ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΙΣ ΑΘEON ANTIΔIKON

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΛΗΞΟΥΡΙ...

Αγαπητέ Ιωάννη,

Υπαρχει μια ουσιαστικη διαφορα που ηθελημενα ή αθελα παραβλεπετε. Η διαφορα μεταξυ του Αγνωστικιστη - που δεν πιστευει -  και του Άθεου.

Αγνωστικισμός σημαινει: Δεν πιστευω, δεν ξερω, δεν απαντω. Δεν με ενδιαφερει σε τελικη ανάλυση να δώσω μια συγκεκριμένη απάντηση. Διατηρει δε το δικαιωμα να θεωρει και ανοησιες αυτα που πιστευουν οι άλλοι χωρις να προτείνει κατ ' ανάγκην κατι, είτε από άγνοια, είτε από σεμνότητα είτε από Σωκρατικη σοφία.

Η αθεία όμως ειναι ΠΙΣΤΗ εξ ισου τυφλη σαν τις αλλες, διοτι στηριζεται σε αξιώματα και ιδεοληψίες, σε θεωριες και εικασιες αναποδεικτες, αφύνοντας ακάλυπτα τεραστια λογικα χασματα και κενά που ηθελημενα παραβλεπει. Δηλαδη θα ηδυνάμην να παραθεσω εκατονταδες δυσκολα ερωτηματα εις τα οποία η αθεία είτε δεν μπορει να απαντησει είτε δινει εξηγησεις πιο ιλαρές κι' από αυτες που ενδεχομένως θα εδινε για την πιστη η κα Λουκα, όσο και να γραφουν διαφοροι εγωπαθεις διανοητές απολογητικά βιβλια υπέρ της Αθείας. Ή ακριβεστερα, βιβλία κατά της πίστης. Διότι η Αθεία μονο να ετεροπροσδιοριστεί δύναται για να επιβιώσει: Αναφέρεται μονιμως στο τι ΔΕΝ πιστεύει.

Λέγω δε "εγωπαθείς διανοητές" όχι τοσο για να τους απαξιώσω, αλλά η πίστη στις υγιείς της εκφανσεις έχει ως επίκεντρο το Θείο ή κάποιο πρόσωπο ή καποιο βιβλίο που άλλοι εγραψαν και εκαστος τοποθετείται επ αυτου. Τουναντιον στην απιστία ο εκαστοτε γραφων, ακομα και ο σοφότερος, παραθετει δικες του ατομοκεντρικες σκεψεις και φιλοσοφήματα ωσαν να επρόκειτο ο ίδιος περί  παγκοσμίου σημειο αναφοράς. Άντε, το πολύ να δανειστεί επιχειρήματα κάποιας άλλης μαύρης τρύπας στον γαλαξία των ηλίων.

Παμπολλες φορες η αθεία υποσυνειδητα βολευει, γιατι υπαρχει ενας έμφυτος εσωτερικος συνειδησιακος έλεγχος (ο οποίος ΔΕΝ εξηγειται με την αθεία) και ο οποίος πρεπει να φιμωθεί. Και δεν εννοω κατ ' αναγκην συνειδητα.

Αν δε η ζωη καποιου με βαση τις επαγγελματικες , ιδεολογικές, πολιτικές, ερωτικές ή αλλες επιλογες του τον καθιστα δεσμιο σε αυτες, η αθεία βολευει για να ξεπεραστει αυτη η εσωτερικη υπαρξιακη διαπάλη ωσάν τον Σίνι τον Πιτυοκάμπτη που σχιζει τον άνθρωπο στα δύο. Διαφορετικα ο αλλος θα πρέπει να βρεθει ενωπιος ενωπίω με τον ληστή και σε μια μειζονα υπαρξιακη κριση να δωσει μια και να γκρεμισει τον κοσμο του, για να τον σκοτώσει με τα ίδια του τα χερια και να απαλλαγει επί τελους από την τυραννια του.

Για να επιτευχθεί λοιπον αυτη η φίμωση - ως αμυνα μιας καταπιεσμενης συνειδησης σε ομηρία - χρειαζονται ερείσματα για να πεισει κανεις τον εαυτό του ότι η πίστη είναι εν γενει μια αθλιοτης. Και δυστυχως τα ερεισματα αυτα είτε του τα δινουν τα καμωματα των εκπροσωπων και των οπαδών της θρησκειας (με επιλεκτικη παντως επικεντρωση στα κακεκτυπα και παραβλεποντας τα προτυπα) είτε τα δημιουργει μονος του δαιμονοποιωντας και δινοντας αρνητικη ερμηνεια στα παντα.

