ΜΕΤΑΞΥ ΘΕΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ...ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΩΝ
Η βραβευμένη στις Κάννες ταινία Μεταξύ Θεού και Ανθρώπων ήταν εξαιρετική - δεν το συζητώ. Πιστευω να την αποκωδικοποίησα μέσα μου ικανοποιητικά. Μόνο που όταν την είδα - πριν από 4 μηνες - για ένα μονο πραγμα είχα κενό, ένα πραγμα δεν μου κόλλαγε και δεν τολμούσα να το εκφρασω πουθενά:
Πως είναι δυνατόν οι ομογενείς υπερασπιστές του παιδεραστή Πολάνσκι - μεταξυ των οποίων και οι επιθετικά αντιχριστιανοί αδελφοί Κοέν ή ο πρόεδρος του Φεστιβαλ Καννών Gilles Jacob ή σπείρα των Oscar - οι οποίοι βραβεύουν ενίοτε ακόμα και θεματικά (κι' ας ειναι μια ταινία μέτρια) οτιδήποτε έχει έμμεσα ή χοντροκομένα αντιχριστιανική χροιά ή προωθεί την νεοταξικη ατζέντα, να βραβευσουν μια "Χριστιανική" ταινία.
Το μυστηριο λυθηκε προσφατα. Η ταινία, πέρα από τα βαθύτατα φιλοσοφικά ζητήματα που θέτει περιγράφει και το ζωφερό περιβάλλον της Βορείου Αφρικης, των Ισλαμιστων και των διεφθαρμενων καθεστώτων, τα οποία προφανώς και έπρεπε επειγόντως να αλλάξουν αλλά εμεις οι κουτόφραγκοι απλά δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει.
Οπότε ανέλαβαν οι εξ επαγγελματος ανθρωπιστες να μας διαφωτίσουν, ώστε για καθε μελλοντικό (για το 2010) ενδεχόμενο στις χώρες της Βορείου Αφρικής να έχουμε ιδίαν αντίληψιν και να μην υστερούμε του CNN ή της Μεγαλοσυμπεθέρας (της Hillary ντέ) που βγαίνει ως παγκοσμια κυβερνητικη εκπρόσωπος-τέως κερατού , στα κανάλια για να μας διαφωτίσει.Προφήτες ήταν;
(Αχ, γρήγορα, γρηγορα. Ένα συννεφάκι με εμποδίζει να δω παρά πέρα. Βγάλτε ένα πετροδόλλαρο και κάντε μου αέρα να διαλυθεί...)
_________________
ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ ΣΕ BLOG ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ DES HOMMES ET DES DIEUX,Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ Καννών 2010.
Φιλοσοφικο, αργο και βαρυ εργο (σαν εικονοποιηση θεολογικων στοχασμων και δειληματων) αλλα μετα το Νησί (Ostrov, την Ρωσσικη ταινια) νομιζω οτι ειναι η καλυτερη ταινια που υπαρχει στο θεμα της απενοχοποιησης της πιστης στην εποχη μας (ακομα και του Ισλαμ) και απαντά εξαιρετικα στο θεμα του καλου και του κακου, το αληθινο νοημα της πιστης που σχετιζεται με την κακοπαθεια και την θυσια υπερ του πλησιον, της αντιστασης στην βια με την μια βια, τον αφοπλισμο του εχθρου με το καλο, τους εξωτερικους παραγοντες (απεικιοκρατια, εκμεταλλευση των μεγαλων) που γεννουν τετοια φαινομενα τυφλης βιας, την νομιμη εξουσια που συχνα ειναι χειροτερη από την παρανομη.
Μονο ειχα φοβο μηπως ολη η ταινια θα ειναι απεικονιση ωμης βιας (εξ αιτιας μιας τετοιας σκηνης μονο στην αρχη) σαν τα "Ομορφα χωρια ομορφα καιγονται" αλλα δεν ηταν ετσι. Αλλα ισως αυτος ο φοβος να σε εκανε συμμετοχο του διαρκους φοβου των πρωταγωνιστων και να ανεδειξε καλυτερα την συνειδητη τους θυσια.
Το τραγικο τελος παντως για καποιον που εχει εμβαθυνει στο τι ειναι πιστη υπονοει το ενα happy end σε εναν αλλο κοσμο, διαφορετικα θυσία = βλακεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου