Γύρισα.
Πέρασα απίθανα.
Πασαλείφθηκα με τα αντιηλιακά μου. Μοσχομύριζα Καρύδα και Μάγκο.
Κάπνιζα με τις ώρες στην παρθένα αμμουδιά χαζεύοντας τους άλλους. Μέτραγα τις γόπες μου στην άμμο. Τις ξεχώριζα από των άλλων απ' το φίλτρο.
Έπινα και το φραπέ μου στην σεζ λόνγκ μου. Οι ηλίθιοι, να μην έχουν ούτε ένα κάλαθο αχρήστων στην παραλία. Φταίω εγώ που άφηνα τα πλαστικά ποτηράκια του φραπέ κάτω από τα δένδρα; Φταίει η άλλη που έθαψε το σερβιετάκι της στην άμμο και το βρήκε ο μικρός σκάβοντας με το φτυαράκι του; Όχι κύριοι νησιώτες, δεν είμαι υποχρεωμένος να μαζεύω και τα σκουπίδια μου ούτε τις γόπες μου. Τόσα λεφτά σας ακουμπάω. Να κάνετε και εσείς κάτι.
Δονήθηκα -όπως και τα πάντα γύρω μου, η άμμος, τα δένδρα, τα ζωντανά- στο ρυθμό του Beach Bar. Δεν ήταν ακριβως μουσική. Ήταν ήχοι, ένα ασταμάτητο ντούγκου-ντούγκου σαν μιά φάμπρικα που δουλεύει πάνω στην παραλία 9 με 7. Αισθανόμασταν σαν στο σπίτι μας. Αυτό το σπλας-σπλας από το κύμα μετά από λίγο σου την δίνει στα νεύρα. Ενώ το ντούγκου-ντούγκου το συνηθίζει ο εγκέφαλος.
Είδα και άφθονη τηλεόραση στην καφετέρια. 'Επιανα και την κατάλληλη θέση απέναντι από την οθόνη για να μην στραβολεμιάζω την ώρα που κατεβαίνει η γουλιά.
Έκοψα βόλτες στα στενα δρομάκια με το τεράστιο 4x4 και διασκέδαζα με τους μαλάκες που ανέβαιναν στα πεζούλια για να μην τους πατήσω. Είχε πολύ πλάκα.
Το βράδυ το περνούσα στην Χώρα σε ωραία μπαράκια. Δηλαδη παλιά σπίτια ήταν που τα μετέτρεψαν σε μπαράκια. Είχε πολύ πλάκα να βλέπεις τις γριές παραδίπλα να ξενυχτούν μαζί σου επειδή δεν μπορούν να κοιμηθούν από την μουσική και τα χαχανητά. Παιδιά υπομονή. Λίγο ακόμα και θα ψοφήσουν όπου νάναι όλες αυτές οι κωλόγριες και οι κωλόγεροι που διαμαρτύρονται ενάντια στην εξέλιξη του νησιού. Δεν βλέπουν το καλό του τόπου τους οι ηλίθιοι. Στενόμυαλοι. Γι αυτό δεν θα γίνουν ποτέ Μύκονος.
Μετά έκανα και μια βόλτα για αναζήτηση μεζονέτας. Έχουν κτισθεί παντού σε όλο το νησί. Νάναι καλά το Real Estate που αξιοποιεί και τις ξερολιθιές. 2.800 ευρω το τ.μ. Όλος ο καλός κόσμος έχει και μια μεζονέτα σε νησί σήμερα. Απορώ πως έχω μείνει τόσο πίσω.
