φάνηκε το πρώτο σπίτι. Ευτυχως η βροχή είχε σταματήσει. Το μονο που ευχόμουν, ήταν να βρω στο χωριό τουλαχιστον βενζινάδικο. Σάμπως ήξερα πού πήγαινα; Γι' αλλού ξεκίνησα κι αλλού βρισκόμουν. Ανάθεμα την ώρα που μου ήρθε το χαρτί για εφορευτική επιτροπή.

Και μου τολεγε η μάννα μου, κάνε μεταδημότευση...
Οι δικαστικοί πληρώνονται, οι αντιπρόσωποι των κομμάτων πληρώνονται σε είδος, μόνο εγώ το κορόιδο δηλαδή θα πρέπει να σηκώσω στις πλατες μου στο τσάμπα το βαρος της ετυμηγορίας του κυρίαρχου λαού;

Και πανω που ειχα πείσει τον εαυτό μου πως το ταξιδι αυτό στην ορεινή Φθιώτιδα θα είναι μια ευκαιρία για να αναπολήσω τα παδικα μου χρόνια, συνειδητοποιώ πως ξεμεινα από βενζίνη. Πουθενα βοήθεια, πουθενα βενζιναδικο στο δρόμο. Κανα δυο αυτοκίνητα που περάσανε, δεν σταμάτησαν να βοηθησουν. Θα παρω λεω την αριστερή διασταύρωση ποδαράτα - αν και η αλήθεια ειναι δεν την θυμάμαιι να ήταν εκεί παλαιότερα.

Στην αρχη δείλιασα, λέω "λες να βγαζει σε αδιέξοδο, σε κανένα νταμάρι" αλλα εκείνη η ταμπελα "Εξοχική Χασαποταβέρνα Το Μεγαλο Φαγοπότι" με καθησύχασε. Λεω, κατι θα βρω να φαω κι εγω ο γκαντέμης. Βουτάω το μπιτόνι και ξεκινάω για καύσιμα. Ελπίζω να φτασω στον προορισμό μου για τις αυριανές εκλογές. Στο μεταξύ ντοπαρίστικα κιόλας - για να το παρω το θεμα θετικά - ότι η δημοκρατία χωρις την συμμετοχη και την συμβολή μου κινδυνευει. Αλλα όλα θα έχουν αίσιο τέλος - ελπίζω...

 Ήδη φτάνω στο πρωτο σπίτι. Φαίνεται έρημο αν και περιποιημένο. Το ίδιο και το δευτερο. Και το τρίτο. Η αλήθεια είναι ότι έχουν έναν ιδιόμορφο αρχιτεκτονικό ρυθμό που δεν ανήκει σε αυτούς που ήξερα.. Ειναι κατι σαν μαιζονετες αλλά διαθετουν και πύργο που τα κανει να φαινεται τετραώροφα. Ανάλογα από που τα παρατηρεις τα σπίτια αυτά αλλαζουν ύψος, από δυόρωφα μεχρι τετραωροφα.

Στην ταρατσα διαθετουν και κατι προεξέχοντα σιδερα σαν κατι να αναμένουν. Είναι πολλά τετραγωνικά αλλα ειναι και απροσδιορίστου μεγέθους.Σιγουρα παντως θα στοιχιζουν πολλά χρηματα. Περίεργο όμως, γιατί δεν παρατήρησα εδώ στην ερημια καμμια παραγωγική μονάδα, βιοτεχνία ή κατι άλλο στην περιοχή. Να είναι ίσως η 'Χασαποτεβερνα Το Μεγαλο Φαγοπότι' τόσο δημοφιλής που να συντηρεί ολόκληρο χωριό; Και να μην με έχει προσπεράσει τόσην ώρα ούτε ένα αμάξι με εκδρομείς από την Λαμία;

Παρατηρώ ότι το χωριό έχει ακόμα καποια διαφοροποίηση από τα άλλα χωριά της Ελλάδας: Δεν διαθέτει ουτε Eκκλησία, ούτε Hρώον. Σαν τις πολιτικες πεποιθήσεις του Τατσόπουλου και των 5000 οπαδών του ένα πραμα. Ελληνικό χωριό χωρίς αυτά τα δύο, μου φαίνεται πολύ παράξενο. Από το Σουφλί μέχρι της Γαύδο αυτα τα δυο είναι εκ των ουκ άνευ. Μεχρι και οι Αμερικανικες παραγωγες σαν το Mamma Mia στη Σκοπελο ή το Μαντολινο του Κορελλι στην Κεφαλλονιά, του Βαλλιανάτου, μια εκκλησία την έχουν.

