Κάτι πρέπει να γίνει τέλος πάντων με τα CD που πουλούν αλλοδαποί (συνήθως μαύροι) στις καφετέριες, στις ταβέρνες και στους δρόμους. Σου πουλάνε 5 ευρώ το πειρατικό CD και πηγαίνεις μετά στο σπίτι ή στο αμάξι να το ακούσεις και συνειδητοποιείς ότι πέταξες τα λεφτά σου: Το CD ειναι για πέταμα...Δηλαδή καλύτερα να τους έδινες 1 ευρώ για ελεημοσύνη παρά να ξεγελαστείς και να σκάσεις 5 για ένα CD που δεν παίζεται. Η ποιότητά του είναι συνήθως τέτοια που δεν ακούγεται. Τουλάχιστον των περισσοτέρων που πουλούν οι πλανόδιοι στο δρόμο. Ευτυχώς βέβαια που δεν την πατάω και συχνά, καθότι αυτά που ψάχνω και ακούω εγώ, σπανιότατα γίνονται αντικείμενο πειρατείας. Οπότε εξ ίσου σπάνια μπαίνω και εγώ στον πειρασμό να αγοράσω από πλανόδιο.
Αλλά όλους αυτούς τους τύπους που εξαπατούν τον κόσμο και πουλάνε αυτή την σαβούρα κάποτε θα πρέπει να κάνει κάτι το κράτος, μια κρατική υπηρεσία, το Υπουργείο Πολιτισμού και να τους μπαγλαρώσει και να τους ΑΠΕΛΑΣΕΙ από την χώρα, μπας και ανασάνουμε λιγο από αυτό το αίσχος που απειλεί το έθνος μας και τον πολιτισμό μας.
Ποιούς αλλοδαπούς μωρέ;
Για τις δισκογραφικές εταιρίες και τους ΕΛΛΗΝΕΣ συνθέτες, τους στιχουργούς και τους τραγουδιστές μιλώ τόσην ώρα, που τραγουδούν και κυκλοφορούν όλα αυτά τερατουργήματα και καταστρέφουν τον Ελληνικό πολιτισμό. Αυτούς να απελάσουμε μπας και τραγουδήσουμε ξανά. Αυτοί οφείλονται για την ανυπαρξία παραγωγής Ελληνικού πολιτισμού. Δεν είναι το πειρατικό CD πάντα κακής ποιότητας. Το ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ είναι συνήθως.
Οι μαύροι τουναντίον έχουν ΣΩΣΕΙ ΠΟΛΥ ΚΟΣΜΟ.
Διότι άλλο είναι να πετάς 5 ευρώ στα σκουπίδια και άλλο 18...
18 σχόλια:
Αφού αυτή τη σαβούρα έχουν εθίσει τον κόσμο να ακούει οι δισκογραφικές εταιρείες, οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα; Δες λίγο τις αφίσες στους δρόμους με τα "μαγαζιά" και τη μουσική που σερβίρουν και θα καταλάβεις. Φτάσαμε σε σημείο ο Χατζηγιάννης να θεωρείται ποιοτικός τραγουδιστής (μπροστά στην τσιφτετελο-ποπ σαβούρα των διαφόρων άλλων)! Λοιπόν, αφού η πλειοψηφία των Ελλήνων τρέφεται μουσικά με...σκατά, τί να περιμένεις!
Σε πολλές χώρες υπάρχει το ίδιο πρόβλημα πειρατείας, με τους μαύρους να πουλάνε CD και DVD. Αλλά πουθενά όπως στην Ελλάδα. Και δεν είναι μόνο αυτό:
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ανεχόμαστε -όλοι μας- το κέντρο της Αθήνας τα απογεύματα και τις αργίες να μετατρέπεται σε ένα ατελείωτο βρωμερό και τρισάθλιο ανατολίτικο παζάρι.
@MArko
Τα πιο ωραία λαϊκα σε σπίτια με Μωσαϊκά τα ΕΙΧΑΜΕ χορέψει.
Τωρα τα σπίτια δόθηκαν αντιπαροχή και οι νεοι ένοικοι χόρευουν πανω στα τραπέζια προφανως για να μην χαλασουν το παρκέ ή φοβουνται μηπως τους δαγκώσει κανά σκυλί που ουρλίαζει στο στερεοφωνικό.
@Φωτης
Το παραεμποριο είναι αλλη μια πονεμενη ιστορια.
Ποιοι κανουν τις εισαγωγες, με τι παραστατικά, πως δεν συλλαμβανονταιοι λαθρεμποροι ποτε, φορολογειται κανείς, και τα μαγαζιά που κλείνουν επιδεινώνοντας την ανεργία;
Μίλησε κανείς;
Μπα φαίνεται μονο εμεις οι δυό το βλέπουμε...