Σκάφος έφερε ο φίλος μου από την Αθήνα. Κάναμε τις βόλτες μας και τα γκάζια μας σε όλες τις παραλίες. Ρίχναμε άγκυρα στο καλύτερο σημείο χωρίς να έχουμε κανέναν μαλάκα δίπλα μας. Ωραία είναι να βλέπεις τον όχλο από απέναντι. Μετά την βουτιά στην θάλασσα ξεπλενόμαστε και λουζόμαστε στο κατάστρωμα. Είχε πλάκα να βλέπεις τις κυράτσες να παραμερίζουν τους αφρους από το σαμπουάν για να κολυμπήσουν. Αν δεν γουστάρουν όμως να πάνε αλλού. Αφού βλέπεις κυρά μου πως εδώ υπάρχει σκάφος! Τι έρχεσαι να κολυμπήσεις εδω;
Μετά το ντους, από το σκάφος πηγαίναμε με το φουσκωτό για αστακομακαρονάδα στο γραφικό ταβερνάκι. Έφαγα και φρέσκο ψάρι. Τουλάχιστον για φρέσκο το πλήρωσα. Πάντως μας είχαν μονίμως τραπέζι ρεζερβέ.
Κάναμε και καμμιά βόλτα με το 4x4 στα πίσω χωριά να δούμε πως ζουν οι πρωτόγονοι. Ο γιός μου είδε και μία κότα. Του έχω βέβαια σε DVD όλη τη σειρά του National Geographic αλλά άλλο είναι να βλέπεις κότα από κοντά.
Τα δωμάτια ήταν φανταστικά. Με την πισίνα τους, τα jacuzzi και τα όλα τους. Όλα κι όλα! 250 ευρω την βραδυά πληρώνω αλλά τα θέλω όλα στο πιάτο. Την βγάλαμε και στην πισίνα αρκετά. Με τα ποτά μας, τη μουσική μας.
Οι γυναίκες έκαναν και το shopping τους στο λιμάνι. Όλο με σακούλες πηγαινοερχόντουσαν. Αλλά τι να κάνεις; Τη γυναίκα αν δεν την αφήσεις για shopping να φτιαχτεί, δεν έχει κοκό το βράδυ.
Αλλά όλα τα ωραία έχουν και ενα τέλος. Νά 'μαστε πάλι εδώ. Και εδώ καλά περνάμε βέβαια. Με τα Beach Bar μας, τα κλαμπάκια μας, το shopping μας. Εντάξει, κότες και γαϊδουράκια δεν έχει, αλλά όποτε θέλουμε να δούμε, DVD έχουμε.
Τώρα κάνω ένα αφρόλουτρο να ξεπλυθώ από αυτά που κουβαλάω.
Έξω μου και μέσα μου.
Καλό Χειμώνα!
(και καλή νέα αρχή)
Έχω πάψει να πιστεύω πια
το ποίημα της Aγάπης
το ποίημα της παρηγοριάς
της πιο γλυκιάς απάτης
Τώρα μοιάζει όνειρο
που το ΄σβησε η μέρα
κι είναι η μέρα σκοτεινή
και πώς να δεις πιο πέρα
Μα κι αν εγώ έχω χαθεί
μη με ξεχνάς ποτέ Eσύ
Δως μου μια νέα αρχή
μεσ΄ στην καμένη γη
Μεσ΄ στην καμένη γη
μη με ξεχνάς Eσύ
Έχω πάψει να πιστεύω πια
τα ίδια παραμύθια
που κάποτε ορκίστηκα
πως λένε την αλήθεια
Τώρα δε βρίσκω τίποτα
και τίποτα δε χάνω
κι από τούτη τη ζωή
αξίζω παραπάνω
Μα κι αν εγώ έχω χαθεί
μη με ξεχνάς ποτέ Eσύ
Έχω πάψει να φοβάμαι πια
τον αυστηρό Σου νόμο
μου είχε κόψει τα φτερά
μου έκλεινε το δρόμο
Τώρα πάω πια παντού
μα πουθενά δε φτάνω
κι όσο χρωστάω πιο πολλά
ξοδεύω παραπάνω
Μα κι αν εγώ έχω χαθεί
μη με ξεχνάς ποτέ Εσύ
Δως μου μια νέα αρχή
μεσ΄ στην καμένη γη
Μεσ΄ στην καμένη γη
μη με ξεχνάς Εσύ
Ν. Πορτοκάλογλου
34 σχόλια:
Μακαριώτατε, σας καλωσορίζουμε εις τας επάλξεις. Πολύ χαιρόμεθα που τα επεράσατε όμορφα εις τας νήσους, τας παραλίας και τας μπανιέρας!