Η αλήθεια είναι ότι διακρινω μια νευρωση ή τυφλωση και σε πολλους θρησκευομενους οι οποίοι υιοθετουν ενα στερεοτυπο μοντελο θρησκου το οποίο υπαρχει μονο στην γκλαβα τους ή στο μυαλό του εκάστοτε  αδιάκριτου "πνευματικου" τους και που ειναι στην πραξη αλλ' αντ' αλλων - σε σχεση με αυτό που ήθελε να πει ο Ποιητης. Γίνεται προβολή δηλαδη των δικων τους επιθυμιών (ή και παθών) στο πρόσωπο του Χριστού ώστε να μείνουν βολεμένοι στην πλάνη ή και στα πάθη τους τα οποία πάντως ΔΕΝ τα απέκτησαν λογω πίστης αλλα προϋπήρχαν και τα κουβάλησαν σε αυτήν.

Εδώ έχουμε να κανουμε με τον έτερο ληστή καθ' οδόν προς Αθήνας. Τον Προκρούστη. Και οταν τα ατομα αυτα ερθουν σε συγκρουση με τον εαυτό τους - διοτι δεν μπορουν να συμφιλιωθουν με την αδυναμη και αρρωστη φυση τους ούτε να ακολουθήσουν το μοντελάκι του one size πιστού - τρελαινονται.

Ομοιως και υμεις το ιδιο εργο βλεπετε αλλά απο την πίσω πλευρα της οθονης. Κανετε τα παντα για να πεισετε διανοητικά, εγκεφαλικά εαυτους και αλληλους οτι τα πραγματα στην ζωη ειναι απολύτως συγκεκριμένα και προσδιορισμένα, λες και το μυστηριο της ζωης αναλυεται με επιστημονικά εγχειριδια. Και επειδη η ψυχη και η καρδια όταν αντιληφθουν οτι το μυαλο χειραγωγειται και τροχοδρομείται προς μια λάθος κατευθυνση επαναστατουν, τοτε για να τις καταπνίξεις δεν εχεις άλλη επιλογη από το να έχεις ως μονιμη ασχολια και εμμονη το ποιος παπας εξευτλίστηκε ή αν ο διπλανος σου φορά κομποσχοίνι ή  αν στρωνει το χαλί του να κανει μετανοιες κατά την δυση του ηλίου.

Μακαρι παντως η πολεμικη σας να στηριζεται σε αυτό και να ειναι θεμα εσωτερική διαμάχης. Γιατι πολυ φοβαμαι πως τόσο για εσας όσο και για τον ετερο ταυρο σε υαλοπωλείο (ιδιως γι αυτον) δεν ειναι θεμα υπαρξιακης αναζητησης που απλα κατεληξε στην αθεία, αλλα θεμα άλλου τύπου δεσμευσεων και υποχρεωσεων οπότε η αθεία ειναι ταυτοχρονα και άλλοθι και αυτοάμυνα. Αν  η γραφιδα σας δηλαδή ειναι καθαρά... επαγγελματική και ταγμένη στο να δυσφημιζει και να εκτελει ηθικά χωρίς ίχνος επιοίκιας. Θελω να ελπίζω πως δεν ισχυει αυτό γιατί όσην επιοίκια δείχνεις τόση θα λάβεις.

Ούτως ή αλλως παντως, έκαστος το δρομο του... Κι αν ήταν ενας ο λογος που εγω προσωπικα Πιστευω, αυτός θα ήταν η δίψα για δικαιοσύνη είτε σε αυτη τη ζωη ή στην άλλη, με μοναδική ευκαιρία παραγραφής ανομημάτων την μετάνοια. Και ας έγινε την δωδεκάτη λιγο πριν κτυπήσουν οι καμπάνες.

Διότι άπαξ και οι καμπανες σημάνουν την δωδεκάτη, η άμαξα ξαναγίνεται κολοκύθα και τα μεταξωτά γίνονται κουρέλια. Και με τα κουρέλια σε κανένα παλάτι δεν μπαίνεις....

ΝΙΨΟΝΑΝΟΜΗΜΑΤΑΜΗΜΟΝΑΝΟΨΙΝ