Ενας φίλος λέει πως η λεγόμενη "Νηγιριανή Μαφία" (που πουλάει τα Ψιδι) θα πρέπει να βραβευτεί απο την ουνέσκο επειδή προσφέρει στην κατάργηση της πολιτιστικής εξαχριώσης που προωθούν οι μεγάλες Δισκογραφικές Εταιρείες με την ακατάσχετη βιομηχανοποίηση της Μουσικής....
Θ.Δ.
Ειδες τελικα που σου ελεγα πως υπάρχει και Θεός;
Και να πει κανείς ότι οι μαύροι είναι το πρόβλημα;
Αυτοί είναι οι πιο ήσυχοι!
Άλλοι δημιουργούν μονίμως αναστατώσεις, αλλά ας μην το συνεχίσουμε, γιατί βλέπετε είναι κι αυτή η καραμέλα που πιπιλίζουν τελευταία και μας κούρασε, ξέρετε, αυτή περί ρατσισμού και ξενοφοβίας και τα συναφή...
Πολύ καλό Πόστ. Φοβερή καυστικότητα Μπράβο.
Τσουκνίδα
Ανώνυμε
Σε καμμια φυλή δεν ειναι ολοι αγγελοι ή δαιμονες.
Αυτα περι ρατσισμου και ξενοφοβιας παντως ειναι μοδες εισαγομενες. Εγω τα αποκαλώ τεχνητή φιμωση. Να μην τολμας να κανεις αναφορα σε εθνικα χαρακτηριστικα τα οποια αναμφιβολα υπαρχουν. Η μαλλον να μην τολμας να μιλας περιγραφοντας αρνητικά εθνικα χαρακτηριστικά.
Αε πουμε μπορεις να πεις οτι οι Φινλανδοι ειναι προθυμοι, ευγενικοί, εργατικοί αλλα δεν μπορεις να πεις οτι ειναι αλκοολικοι και με ψυχολογικα προβληματα. Μπορεις να πεις οτι οι Πολωνοι ειναι εργατικοί αλλα δεν μπορεις να πεις οτι ειναι αλοολικοι κλπ.
Υπαρχει γενικοτερα μια New Age αντιληψη οτι δεν πρεπει να μιλας αρνητικα για τιποτα και κανεναν. Το Mind your own business ειναι το σλογκαν της εποχης. Και δεν ειναι μονο τα εθνικα χαρακτηριστικά. Επεκτεινεται σε σεξουαλικα βιτσια σε μουσικα ακουσματα, σε ακραια ντυσιματα, πραραμορφωση της ανθρωπινης εικονας με καρφια και χαλκαδες στο προσωπο κλπ.
Οπως μου ειπε και καποιος Αμερικανος που ζουσε στην Ολλανδια καιρό, αν αντιληφθεις οτι στο διπλανο σπίτι οι γονεις κανουν παρτουζες με την ανηλικη κορη τους και το καταγγείλεις, ΕΣΥ εισαι ο προβληματικος που μπαινεις στην ζωη των αλλων. Αυτο γινοταν και σε μια οικογενεια στην Σουηδια πριν μερικα χρονια μεχρι που η κορη σαλταρε, πήρε το τσεκουρι και τους ξεκανε τους λατρεμενους γονεις της διπλανης πόρτας.
Ο σημερινος ανθρωπος ενα πρεπει να κανει καλα: Να καταναλωνει.
Αλλα αυτα ειναι ψιλοασχετα με το αντικειμενο της αναρτησης που ειναι η αθλια μουσικη που μας σερβιρουν. Και μαλιστα οσο εμεις ακουμε αυτα τα φρικτα κατασκευασματα τοσο ο πολιτισμος μας κινδυνευει. Οι ξενοι οτι τους σερβιρουμε εμεις αυτα ακουνε και εκεινοι, αυτα πουλανε και οι μαυροι στο δρομο.
Μακαρι να δω την ημερα να πουλανε οι μαυροι στις καφετεριες Χατζιδακη και να μην ακουω την Βισση και την Ατζελα σε διασκευη στα βουλγαρικα.
Τσουκνιδα σε ευχαριστω για το σχολιο. Ειμαι γενικοτερα τρης αποψης οτι πρεπει να ειμναστε καυστικοι και με τον ευατο μας ακομα και να λεμε τα πραγματα με το ονομα τους. Αυτο παρεξηγειται συχνα ίσως γιατι η κριτικη ταυτιζεται με την απορριψη.
Τα πιο ωραία λαϊκα σε σπίτια με Μωσαϊκά τα ΕΙΧΑΜΕ χορέψει.
Τωρα τα σπίτια δόθηκαν αντιπαροχή και οι νεοι ένοικοι χόρευουν πανω στα τραπέζια προφανως για να μην χαλασουν το παρκέ ή φοβουνται μηπως τους δαγκώσει κανά σκυλί που ουρλίαζει στο στερεοφωνικό.
