8/5/08

ΜΕΓΑ BLOGOQUIZ: ΡΩΤΗΣΤΕ ΤΟΝ PATER (άκλιτον)

ΦΩΤΙΖΕΙ Η ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΥΣ;

Η αναγνώστριά μας BLONDIE, μας απέστειλε την ακόλουθον ερώτησιν:

Δέσποτα,
έχω καμμία ελπίδα ως λαϊκιά και μάλιστα άνεφ πτυχίου θεολογικής (παρά μόνο κομμωτικής από τον Αμάραντο) να γίνω και εγώ κάποτε διορατικιά ή φωτίζονται μόνο όσοι φορούν ράσο; Μπορώ όταν θέλω μια απάντησις από τον Θεό να συμβουλεύομαι και την γιαγιά μου που αν και αναλφάβητη μεγάλωσε με το θυμιατήρι στο χέρι ή μπορεί να είναι και πλανεμένη ως μη ρασοφόρος και ως μη θεολογικά καταρτισμένη; Ό,τι συμβουλεύουν οι ρασοφόροι είναι πάντοτε σωστά; Μπορεί να υπάρξει αγιότητα στα λαϊκά στρώματα; Έχετε γνωρίσει λαϊκούς αγίους ή και πνευματικούς συμβούλους, (κοσμοκαλόγερους/γριες και μή); Γιατι δε γράφονται βιβλία για λαϊκούς που είναι πνευματοφόροι; Δεν υπάρχουν πνευματοφόροι λαϊκοί ή απλά δεν υπάρχουν βιβλία γι αυτούς;

_______________________
ΑΠΑΝΤΗΣΑΤΕ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΑΤΕ ΠΟΝΤΟΥΣ!

Η επιτυχεστέρα απάντησις θα βραβευθεί.

12 σχόλια:

Ggian είπε...

Υπάρχουν, υπάρχουν!!! Να ένα, ενός σύγχρονου ήρωα, του Μάρκου. Λέει και άλλα βέβαια περί αθεΐας στο άρθρο, αλλά μπορείς να πάρεις μια γεύση για την αγιότητα της διπλανής πόρτας, που μπορεί να επισκεφτεί και μοντέλα και γιάπηδες και ό,τι θέλεις. Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν...

Να και ένα ακόμη που με συγκλόνισε. Μιλάει για τον μπαρμπα-Τάσο, τον πλανόδιο μανάβη στη Ν.Μάδυτο Θεσσαλονίκης.
Σαν το χρυσάφι στο καμίνι...


Χριστός Ανέστη!!!

Γιώργος.

Ggian είπε...

Πού πήγαν τα λινκς;
Σαν το χρυσάφι στο καμίνι
http://www.egolpio.com/DIGITAL_BOOKS/SAN_TO_XRYSAFI_STO_KAMINI.pdf

Ο Μάρκος
http://www.oodegr.com/oode/psyxotherap/psyxotherap/than_nekr1.htm

P. Kapodistrias είπε...

Χωρίς να παρεξηγηθώ, επιτρέψτε μου να μεταφέρω εδώ δύο λαϊκά γνωμικά αλληλοσυγκρουόμενα, που μού έχουν κάμει εντύπωση:

1
Στον παπά τα λέμε όλα
στο γιατρό τα δείχνουμε όλα!

2
Ούτε όλα του γιατρού,
ούτε όλα του παπά!


Χαίρετε και αγαλλιάσθε!

Theoprovlitos είπε...

@ π.Π.Κ.

Γιατί να παρεξηγηθείτε πατερ μου;

Εξ αλλου αλληλοσυγκρουόμενη είναι και η κοινωνία μας, και η θεολογία μας και το χειρότερο όλων: ο ευατός μας διαρκώς και μονίμως.

Πάντως το βίωμα του καθενός παίζει και σημαντικό ρόλο. Δηλαδή στο συγκεκριμενο ερώτημα είναι καθοριστικό στην απάντηση που θα δωδει κανείς πέρα από ενα θεωρητικό και αόριστο ναί ή όχι.

Πάντως για να τοποθετηθώ επί των ρητών, στον γιατρό τα δείχνουμε αναμφιβολα όλα. Με τον παπά, αυτό θα ήταν το ιδεατό και το ζητουμενο. Αλλά πρέπει πρώτα να βρεθεί κανεις στην ίδια την συχνότητα.

Theoprovlitos είπε...

Δεν ξερω γιατί κουτσουρευει τα links.
Τα ξαναγραφω σπαστα σε δυο αραδες.

http://www.egolpio.com/DIGITAL_BOOKS/
SAN_TO_XRYSAFI_STO_KAMINI.pdf

http://www.oodegr.com/oode/
psyxotherap/psyxotherap/than_nekr1.htm

Ανώνυμος είπε...

1) Λαϊκός Αχθοφόρος αναστένει νεκρό:

http://www.oodegr.com/oode/asynithista/thavmata/axthoforos1.htm

http://tinyurl.com/6qw5le

2) Ελληνοαμερικανος οικογενειάρχης που είδε το Ακτιστο Φως:

http://www.oodegr.com/oode/asynithista/pn_empeiries/oikogen1.htm

http://tinyurl.com/6m6e2m

3) Λαϊκος που είχε εμπειρία θεού:

http://www.oodegr.com/oode/asynithista/pn_empeiries/emp_theou1.htm

http://tinyurl.com/5pq8au

Ανώνυμος είπε...

