8/6/08

JEHOVA'S & YAHOOVA'S WITNESSES

ΚΑΙ Η ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Ήθελα να αναφερθώ στους Μάρτυρες του Ιεχωβά και στο πως η κοσμοθεωρία τους τελικά έχει επικρατήσει περισσότερο στην σύγχρονη πολιτική σκηνή της χώρας παρά στην θρησκευτική.

Αλλά ψάχνωντας υλικό, πέτυχα μια ψυχή που μου τράβηξε την προσοχή. Πέτυχα κάποιον που η συνειδησή μου δεν με αφήνει να προσπεράσω, ακόμα και εαν δυσαρεστήσω εκείνους που μου απέμειναν ως bloggoφίλοι. Γιατί τους άλλους μισούς τους έχασα, επειδή τους χαλάω το παραμύθι το οποίο πιστεύουν με τον ίδιο φανατισμό και την ίδια προσήλωση όσο και οι Ιεχωβάδες: To "Μπορείς Και Εσύ Να Ζεις Στον Παράδεισο Στην Γη".

Για όσους δεν ξέρουν, οι Ιεχωβάδες είναι αυτοί που με ένα ηλίθια κολλημένο χαμόγελο, σαν από ψύξη, θα σώσουν τον κόσμο από την αγκύλωση της παράδοσης που "τόσα δεινά έχει επιφέρει στην ανθρωπότητα". Οι Ιεχωβάδες ΔΕΝ πιστεύουν στην μετά θάνατον άλλη ζωή, ιδιαίτερα δε των αμαρτωλών τους οποίους καταπίνει το μαύρο σκοτάδι της ανυπαρξίας, λες και για κάποιους που είναι από τώρα ηθικά ανύπαρκτοι, η μετά θάνατον ανυπαρξία αποτελεί απόδοση δικαιοσύνης.

Ως εκ τούτου αγωνίζονται πόρτα-πόρτα και με ζήλο στρατευμένης κομματικής ή εξωκοινοβουλευτικής νεολαίας να σώσουν τον κόσμο, εισηγούμενοι την Παγκόσμια Νέα Εποχή και την Νέα Τάξη Πραγμάτων. Αν δεν έχετε διαβάσει τα έντυπά τους αλλά έχετε διαβάσει προεκλογικό υλικό και μάλιστα κομμάτων που αυτοαποκαλούνται αρνητές της συντήρησης και ευαγγελιστές του δεξιού ή του αριστερού εκσυγχρονισμού, ε, για ένα τέτοιο πράγμα μιλάμε.

Το κοινά τους μάλιστα χαρακτηριστικά παρά την διαμετρικά διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων (θεϊστική-αθεϊστική), είναι σοκαριστικά πολλά. Με περισσότερο έντονο και Εωσφορικό αυτό της αλλαζονίας της "σωτηρίας" τους, της υπεροψίας απέναντι στον υπόλοιπο αφελή λαουτζίκο που είναι δέσμιος -υποτίθεται- μιας άχρηστης και αμαρτωλής παράδοσης και δεν ανήκει με λίγα λόγια στους 144.000 εκλεκτούς, οι οποίοι μεταφράζονται σε ποσοστά στις μετρήσεις της AGB και μπορούν να συμμετάσχουν ακόμα και στην κυβερνηση Συνασπισμού ή οποία θα υλοποιήσει τα σχέδια του Ιεχωβά για τον πλανήτη.

Και οι δύο πάντως είναι υπέρμαχοι της ΒΙΑΣ. Οι μεν συντηρητικοί και πουριτανοί Ιεχωβάδες πιστεύουν στην Αποκάτασταση των Πάντων δια της Άνωθεν Θεϊκής βίας, οι δε προοδευτικοί, τα παιδιά του Internet και του Yahoo, οι Υαχουβάδες, πιστεύουν πως η Αποκατάσταση αυτή θα γίνει με την ανθρώπινη βία, στα Πανεπιστήμια, στα σχολεία, στο συνδικαλισμό, ακόμα και στα Supermarket. Και οι μεν και οι δε, επειδή δεν μπορουν να τιμωρήσουν τους πεθαμένους, τιμωρούνε τους ζωντανούς.