Την ευχή σας!!
(και κάνα ψιλό...)
Μετά τις διακοπές μου ζητάς και ψιλό;
Μαλλον θα κανω καμμια δέηση!
exexexexe...αθάνατε νεοέλληνα.μέχρι να καταλάβω το ειρωνικό ύφος δεν πίστευα αυτά που διάβαζα. λέω: "δε μπορεί να κάνει αυτά τα πράγματα στο νησί" :)
kalo xeimwna loipon kai kalo kouragio.
@luffy
Μπα, αυτά είναι ακριβώς τι ΔΕΝ έκανα. Δυστυχώς όμως τα έκαναν και τα κάνουν κάποιοι άλλοι.
Παναγιώτατε και μακαριώτατε πάτερ και ποιμενάρχα,
πόσα πρέπει να σκάσω για την δέηση;
@Fvasileiou
Για να μην σε γδαρω, θα πάμε με ποσοστά. Ένα 10% από ότι σου προκύψει καλά είναι;
Αλλα μην το λες παραέξω γιατι θα το μυριστούν και οι Βατοπαιδινοί.
αυτό το μαυρο στη μπανιέρα ειναι πετρελαιο;
Herzlich Willkommen...
Καλό χειμώνα σε όλους!
Θεοπρόβλητε ,πήρα όρκο ιερό να μην δω ποτέ ξανά φωτογραφία (σου) στο μπλογκ σου, αν πρώτα δεν έχω ήδη πιει καφέ. Εκανα το σφάλμα να δω τη φωτό την ώρα που ρουφούσα τη φραπεδιά και κατάφερα να χύσω τη γουλιά στο πληκτρολόγιο από τα γέλια! Απλώς ΑΠΑΙΚΤΗ η φωτό και πολύ "πετυχημένο" το κείμενο.
Καλή δύναμη και ευχαριστούμε που υπάρχεις (διά της γραφίδας σου εν προκειμένω).
ΜΑΡΙΑΝΝΑ
Καλώς ϊρτες Πιδάκι μ'σβασμιώτατου, Ίσι καλά; Τί νι εφτούνα που' καμις γίοκα μ', ξιφτιλίστικις! Διακουπίς ίνι αυτίς για εμετός; Μπα κι σ'έίχα σι μεγαλ' υπόληψη! Τί χάλια είνι αυτά μαρέ; Τολιγα ιγώ ότι μι τις παρέες που συχνάζεις θα χαλνάς ούλο κι περσότερο! Κοίττα γιόκαμ' να συνέλθις κι σ΄ίχουμι ανάγκ'. Κι αν πίφτει ο άνθρουπος δεν πειράζ'. Σε σχωρνούμι γιατί σ΄' αγαπαμι! Τέλος πάντουν, δεν πίγις να μειν'σ σι κάνα χουριό να ιδγείς και καμμιά καλή γιαγιά! Αυτές που μι λες γιόκαμ' πουλήσαν' τη ζωή τους στοπυς τουρίστις. Και δεν εννουάω τ' φρικιά, αλλα' αφνούς τους κουραφέξαλους που πιρνιώνται για σπουδαίοι κι όπου παν αλλάζουνι τα φώτα του τόπου που τους διέχεται. Ιμείς ιδώ πιδάκι. μ τουν ξένου τουν σιβόμααστ' αλλά αν διεν σίεβεται κι αφνός ημάς, του κόβουμε τ' αρχίδια, δεν πουλήσαμε τις αρχιές μας και τα πιοστεύουμι μας για το γιευρώ! Θα μου πεις μην κάμω την καμποόση γιατί στο βνο΄μας κόττιρα διεν φτάνουνι! Αλλά να λέμε τώρα. Ιδώ όμως ίφτασνε τα ντζίπια με τα παλαβά μέσα κι ιδώ ΄γίδε γιευρώ του λιγδωμένου μας αντεράκι και σουπάσαμι! Αχ πιδάκι μ σιβασμιώτατ' τί να κάν'ς, ας διαβάζουμι κάνα βιβλίο να παρηγοριόμαστι! Κι δεν εννοάου Τον κώδικα Ντα Βίντσι - μου φάνκε γιεπιπόλαιους ου τύπους- αλλά κάνα ουφέλιμο, να πούμι τον αββά Ισαάκ τον Σύρου!