________________________________
Απίστευτα μεστή περιγραφή της νεοελληνικής κατάντιας με λίγες λέξεις. Φοβερός!
@ Θ.Δ.
Ενα προφητικο οργουελικό κειμενο-ιστορια για την κατασταση με τις δισκογραφικές εταιρίες είχε γραψει πριν από 12 χρονια (1996) ενας φίλος μου συγγραφεας-κομιξάκιας-σινεφιλ, ο Δημητρης Βανελης, στο βιβλιο του "Η Μουσικη στο Κεφαλι μου -7 φανταστικές ιστορίες". Εκδοσεις Διαυλος.
Αυτό που έχει επιβάλλει η βιομηχανιποίηση δεν είναι απλά "κακή μουσική". Ακόμα κ'αυτό θα ήταν καλύτερο. Είναι η επικράτηση του "χλιαρού". Χλιαρά "ποπάκια" με δόσεις λαϊκού (η το ανάποδο) έχουν καταστρέψει την "βιοποικιλότητα" της Ελληνικής μουσικής. Μεχρι πριν κάποια χρόνια έβρισκες έντεχνο, ποπ, λαϊκό , γαβγαβ (και κάνω ερωτα μαζί σου με τηλεπάεια...) και διάφορα άλλα (π.χ. ορισμένα ειρωνικά ψευτοτραργουδάκια του μηλιώκα: δεν τα έλεγες αριστουργήματα, είχαν την θέση τους όμως! Ακούμα ακούγονται!) . ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΟ ΙΔΙΟ....απο αυτήν την κατάσταση προτιμώ ακόμα και τα κακά τραγούδια! Η δικτατορία της χλιαρής μετριότητας είναι ό,τι χειρότερο.
Μπορεί να με πει κανείς σνομπ, αλλά από την σύγχρονη μουσική, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ακούω κυρίως "έντεχνη" παραδοσιακή μουσική στυλ Ross Daly, ψαγμένα, αυθεντικά δημοτικά και βυζαντινή μουσική. Δεν μιλάω φυσικά για κάποια πολύ καλά λαϊκά και μη τραγούδια του 60, του 70 ή και του 80-αρχών 90. Μιλάω για τα τωρινά. Λυπούμαι που το λέω, αλλά δεν έχω ακόύσει ούτε ένα ελληνικό τραγούδι που να βγήκε πρόσφατα και να πω ότι μου έκανε αίσθηση. Ούτε ένα! Και δεν μιλάω για τη λαϊκο-ποπ σαβούρα που τραγουδάνε τα αρσενικά και θηλυκά γκομενάκια των Realities, μιλάω για τραγούδια απο τραγουδιστές που γενικά θεωρούνται καταξιωμένοι. Μάλλον το ποτάμι έχει στερέψει...
Εδώ και κάμποσα χρόνια έχω στραφεί πολύ στην κλασική μουσική και σας συνιστώ να την ανακαλύψετε, ξεπερνώντας προκαταλήψεις. Εγώ την ανακάλυψα μετά τα 22, είναι ένας τεράστιος κα ποικιλόμορφος κόσμος με άπειρες πτυχές και συνεχείς εκπλήξεις και δεν θα το μετανιώσετε ποτέ που τον γνωρίσατε, ακόμα και αν δώσετε κάμποσους μισθούς σε Cd, όπως έχω κάνει εγώ.
Αγαπητέ Μάρκο,
επειδή πάντα μου αρέσει να κάνω τον Advocatus Diaboli, θα έλεγα πως αν μια μουσική είναι η απόλυτη εικόνα του κολλήματος και της στασιμότητας, αυτή δεν είναι άλλη από την (κακώς λεγόμενη) κλασική. Δεν διαφωνώ πως έχουν γραφτεί τόνοι αριστουργημάτων και πως μεγάλη μερίδα των μουσικών γιγάντων ανήκει στις τάξεις της αλλά να βρε παιδί μου...Τελείωσε, πάει...Όταν χρησιμοποιείς μόνο 2 μουσικούς τρόπους (+ και - ) μοιραία η έμπνευση τελειώνει.Όταν η αρμονία της κλασικής μουσικής (δηλαδή η αρμονία του 18ου αιώνα)σε περιορίζει αισθητά από όσα ίσως θα ήθελες να εκφράσεις, τότε γίνεται και περιοριστική της έμπνευσης.
Δεν σε αποκαλώ φυσικά σνόμπ (αν είναι δυνατόν)αλλά (για να το πω και ...μαρξιστικά)ο ιστορικός ρόλος των κλασικών συνθέσεων τελείωσε!Και εγώ ακούω πολύ κλασική (Coreli κυρίως) αλά μουσική με τους πιο ανοιχτους ορίζοντες θα θεωρούσα συλλήβδην την jazz (γιαζζ, όπως την λένε οι Γερμανοι!!!)