Τα δε βολεμένα πουροτζόβενα της εκσυγχρονιστικής εξουσίας, τα κουρέλια που τραγουδάνε ακόμα, επειδή δεν μπορούν να βιαιοπραγήσουν φυσικά, βιαιοπραγούν πολιτικά, άλλωτε νομοθετώντας και άλλοτε ψάχνωντας να βρουν νομικά κενά και παραθυράκια εναντίον των νόμων που οι ΙΔΙΟΙ νομοθέτησαν, για να βιαιοπραγήσουν σε βάρος της κοινωνίας και υπέρ της εκλογικής τους πελατείας. Κάνουν δηλαδή αυτό πού πάντα ήξεραν να κάνουν.

Από αυτήν την οίηση της "εξ ανθρώπων σωτηρίας" γλύτωσε ο Jacob Grenz προλαβαίνοντας στα 20 του χρόνια να πηδήξει έξω από την "κιβωτό της σωτηρίας" που έφτιαξαν γι αυτόν εκείνοι που δεν κατάφεραν ακόμα εαυτόν σώσαι.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ JACOB GRENZ

Το δράμα του να είσαι γεννημένος σε μία κοινότητα "ανωτέρων ανθρώπων" το εβίωσε από τα μικράτα του ο Jacob Grenz. Τότε που τον έσερνε η μάννα του στις συνάξεις των εκλεκτών που του δίδασκαν πως ο Χριστός ήταν και αυτός ένας ανθρωπάκος του Θεού που η εξουσία τον κάρφωσε σε ένα παλούκι επειδή μιλούσε όμορφα.

Στα κόμματα των "εκλεκτών", διαφοροποιήσεις δεν χωρούν. Όλοι πρέπει να είναι μια κοψιά και μέσα και έξω. Δεν μπορείς να πιστεύεις στην Θεότητα του Χριστού. Αυτά είναι για τις κυρα-Κατίνες ενώ εσένα τώρα πιά σε λένε Cathrin. Και το χειρότερο, η ηθική σου πρέπει να ειναι ασφυκτικά προδιαγεγραμμένη όπως και τα πιστεύω σου. Οπότε αν σε λένε Jacon Grenz και είσαι ομοφυλόφιλος ΑΠΟΒΑΛΛΕΣΑΙ από την κοινότητα. Όπως και εαν πιστεύεις στο Χριστό δεν μπορείς να είσαι "προοδευτικός".

Και όταν πλέον (Δόξα τω Θεώ) σε εκδιώξουν από την κόλαση, τότε γνωρίζεις τον Χριστό ως πάσχοντα Άνθρωπο και ως Θεό Ενσαρκωμένο, παίρνεις μια κιθάρα και τραγουδάς ελεύθερα τον πόνο σου.

Τότε σαν αντίδραση προς την φυλή των "εκλεκτών" που σε ήθελε δεμένο σε πάσσαλο ποζάρεις στο εξώφυλλο του δίσκου σου ως πάσχων και σαν σταυρωμένος. Και ίσως μπείς κάποια μέρα στον Παράδεισο ακόμα και ως ομοφυλόφιλος. Στην προκειμένη περίπτωση η ομοφυλοφιλία σου σε έβγαλε από την κόλαση της αναμαρτησίας των εκλεκτών. Αυτοί τελικά που στο μέλλον θα μείνουν απέξω είναι οι διάφοροι Ευαγγελιστές του Θανάτου. Είτε πιστεύουν σε Θεό είτε δεν πιστεύουν.

Γιατί η Κόλαση και ο Παράδεισος είναι μεσοτοιχία. Μια πόρτα να ανοίξει και βρέθηκες δίπλα...
____________________________________

Jacob Grenz - Biography

At the age of twelve, Jacob began his study of the violin. His restless soul originally found comfort in the richness of classic composers such as Vivaldi and Bach. He started composing orchestral arrangements at age fifteen. Soon Jacob began to take an interest in the piano and without any lessons started writing his first original songs. One of the first songs he wrote was called "Human Again," and it reflected the thoughts and emotions of a very troubled teenager.