Τέλους πάντουν, δόξα τον Θιό που γύρσες γιατί τρουμάξαμι μπας κι έπαθις τίπουτας τόσον κιρό που μας ξίχασες αδακά στα βνά!
@Ocean Soul
Οι πετρελαιοκηλιδες που εχουμε μεσα μας ειναι χειροτερες απο τις πετρελαιο κηλίδες που μας περιβαλλουν.
Ο σημερινος άνθρωπος όπου καθήσει λερώνει. Να φταίει άραγε το μάθημα των θρησκευτικών;
@vaterpanajiotis
Danke. Επίσης (στα Γερμανικά όμως).
@Μαριαννα
Τέκνον μου πόσες φορές σε έχω νουθετήσει πως ο φραπές πίνεται ΜΟΝΟ μπροστά σε τηλεόραση, άντε και σε καμμια παραλία για να μπορείς άνετα να πετάξεις το πλαστικό κυπελλάκι.
Πολύ χαλλλαρή σε βλέπω. Που νομίζεις πως βρίσκεσαι. Σε νησί;
@ Παπαθείτσα
Θείτσα!
Χαίρομαι που σε βλέπω.
Να περνάς να τα λέμε πιό συχνά. Δηλαδη αν δεν έρθω εγω στο χωριό εσύ δεν μας καταδέχεσαι.
Αχ θείτσα μου, καλό το ευρώ αλλά να έγινε σαν το άγγιγμα του Μήδα. Όταν τόχεις, όλα τα βλέπεις χρυσάφι.
Ελπίζω να μην χαλάσεις και εσύ στο χωριό με τίποτα παλιοπαρέες.
Για τον Ισαακ το Σύρο που με λες, κάπου τον πήρε το μάτι μου. Από αυτα τα σκανδαλοθηρικά περιοδικά δεν είναι;
Τούριξα μια ματιά και γι αυτό έκανα τ' αφρόλουτρο.
"Κάπνιζα με τις ώρες στην αμμουδιά"
μετά λες ότι δεν το έκανες!
ε, τότε......είναι σαν να μην έκανες διακοπές! :)
Για να περασει η ώρα μου πήρα τα φτυαράκια του μικρου και μαζευα τις γοπες από την αμμο. Δεν μπορεις να φανταστεις ποσες μαζεψα. Τασάκι η παραλία. Αυτο δε για το σερβιετακι αληθεια είναι. Και μαλιστα στην πιο ερημικη παρλια της Σεριφου.
Εξαιρετικό! Και είναι όλοι αυτοί οι λόγοι που δεν μου κάνει καθόλου κέφι να ταξιδέυω καλοκαίρι στην Ελλάδα! Καταπληκτικό αυτό με την κότα!
Kalos ton Wreos Mou areseis sth mpaniera...
@Penny
Δεν εχεις και άδικο για το καλοκαιρι. Οντως δεν ειναι η καλυτερη εποχη. Αλλα τι να κανουμε. Υποχρεωσεις. Δεν ξερω πως την πατησα τα τελευταια χρονια και πηγαμε διακοπες μες στον Αυγουστο. Αλλα μας βγηκε σε καλο γιατι τη μια πηγαμε στην Ιωνία και την άλλη σε ένα ορεινο χωριό της Σερίφου για να γλυτωσουμε.