Blondie,

Όταν κάποια/ος ρωτά τον Θεό, του απαντά ο Θεός, και όχι η γιαγιά με το θυμιατήρι ή ο πνευματικός με το λαμπερό πετραχήλι. Ο Θεός στέλνει την απάντηση δια μέσου ανθρώπου, όχι ο άνθρωπος, είτε γιαγιά είναι είτε ρασοφόρος. Φυσικά, προυπόθεση για να λάβει απάντηση κανείς, είναι να έχει ειλικρινή αναζήτηση, αγάπη, και ταπείνωση πραγματική… να μην αισθάνεται δηλαδή υποβιβασμένος επειδή είναι κομμωτής και να κοιτά τι κάνουν οι γύρω του.

Αλλοιώς τονε στέλνει σε κανα ρασοφόρο "ενδεδυμένο ένδυμα ευσεβείας την δε δύναμι αυτής ηρνημένο" ή σε καμμιά γιαγιά με λιβανιστήρι στονα χέρι και ευνουχιστικό καμουτσίκι στ' αλλο.

Το ερώτημα αν υπάρχουν άγιοι στα λαϊκά στρώματα είναι απαντημένο από τον καιρό του Αντωνίου του Μεγάλου… που νόμιζε ότι είναι ο μεγαλύτερος ασκητής και τούδειξε ο Θεός ένα παπουτσή –εντάξει δεν ήταν κομμωτής- μεγαλύτερο απ’ αυτόν.

Γνωρίζουμε μόνο αυτό και αυτούς που μας στέλνει ο Θεός όχι όλο τον κόσμο… είναι ένας ψιλοεγωισμός να θέλουμε εμείς να ανεβάσουμε στον θρόνο του «καλύτερου», αγίους που γνωρίσαμε, σαν τον Γέροντα Πορφύριο π.χ ή την γιαγιά Φωτεινή . Φυσικά οι ίδιοι οι Άγιοι δεν σκεφτόντουσαν σαν και εμάς γιατί ήσαν πραγματικά ταπεινοί και όχι ψευδοταπεινολογούντες εφοδιασμένοι με νεοευσεβισμούς, τον Ισαάκ το Σύρο στη μια μασχάλη και τα πάθη τους στην άλλη.

Τα βιβλία τέλος γράφονται για την ανθρώπινη αδυναμία όπως και οι άγιοι για τον ίδιο λόγο «εμφανίζονται» με τα χαρισματά τους στον κόσμο, όμως «μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες».

Καλή συνέχεια στον αγώνα σου!

Theoprovlitos είπε...

@ Θ.Δ.

Ευχαριστώμεν δια την συμμετοχήν σας.

@ α-δέσποτα
και εν Κυρίω αδελφέ

Ευχαριστώμεν δια τας συμβουλας σας προς την Βλόνδην.
Εκτιμώμεν την συμμετοχήν σας εις την παρούσαν και πιστεύομεν πως η απάντησίς σας την εκάλυψε πλήρως.

Εάν πάντως έχετε συναναστραφεί με τοιούτους λαϊκούς παρακαλούμε όπως καταθέσετε την ημετέραν εμπειρίαν.

Cacofonix είπε...

Θεοπρόβλητε,
Ο Παπαδιαμάντης δεν σου φτάνει; Και με τα πάθη και με τα λάθη του...
Κι ο Ντοστογιέφσκυ; Και ξένος και συγγραφεύς, όπως κι ο προηγούμενος... Και 1002 άλλοι...

Theoprovlitos είπε...

@cacofonix

Διερευνώμεν το ενδεχόμενον προσφάτων και προσωπικών εμπειριών.
Ο σκοπός της ερωτήσεως της Βλόνδης ήτο η ενθάρρυνσις εις τον προσωπικόν της αγώνα, ως λαϊκής (και πολύ μάλιστα). Πλην όμως και εμεις αναπαράγωμεν το ερώτημα, διότι διακρίνομεν μιαν υφέρπουσα γεροντολατρεία προς ό,τι φέρει το ράσον.
Και βεβαίως τό ράσον πλειστάκις σώζει, πλην όμως ΠΑΝΤΑ και ΜΟΝΟΝ αυτό;

Cacofonix είπε...

Όχι κι όχι είναι η σαφέστατη απάντηση...

Ανώνυμος είπε...

Θα πω μια προσωπική μου εμπειρία από μία γυναίκα χήρα που ήταν νεωκόρος σε μία εκκλησία του Πειραιά και πέθανε πριν από λίγα χρόνια. Ζούσε σαν μοναχή αν και ποτέ της δεν είχε κάνει κουρά. Είχε 4 παιδιά, είχε χάσει τα 2 (το ένα σε βρεφική ηλικία, το άλλο ενήλικο). Της είχε δώσει ο Θεός πραγματικά χαρίσματα, τα οποία έκρυβε και μόνο καμιά φορά της "ξέφευγε" και έλεγε κάτι. Είχε βοηθήσει πολύ κόσμο και με την προσευχή και με τη συμβουλή της. Καμιά φορά έλεγε "θα κάνω προσευχή και θα σου πω" και όντως αυτό που έλεγε μετά ήταν από φώτιση Θεού. Είχε οδυνηρό τέλος, από καρκίνο, τον οποίο υπέμεινε με φοβερή εγκαρτέρηση και μάλιστα αρνήθηκε να της χορηγήσουν ένεση μορφίνης "για να μοιάσει και λίγο στον Χριστό" όπως έλεγε. Στην κηδεία της έγινε προσκύνημα πραγματικό. Αιωνία η μνήμη της γιαγιάς Αναστασίας.