Come on and make me cry
So I know I'm alive
Come on and make me bleed
So I know that I'm real
That I feel anything at all
Come and make me human again
"Human Again"


Jacob was raised in a very strict religious household and was struggling to accept his sexuality. "I was raised in the Jehovah's Witness' faith and because of what I was taught, to be gay to me meant, in a sense, that I wasn't human. 'Human Again' was my prayer to God to make me normal. I hid that I was gay from everyone around me for so many years because I knew that if I came clean, I would be excommunicated from the church. We weren't allowed to experience anything outside of the church so for me it meant losing a lot." After several years of holding his secret, Jacob knew it couldn't continue. "I was horribly depressed and I had been contemplating suicide, I knew I couldn't keep it a secret any longer." Jacob went to the elders of the congregation to confess, and was excommunicated from the church and cut off from his family and friends.

You'll never know
You'll never see
Never try to know what it means
You'll shake your head and say some were born bad
This little boy that you raised
The only child that you couldn't save
Will fade from your memory
A silly mistake
"Storm"


The evolution of Jacob's songs takes you from "Don't Drink The Water," a song about religious and political homophobia to "The Afflicted," which deals with crystal meth abuse. Jacob was recently recognized as a winner by the Vh1 Song of the Year Songwriting Competition for his song, "To Be Me." "'To Be Me' is about self-acceptance. When I was a teenager, I would pray to God that I could take a magical pill that would make me straight. I think that all gay men and women come to that point in their life when, if a choice were to be offered to be gay or straight, they would choose to be straight because it would be so much easier."

Jacob currently works as a model in Denver, Colorado. He has appeared in major local newspapers such as the Denver Post and the Rocky Mountain News. He also appears in the opening credits of ABC Family's "Kicked Out" and in ads for American Crew. With his music, he hopes to inspire others who are now in similar situations that he was. "It's hard now for me to imagine that I even thought about ending my life at one point, but when you're a teenager it's hard to see the bigger picture. It can seem like a very hopeless situation and it doesn't have to be.


"For so many years I tried to convince myself that I wasn't gay, but what I came to realize is that there was never a choice for me to be gay or not. The choice came when I had to choose to be myself, or to live a lie. In the end I chose 'To Be Me.'"

Copyright © 2006 - 2008 Jacob Grenz. Email Jacob

13 σχόλια:

fvasileiou είπε...

Δυο χιλιάδες χρόνια τώρα -ακόμα και εμείς οι Ορθόδοξοι- δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να κλείνουμε τις πόρτες που ο Χριστός άνοιξε διάπλατα.
Γι' αυτό και ο Jacob Grenz θα μπορούσε να αποβληθεί και από κάποιο κατηχητικό.

Theoprovlitos είπε...

Μμμμ,

Μεγαλη κουβεντα αυτη για το σε ποιους άνοιξε την πορτα ο Χριστος και με ποιές προυποθέσεις. Φανταζομαι πως ο διαχωρισμος δεν είαναι ομοφυλόφιλοι από τη μια και ετεροφυλόφιλοι από την άλλη.
Πρεπει ομως να παραδεχτουμε πως οι ομοφυλόφιλοι ανήκουν στην ομάδα υψηλου πνευματικου κινδύνου για πολλούς και διάφορους λόγους. Η ιδιαιτερότητά τους συχνα είναι ένα συνδρομικό φαινόμενο, βλέπε Βαλλιανάτο και βλέπε Σεργιανόπουλο.

Καποτε θα ήταν απόβλητοι οχι από την εκκλησία αλλά από την κοινωνία γενικότερα, και το κατανοώ όταν σε μια μικρη κοινωνία η μονη επιλογη που έχουν είναι να την πέσουν σε εναν φυσιολογικό και επομένως να τον παρασύρουν.