Για την κότα το γελάς ε; Αλλα έχω δει 6 &7 χρονων παιδακια να βλεπουν για πρωτη φορά και να κανουν σαν να βλέπουν κανένα παραδεισιο του Αμαζονίου.
@homo-gr
Και που να με έβλεπες και στην παραλία με την βερμούδα και τα κουβαδάκια.
το μάθημα δε φταιει . Η έλλειψη καλλιεργειας και καλογουστιάς φταίει.
Αγαπημένεμου Θεοπρόβλητε,
αφού καίγεσαι για την επιβεβαίωση, ε ναι το ομολογώ, σε νησί!! Μπι κέρφουλ ντίαρ γιαβρούμ όμως: νον πα στο νησί της ουτοπίας του Μουρ.....
Έρρωσο τέκνον,
Μαριάννα
Καλώς ήρθες!
Άντε γιατί όχι μόνο έλειπες καιρό, αλλά βαρέθηκα - κάθε φορά που σε επισκεπτόμουν - να βλέπω την φάτσα του Κεμάλ και τη τούρκικη σημαία...
ΥΓ Σου έστειλα mail
Καλα και που να την έβλεπες οταν είμασταν εκει ΠΑΝΤΟΥ. Δηλαδη σε βαθμο αρωστημενο. Στα μαγαζια, στις ταμειακες μηχανές, στα σπίτια. Πως εχουμε εμεις τις εικονες αυτοι εχουν την εικονα του Κεμαλ. Αυτο κι αν ειναι ειδωλολατρεια.
Να σου πω ότι την Σέριφο την ξέρω πάρα πολύ καλά από 6 χρονών, μόνο που φέτος δεν πήγα λόγω ανωτέρας βίας...Ευτυχώς στη Χώρα υπάρχουν τα σκαλιά και ούτε μηχανές μας πιάνουν ούτε βέβαια αυτοκίνητα. Κουραζόμαστε, μας βγαίνει το λάδι να κουβαλάμε, αλλά αποζημιωνόμαστε. Διαφορετικά...
Το τοπίο στην προμετωπίδα του ιστολογίου μου το αναγνωρίζεις από πού είναι; Θα ήθελα να είναι έτσι μέχρι τουλάχιστον να πεθάνω, αλλά μου φαίνεται ζητάω πολλά. Η μαιζονέτα είναι η γάγγραινα που κατατρώει τις Κυκλάδες όσο ισχύει η εκτός σχεδίου δόμηση.
@MArko
Απο οτι καταλαβα μενετε στην Χωρα όποτε πάτε. Καμμια καταγωγή απο εκεί;
Το τοπίο ειναι από την Βορειο δυτικη Κυθνο. Ειναι η περιοχη της νησίδας του Αγ.Λουκα που ενώνεται με άμμο με το κυριως νησί. Το λενε τα ζεστα και τα κρυα νερα. Ψιλοπαει και αυτοκίνητο από την Απόκρουση (στενος χωματοδρομος) αλλα εμεις πηγαμε με τα ποδια. εχει και μια ταβερνα.
Την παραπλεει και το καραβι πριν το λιμανι του Μεριχα αλλα λογω οπτικης γωνιας η διπλη παραλία δεν διακρινεται.
Λοιπόν, όχι, το τοπίο είναι από τη βορειοδυτική Σέριφο και απέναντι διακρίνεται στο βάθος η νοτιοανατολική πλευρά των Θερμιών (ή Κύθνου, επί το επισημότερον). Η περιοχή αυτή της Σερίφου, ο Σκλαβογιάννης, είναι από τις πιο παρθένες του νησιού.
Σωστά μάντεψες, στη Χώρα μένουμε το καλοκαίρι, λόγω σερφιώτικης καταγωγής (κατά το 1/4 μόνο, το υπόλοιπο είναι από άλλο νησί).
