ROMAN ARENA & TV GLADIATORS

Ή ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΗΣΕΤΕ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΥΓΙΑ ΣΥΜΠΑΘΗ

Θα έχετε ίσως υπ' όψιν εκείνο το επαρχιώτικο χοντροκομμένο χιούμορ όταν βάζουν στα χωριά κάποιον στο μάτι, για ένα υπαρκτό ή ανύπαρκτο, φυσικό ή πνευματικό ελάττωμά του και τον χλευάζουν δημοσίως στς καφετέριες για να σπάσουν πλάκα. Συχνά-πυκνά αυτή η στοχοποίηση και οι αστεϊσμοί έχουν και τραγικές καταλήξεις όταν το θύμα κάποια στιγμή μετατρέπεται σε θύτη προκειμένου να απαλλαγεί από αυτούς που διασκεδάζουν ποδοπατώντας την προσωπικότητά του. Πρόσφατα, ένα ακόμα περιστατικό θανατικού στην Αιτωλοακαρνανία είχε ως αφορμή τέτοιους αστεϊσμούς.

Ίσως πάλι να έχετε δει και την ταινία Nutty Professor, όπου ο Eddie Murphy καυτηριάζει το φαινόμενο της στοχοποίησης ανθρώπων και στην οποία ένας γελωτοποιός talk show κάνει το κοινό να παραληρεί από τα γέλια, χλευάζοντας κάποιον από τους παριστάμενους, βασιζόμενος σε κάποιο χαρακτηριστικό ή ιδιότητά του. Στην προκειμένη ταινία, ήταν το υπερβολικό βάρος του πρωταγωνιστή.

Γενικά υπάρχει μια σαδιστική διάθεση στον άνθρωπο, ένα κατώτερο έως κατώτατο ένστικτο που τον κάνει να χαίρεται με την ηθική κατακρεούργηση του άλλου. Είτε είναι ο χαζός του χωριού, είτε ο αδύναμος, είτε ο χοντρός συμμαθητής στο δημοτικό, είτε η γριά που τα έχει χαμμένα είτε ακόμα-ακόμα και η Γαλλικού στο γυμνάσιο.

Σήμερα βέβαια, στην εποχή των ΜΜΕ, τα "καλαμπούρια" αυτά μεγιστοποιούνται στο έπακρον. Δεν μιλάμε πλέον για κάποιους κακεντρεχείς που χλευάζουν τον συντοπίτη τους στα Άνω Γκράβαρα. Δεν μιλάμε καν για Ρωμαϊκές αρένες εξόντωσης του πιό αδυνάτου ή της κατακρεούργησης αθώων και μη, από άγρια θηρία ή από μονομάχους (gladiators) που η δουλειά τους είναι ακριβώς αυτή: Να ξεσκίζουν ανθρώπινες σάρκες με το αζημίωτο. Διότι ΠΟΣΟΥΣ να χωρούσε τέλος πάντων εκείνο το Κολοσσαίο;

Στην εποχή των καλωδιακών και δορυφορικών αρένων (και όχι αντένων) το ακροατήριο είναι υπερπολλαπλάσιο και το μαζικό παραλήρημά του μεταφράζεται σε πολλούς σίκλους χρυσού. Η ανθρωποφαγία έχει θεαματικότητα, και όσο η θεαματικότητα αυξάνεται τόσο ξεθαρεύουν και οι gladiators. Το πράγμα αρχίζει να θυμίζει συμβόλαια εξόντωσης. Κάτι ο Καίσαρας να στραβο...κοιμηθεί, κάτι η Σαλώμη να ξυνίσει, κάτι να θιγεί ο ανδρισμός τού κάθε gladiator και τα κεφάλια κόβονται εύκολα και ανελέητα στην αρένα.

Αλλά όμως, όπως και να το κάνουμε, οι κεφαλές των αντιπαθών κατά τα άλλα Κούγια, Καρβέλα ή της κάθε δυστυχούς αοιδού, μίμου ή εταίρας, όταν είναι κομμένα γίνονται συμπαθή. Ιδιαίτερα όταν οι δήμιοι αποθρασύνονται ενώ ο όχλος ζητωκραυγάζει. Και όσο και να με κάνει να αγανακτώ η περιρρέουσα ηθική και τα δημόσια θεάματα, ΤΡΕΜΩ στην ιδέα να αντικατασταθεί από την άλλη που θάρθει, όταν οι διάφοροι ρεαλιτζήδες και τοκσωουατζήδες επικρατήσουν μαζί με τις "ανανεωτικές" δυνάμεις που απροκάλυπτα πλέον ευαγγελίζονται. Εκεί να δειτε σάρκες που θα γεμίσουν οι αρένες.

Φαίνεται πως ενώ ο Θεός δίνει στον άνθρωπο την ελευθερία της αυτογελοιοποίησης, κάποιοι πρσπαθούν να του την αφαιρέσουν, στο όνομα ενός άνωθεν επιβαλλόμενου, μεταμοντέρνου "πνεύματος και ηθικής" όπως θα 'λεγε και ο συγχωρεμένος ο Αυλωνίτης. Διότι και τα δύο αυτά τα δίδαξε ο αείμνηστος ΗΘΟ-ΠΟΙΟΣ, αλλά όμως με αυτό που ΗΤΑΝ και όχι με αυτό που έλεγε πως είναι, και κυρίως όχι με αυτό που έλεγε πως θα έπρεπε να είναι ΟΙ ΑΛΛΟΙ.