Χαρακτηριστικό και τραγικό είναι όπως έμαθα από φίλο φίλου μου από το Προκόπι που είναι τώρα 40-45 ετων, πως στον Άγιο Ιωάννη το Ρώσσο, στο Προκόπι, τα αγοράκια έμαθαν να πηδάνε από έναν γερο πούστη που τα χαρτζηλίκωνε. Τρομερο αν σκεφθεις και την ιερότητα του χώρου. Αν εγω ήμουν πατερας και μάθαινα πως οι έφηβοι μαθαινουν να πηδάνε από τον κωλόγερο θα του είχα σπάσει τα μούτρα και θα του τα είχα κόψει.

Δηλαδη δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη από αυτην όπως και το χωριό Δουνεϊκα Αμαλίαδας όπου οι νεαροί άντρες πήδηγαν ΟΛΑ τα αγοράκια του χωριου και τα έκαναν ομοφυλόφιλα το 1980. Αυτο γιατι μας τα έχουν πρηξει ότι δηθεν ομοφυλόφιλος γεννιέσαι και δεν γίνεσαι.

Υπάρχει όμως και μια μερίδα, μάλλον μικρότερη δυστυχώς, που βιώνει εσωτερικά το δράμα αυτο. Το βιώνουν σαν προβλημα και σαν αδυναμία ανυπέρβλητη, ακόμα και όταν πέφτουν σαν άνθρωποι συχνά πυκνά ή αν συμβιώνουν με κάποιον. Κάποιοι λίγοι φανταζομαι πως θα εγκρατεύονται.

Δογματικα η Εκκλησία μας δεν τους πετά εξω νομιζω. Ούτε μαζευονται οι πρεσβυτεροι και τον αφορίζουν κατόπιν συμβουλίου. Εδω η Εκκλησια μας δεν το έχει κανει ποτέ. Μαλιστα η εξομολογηση ειναι απόρρητη και το μαθαινει μονο ο παπάς. Δεν είναι τό ίδιο σε καμμια περίπτωση. Στους Ιαχωβάδες μιλάμε για πουριτανικό Σταλινισμό.

fvasileiou είπε...

Δεν συγκρίνω την Εκκλησία -εννοώ Πατέρες, Συνόδους, επίσημες διδασκαλίες, Γραφές- με τους Ιεχωβάδες ή οποιουσδήποτε άλλους. Είναι σαφώς πολύ πιο αγαπητική και έχει την αγκαλιά της ανοιχτή πάντα. Όμως εκκλησία είμαστε όλοι μας. Και είμαστε αγαπητικοί; Έχουμε τις αγκαλιές μας ανοιχτές; Είμαστε διαθέσιμοι; Ας το απαντήσει ο καθένας από μόνος του. Αλλά δεν είμαι ευχαριστημένος από όσα βλέπω και ζω. Θα επιμείνω λοιπόν ότι κι εμείς κλείνουμε τις πόρτες που ο Χριστός άφησε ορθάνοιχτες για τους ανθρώπους.
Τώρα, στις ψυχές των ανθρώπων δεν μπορούμε να μπούμε. Δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιοι βιώνουν το (όποιο) πρόβλημά τους εσωτερικά και ποιοι όχι. Τα πράγματα δεν μου φαίνονται τόσο απλά. Δεν μπορούμε να ξέρουμε την συντριβή και την ταπείνωση που μπορεί να βιώνει ο καθένας ενώ πραγματοποιεί την πιο βδελυρή πράξη και πώς αυτό μετράει στα μάτια του Θεού.

Theoprovlitos είπε...

Νομιζω πως μπορει κανεις να καταλάβει πως βιωνει ο άλλος την κάθε του πτώση.
Εξ αλλου για την ίδια ακριβως πτωση οι διαφορές είναι τεραστιες εως χαοτικές.

Η συντριβη και η ταπεινωση φαίνεται, όπως και η αλλαζονία, η οίηση, και ο εγωκεντρισμος.