Τη Σέριφο τη γνώρισα πριν αρχίσει η επιδημία της μαιζονέτας, όταν ακόμα ήταν ένα παντελώς άγνωστο νησί. Την έχω περπατήσει σε πολύ μεγάλο μέρος, προτού ακόμα χαλάσουν τα μονοπάτια από τους δρόμους. Υπάρχουν ωστόσο και σήμερα ακόμα πεζοπορικές διαδρομές, αλλά πρέπει να τις ξέρεις. Το δυστύχημα της Σερίφου είναι η παντελής αδιαφορία των κατοίκων της απέναντι στο νησί τους, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στο απέναντι (και αντίπαλο) νησί, τη Σίφνο. Δεν ξέρω αν αντιλήφθηκες την υποβόσκουσα...έχθρα μεταξύ των δύο νησιών!
@Marko
Δεν ξερω αν ο Σκλαβογιαννης μοιαζει με το τοπίο της φωτογραφιας (εκει δεν εχω πάει)αλλα πάντως η συγκεκριμενη φωτογραφια ειναι απο τα Θερμιά. Δηλαδη την ζουμαρισα και την πήρα εγω από το google earth γιατι ειχαμε παει εκει διακοπες προπερσι στην Αποκρουση και μετα περπατησαμε ως εκει με τα ποδια.
Η Σεριφος ειναι το αγαπημενο μας νησί. Και εγω πηγαινω εκει από το 1982. Μας πρωτοφερε μια φίλη μας Σερφιωτισσα που ο πατερας της παλιά είχε μαγαζι στην Άνω Χωρα και διετέλεσε και προεδρος για ενα διαστημα, αλλα πολύ παλια. Μετα μετακομισε στην Κατω Χωρα στις μάννας της. Αν ζουν οι δικοι σου απο την Σεριφο, ρωτα για την Μαρια του Σταυρή.
Πηγαινα με με την γυναικα μου συνεχεια και καναμε φοβερες πεζοποριες οπως περιγραφεις. Από τα μονοπατια πριν γινουν ολοι αυτοι οι δρόμοι:
Χωρα-Πλακες-Γανεμα-Κουταλάς-Χωρα
Χωρα-Ψιλη-Αμμος-Αγ.Σωστης
Χωρα-Παναγια-Γαλανή-Καλλιτσος
Χωρα-Καλλίτσος-Μοναστηρι-Πλατυς Γυαλος
Λιβαδακια-Ραμος-Καλο Αμπέλι-Φάρος.
Καλα το Χωρα-Λιβαδι ήταν Κολιάτσου-Παγκρατι. Και να σκεφτεις πως σε πολλές από αυτες τις διαδρομες είχα και το μωρό στην Πλατη.
Σκεφτομουνα σε πιο αλλο μερος της Ελλαδος έχω περασει τις περισσοτερες μερες της ζωής μου, και αν εξαιρεσεις την Σαλαμινα που υπηρετησα 25 μήνες περισσοτερο έχω μείνει στην Σεριφο.
Στενοχωρεθηκα λιγο για τα μονοπατια που χανονται αλλα και για τις μαιζονετες. Αυτα ειναι συανρτηση. Μολις οι κατασκευαστηκες αγοραζουν μια εκταση συχνα χαλανε το παρακειμενο μονοπατι.
Θα ηθελα να εχω ενα σπιτι εκει. Οχι βεβαια χαϊ μεζονετα με 2800 το τ.μ. στο "αδελφατο" του Λαζοπουλου, Χαρη Ρωμα και σία αλλα σε κανα χωριό.
Φετος μειναμε στην Παναγια. Κατεβηκαμε και 2 φορες στην Συκαμιά με τα πόδια. Ζησαμε σαν ντοπιοι. Ήταν υπεροχα. Καναμε και γνωριμίες στο χωριό. Κοιταξα για αγορα σπιτιου και κατι βρηκα, μικρο, αλλα οι αγελαδες ειναι ισχνες. Κοιταξα λιγο και στην Γαλανή αλλα εκει εχει γινει πιά σκορποχώρι. Έκλεισε και το καφενείο. Αφού λεγαμε με την γυναικα μου να παμε να το ανοιξουμε εμεις.