Αλλα ουτε και την 'Χασαποταβερνα Το Μεγαλο Φαγοποτι' βλεπω πουθενα, να μπω να ζητησω βοήθεια, να φάω κατι, να στηλωθώ. Μήπως υπήρχε και έκλεισε;  Ναταν άραγε η ταμπελα που είδα απλά το όνομα του χωριού; Aλλά χωριό με όνομα 'Χασαποταβερνα' ή 'Φαγοποτι' δεν έχω ματακούσει.

Πλησιάζω ένα από τα σπίτια του χωριού. Αποφασίζω να φωνάξω...

-Ειναι κανεις εδω;  
-Είναι κανείς ΕΔΩ;

Και εκεινη τη στιγμη κοπήκαν τα γόνατά μου! Εμφανίστηκε από το πουθενά ένα πράσινο τρομακτικό ανθρωπάκι, στο μέγεθος του Σημίτη, με την κουτέλα του Γιωργακη του Παπανδρεου (που προδίδει σοφία), τό άγριο βλέμμα του Ανδρέα όταν έλεγε ψέμματα απ' τα μπαλκόνια, το αυτοκρατορικό παράστημα του Τσοχατζόπουλου, και μου φώναξε ανορθόγραφα με μιά εγγαστρίμυθη φωνή σαν να έβγαινε απ' ευθείας από το στομάχι του Πάγκαλου:


-ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΒΡΕ ΖΩΟΝ;
ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΨΙΦΙΖΕΙ ΠΑΣΟΚΑΡΑ!
 ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ! ΝΑ ΠΑΣ ΑΛΛΟΥ!

Πετάω το μπιτόνι και αρχίζω μια τρεχάλα που δεν την έχω δει ουτε στο σινεμά. Κάνω την ίδια διαδρομή που έκανα πριν σε μια ώρα, σε μισή. Φτανω στην διασταύρωση και βλεπω από δεξιά να έρχεται ένα αυτοκινητο. Αποφασισμενος να μην το αφησω και αυτό να με προσπερασει, σχεδόν πεφτω επάνω του.

Προσπαθω να αρθρωσω μια κουβεντα από το λαχανιασμα και την τρομάρα.

- Εκει... εκεί... έχει κάτι... πρά... πράσινα ανθρωπάκια...

Σκύβω στο παραθυρο για να διακρινω τις αντιδράσεις των επιβατών. Και τι βλεπω;
Κατι που μου παγωσε το αίμα. 

Οι επιβάτες ήταν... άσχημα γαλάζια ανθρωπάκια με γυαλιά, εξ ίσου τρομακτικά με τα πράσινα (αν και φαινοντουσαν λιγοτερο έξυπνα) και στο πίσω καθισμα ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ τρόμος:

Τα ανθρωπάκια που καθόντουσαν πίσω ήτανε ίδια ο Μητσοτάκης και η Μπακογιάννη (αλλά χωρίς μαλλιά )  και στην μεση καθόταν χαμογελαστός ο Στεφανος Μάνος (ο κανόνικος, όχι σε γαλάζιο ανθρωπάκι). Από το ανοικτό ραδιόφωνο δε, ακουγαν την συνεντευξη του Καρατζαφερη στον Πρετεντέρη.

Βγαζω ένα ουρλιαχτο και αρχιζω να τρεχω, να τρεχω, να τρεχω για να σωθω.
Και τωρα προσπαθω να ειδοποιήσω κι εσας.

Ακούστε με, είναι παντού! 
Αλήθεια σας λέω!

Κι αν δε με πιστεύετε ιδού και η φωτογραφία και το βιντεο! (ευτυχως που δεν πέταξα και τις καμερες μαζι με το μπιτόνι πάνω στην τρεχάλα).



ΥΓ. Περασε και ενα κοκκινο αυτοκινητο, και ένα ρόζ αλλά κρυφτηκα.