Αν το περιορίσουμε στο συγκεκριμενο θεμα νομζω πως ο Τσαρουχης, ο Χατζηδάκις αλλά και ο Γιώργος Μαρίνος, ο Σεργιανόπουλος και ο Ζαχαράτος δεν προκαλεσαν, εν αντιθεσει με τον Βαλλιανατο που η όλη του συμπεριφορα η οποία ξεκινά από αυτην ακριβως την ιδιαιτερότητα του και καταληγει σε αυτην, τον έχει φτασει σε επίπεδα δαιμονισμού.

Και κυρίως γιατι διεκδικεί να καταστεί και υπόδειγμα. Όχι τόσο στα παιδια μας όσο στους υπόλοιπους ομοφυλόφιλους από τους οποίους ζητα να οδηγηθουν όπως και ο ίδιος στην οδό της απωλείας έχοντας παρει διαζυγιο με την μετάνοια εδω και πολλά χρόνια.

Ανώνυμος είπε...

Το ζήτημα αυτό είναι πραγματικά μεγάλο. Και δεν μιλάω για τη μαφία των ομοφυλόφιλων όπως λες πολύ σωστά, μιλάω για ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό και καταλαβαίνουν ότι βιώνουν μία κατάσταση αμαρτωλή απέναντι στην οποία αισθάνονται αδύναμοι. Είτε αυτό λέγεται ομοφυλοφιλία, είτε τάση προς ομοφυλοφιλία, είτε γενικά ακρασία στο σεξ, είτε εξάρτηση από το ποτό, είτε από τα ναρκωτικά, είτε από την πορνογραφία, είτε, είτε...Εδώ μέσα, πίσω από κάθε πάθος, υπάρχει σίγουρα και δαιμονική επιρροή, όλη η Παράδοση της Εκκλησίας "φωνάζει" πάνω σ'αυτό, άσχετο που εμείς σήμερα φοβόμαστε να το πούμε. Σας συνιστώ να δείτε το πολύ ωραίο βιβλίο "Συνομιλίες με πατέρες της Ερήμου" του αββά Κασσιανού (εκδ. Ετοιμασία), ένα συγκλονιστικό κείμενο του 5ου αιώνα μεταφρασμένο από τα λατινικά.
Επειδή όμως ακριβώς υπάρχει δαιμονική επιρροή πίσω από κάθε τέτοια εξάρτηση, είμαστε υποχρεωμένοι ως Χριστιανοί να αντιμετωπίζουμε με απόλυτη επιείκεια, κατανόηση και αγάπη όποιον άνθρωπο ζει μία αμαρτωλή κατάσταση από την οποία θα ήθελε, αλλά αδυνατεί να ξεφύγει. Ας βάλουμε λίγο τον εαυτό μας στη θέση του. Λέω "υποχρεωμένοι" γιατί πιστεύω πως η επιείκεια και η αγάπη σε τέτοιες περιπτώσεις είναι μονόδρομος για τον Χριστιανό.

SkyWatcher είπε...

Ή, δεν ξέρετε ότι οι άδικοι δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία τού Θεού; Μη πλανιέστε· ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτρες, ούτε μοιχοί, ούτε κίναιδοι ούτε αρσενοκοίτες, ούτε κλέφτες, ούτε πλεονέκτες, ούτε μέθυσοι, ούτε κακολόγοι, ούτε άρπαγες δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία τού Θεού. Και μερικοί υπήρξατε τέτοιοι· αλλά λουστήκατε, αλλά αγιαστήκατε, αλλά δικαιωθήκατε, στο όνομα του Κυρίου Ιησού, και με το Πνεύμα τού Θεού μας. (Απόστολος Παύλος, Α' Κορινθίους 6:9-11)
Δεν φαίνεται ότι η αρχαία Εκκλησία επικέντρωσε την κριτική της στους ομοφυλόφιλους περισσότερο από ότι σε όσους είχαν άλλα πάθη.
Με κανέναν τρόπο όμως δεν μπορούσε να δεχθεί την άσκηση της ομοφυλοφιλίας στους κόλπους της, όπως δεν μπορούσε να δεχθεί τους ψεύτες, τους ειδωλολάτρες ή τους φονιάδες.
Από βιβλική άποψη όλα τα «πάθη επιθυμιών» ήταν εξίσου κατακριτέα. Επομένως, στο Α΄Κορινθ.6:9-10 ο απ.Παύλος δίνει ένα μακρύ κατάλογο διαφόρων επιθυμιών, που όποιοι υπόκεινται σε αυτές θα μείνουν έξω από την Βασιλεία του Θεού.