Πηγαμε και σε 3-4 πανηγυρια. Τα καλυτερα.
Ίσως αν θελει ο Θεός να γινουμε και Σερφιώτες.
Πορτοκαλόπιτα έφαγες;
ΥΓ. Ο φουρνος του Χαλιδα που βγαζει ψωμια στα ξυλα ψαχνει απεγνωμσενα για μαστορα να του παραδωσει και την τεχνη. Δεν βρισκεται κανενας και οταν πεθανει ο μπάρμπας ο φουρνος θα κλεισει οπως εγινε και στην Κατω Χωρα. Ενδιαφερεσαι;
Για την κοντρα δεν πηρα χαμπαρι. Μαλλον ενα κομπλεξ κατωτεροτητπς διεκρινα οτι η Σθφνος ειναι οργανωμενη καλα ενω η Σεριφος μπάχαλο.
@MArko
Καλα. Αλλ' αντ άλλα σου εγραψα. Ρωτησες για την φωτο στην πρωμετωπίδα του ιστολογίου σου και εγω εγραφα για την φωτογραφια στην παρουσα αναρτηση.
Αιντε άιντε.
Λοιπόν, πρώτα ο Θεός, του χρόνου, αν είμαστε καλοκαίρι στη Σέριφο (λογικά εκεί είμαστε, τουλάχιστον για μερικές εβδομάδες) βρισκόμαστε. Τη Μαρία του Σταυρή την έχω ακουστά και σίγουρα την ξέρω στο πρόσωπο, αλλά απλά δεν μπορώ να την ταυτίσω.
Την πορτοκαλόπιτα δεν την ξέρω, η γιαγιά μου η σερφιώτισσα πάντως δεν την έφτιαχνε, ούτε καν την είχε ποτέ αναφέρει. Αναρωτιέμαι αν είναι σερφιώτικια σπεσιαλιτέ γνήσια ή κάτι που εφηύρε πρόσφατα καμιά Σερφιώτισσα και πλασσάρεται λόγω τουρισμού. Η παρατήρηση για Σίφνο και Σέριφο σωστή, το δέχονται και όλοι οι ανοιχτόμυαλοι Σερφιώτες.
Στείλε μου ένα mail όποτε θες (το δικό μου είναι στο προφίλ του ιστολογίου).
Οταν οι Αθεοι δεν καταλαβαίνουν πως προσβάλλουν , τότε κάποιοι αναλαμβάνουν να τους δείξουν:
http://tinyurl.com/5dlzt8
ο κανονικός δεσμός: (μου τον κόβει):
http://roides.wordpress.com/2008/09/05/ypo_diwgmon/#comment-12347
Πολύ γέλιο!
Η Μαρια μενει στην Αθηνα αλλα εχει σπίτι στην Κατω Χωρα, ένα διώροφο με κεραμμυδια λίγο πιο κατω από την Ευαγγελίστρια. Το πατρικο της στην Άνω Χωρα το έιχε παρει ο συγχωρεμένος ο αδελφός της.
Ναι, σωστα λες. Η πορτοκαλόπιττα ειναι νεα εφευρεση. Καμμια σχεση με παραδοση. Τη φτιαχνει η κυρία Ριτα στο Λιβαδι. ΑΛλα εκει αξιζει να παρει κανεις καλύτερα τυριά (τυρί του Λάκκου και Μυζηθρα) και γλυκα του κουταλιού. Την καλυτερη δουλεια κανουν αυτοί μου φαινεται. Και ζουν στο νησί τους και ζουνε καλά, και ασχολουνται με τη φυση.
@ Ανωνυμε
Σε ευχαριστω για την επισημανση. Εχω σταματησει να σχολουμαι μαζι τους γιατι ειναι εντελως αναξιοπιστοι.
Πάντως αυτοί οι αναξιόπιστοι ξύπνησαν τον καλλιτέχνη που κοιμόταν μέσα μου! Βλ. http://metanoeite.blogspot.com/2008/09/blog-post_08.html
Δημοσίευση σχολίου