@ Μαρκο
Ο π.Παναγιωτης με καλυψε. Δηλαδη το προβλημα τη κλασσικής είναι ότι δεν σε εκφραζει σε καθε σου δραστηριοτητα. Εγω ας πούμε ακούω μόνο όταν είμαι σε συγκεκριμένο χώρο ή συγκεκριμένη διάθεση.
Αυτό βέβαια ισχύει γιά όλα τα ήδη μουσικής και δεν σου κρυβω ότι σε φάση κεφιού και πλακίτσας έχω βαλει να ακούσω μεχρι και Άτζελα Δημητρίου (την οποία ομολογω δημοσίως ότι είχα αγοράσει από μαύρο στα Καμμενα Βουρλα μιας και ειχα μακρυ ταξίδι μπροστά μου).
Νομίζω πως οι κρίσεις σας για την κλασική μουσική και για το δήθεν περιορισμένο χαρακτήρα της είναι μάλλον ατυχείς. Αν μιλάμε για τον 18ο αιώνα και τον Κορέλλι, τη στιγμή που έχουν γίνει τόσες εξελίξεις και μεταλλάξεις στο χώρο της κλασικής μουσικής (πολυτονικότητα, χρωματικότητα, ατονικότητα, δωδεκαφωνία, μινιμαλισμός, ακόμη και χρήση τρόπων τζαζ και ανατολικής μουσικής και δεν συμμαζεύεται), είναι άστοχο να μιλάμε τόσο απλουστευτικά. Αυτοί οι "τόννοι μουσικών αριστουργημάτων" που γράφετε πάτερ Παναγιώτη, αυτούς ακριβώς είπα να εξερευνήσουμε. Δεν είπα ότι στις μέρες μας γράφεται καλή κλασική μουσική (εκτός από λίγες εξαιρέσεις), όμως τί γίνεται με την τεράστια παραγωγή μεταξύ 17ου και τέλους 20ού αιώνα; Εσείς πετάτε έναν Κορέλλι και τα υπόλοιπα... Φυσικά ούτε εγώ είπα ότι ακούω μόνο κλασική μουσική, αλλά θα πρέπει λίγο να ξαναδούμε στην Ελλάδα το θέμα αυτό, ειδικά στις μέρες μας που η καλή λαϊκή μουσική φαίνεται πια να σβήνει.
Να συμπληρώσω κάτι στα προηγούμενα: Παρά τη διαφορετική μορφολογία μεταξύ τζαζ και κλασικής μουσικής - λόγω των συγκοπών στη τζαζ που είναι βασικό της γνώρισμα - το κενό δεν είναι αδιάβατο μεταξύ τους και αυτό είναι πασίγνωστο. Αν ακούσει κανείς συνθέσεις του Bernstein και του Gershwin θα καταλάβει. Αλλά και πιο πέρα, κατά Ρωσία μεριά: Δείτε το Cd με τα κομμάτια Τζαζ ή τζαζίζοντα του Σοστακόβιτς (DECCA, Shostakovich, The Jazz Album) και θα καταλάβετε. Ένα κομμάτι από εκεί χρησιμοποιήθηκε στην ταινία Eyes wide shut του μεγάλου Stanley Kubrick. Η καταπληκτική μαύρη αμερικανίδα σοπράνο Jessye Norman από τα γκόσπελς ξεκίνησε και συνεχίζει να τα τραγουδάει(ενώ θεωρείται από τις μεγαλύτερες ερμηνεύτριες του Βάγκνερ του 20ού αιώνα). Ο κορυφαίος αυστριακός κλασικός πιανίστας Friedrich Goulda έπαιζε και τζαζ και είχε επικριθεί από στενοκέφαλους μουσόφιλους Βιεννέζους γι' αυτό. Και εμένα μου αρέσει η τζαζ, ειδικά η παλιά τζαζ, της εποχής μεσοπολέμου και του '40-'50, αλλά και ο Miles Davies (έχω τρεις δίσκους του). Αλλά και η ίδια η τζαζ έχει επιρροές και υπάρχουν και μεικτά είδη μουσικής, αυτό που λέμε crossover music (και δεν θεωρώ τον όρο υποτιμητικό). Με τα παραπάνω θέλω να πω ότι τους δυαλισμούς τους βρίσκω παντελώς αβάσιμους και άτοπους. Να πει κανείς ότι εγώ προτιμώ την τζαζ από την κλασική ή το αντίστροφο, κανένα πρόβλημα, αυτό είναι καθαρά θέμα γούστου. Ας μην υποτιμούμε όμως τις δυνατότητες της κλασικής μουσικής, ειδίκά όταν πάρα πολλές δημιουργίες της έχουν αντέξει απίστευτα στον χρόνο.
Δημοσίευση σχολίου