Ωστόσο ο απ. Παύλος και η αρχέγονη Εκκλησία δεν σταματούσαν εδώ. Ο Παύλος και η Εκκλησία πίστευαν πως είχαν την απάντηση στο πρόβλημα της ομοφυλοφιλίας, όπως και σε όλα τα άλλα.
Όταν ο Χριστός συγχώρησε την μοιχαλίδα, που οι Ιουδαίοι ήθελαν να την λιθοβολήσουν, της είπε «Πήγαινε και από δω και πέρα μην αμαρτάνεις πια». Στον πυρήνα του βιβλικού μηνύματος βρίσκεται η πεποίθηση ότι η σπλαγχνική συγχώρηση από την πλευρά του Θεού συνοδεύεται από μία καινούργια δημιουργία, που συντελείται δια του Αγίου Πνεύματος και μία εξ ύψους δύναμη για να μπορέσει ο κάθε αμαρτωλός να ζήσει μία καινούργια ζωή.
« Και μερικοί υπήρξατε τέτοιοι· αλλά λουστήκατε, αλλά αγιαστήκατε, αλλά δικαιωθήκατε, στο όνομα του Κυρίου Ιησού, και με το Πνεύμα τού Θεού μας.….»
Όποιος θέλει ρίχνει μιά ματιά:
http://redskywarning.blogspot.com/2008/05/blog-post_12.html

Α, Theprovlite, παραλίγο να το ξεχάσω. Σε έβαλα στα links μόλις έμαθα τα κόλπα της γοογλε. Ας πρόσεχε. Καλή δύναμη!

Theoprovlitos είπε...

Skywatcher νασαι καλα.

Σημειο τον καιρων ειναι και αυτο, να σε φιμωνουν επειδη δεν τους αφηνεις να σε κανουνε πιρόγα.

Εστι ειναι όπως τα λες, αλλα αμφιβαλω αν οι περισσοτεροι ομοφυλοφιλοι μπορουν να αλλαξουν, ακομα και εαν το επιθυμουν.
Η εγκρατεια πάλι ειναι χαρισμα και δεν ειναι για τον καθενα. Συνεπωςτι να κανει όποις βρισκεται σε αυτη την τραγικη θεση.

Απο το να καταντησει να τον βρουν μαχαιρωμενο καλυτερα τοτε να εχει μια μονιμη σχεση (η οποια δεν μπορει να αποκαλειται γαμος) και να ελπίζει στο έλεος του Θεού.

Στο κατω κατω και εμεις αν αμαρταναμε και εξομολογιομασταν μια και εξω σε συντομαο διαστημα θα ειχαμε γινεαι αναμαρτητοι και δεν θα ειχαμε να πουμε τιποτα πια.

Εγω παντως εχω βαρεθει να εξομολογουμαι τα ίδια, και τα ίδια και τα ίδια.

Ε ας κανουν και οι ομοφυλοφιλοι το ίδιο. Αρκει να μην προκαλουν και σκανδαλιζουν. Διοτι τοτε δεν παιρουν την ομοφυλοφιλία στην πλάτη τους, αλλα ενα σωρο αλλες αμαρτίες.

ΥΓ Η παραπομπή σου πολύ ενδιαφέρουσα

Ανώνυμος είπε...

****
Εγω παντως εχω βαρεθει να
εξομολογουμαι τα ίδια, και τα ίδια και τα ίδια.
***

Είχα προτείνει στον Πνευματικό μου να του δώσω μια μαγνητοφώνηση , να την ακούει καθε φορα, μην κουράζομαι να τα ξαναλέω...

Theoprovlitos είπε...

@ christianusmaximusrex

Μαλλον θα πρπει να αρχοσουν να ζητουν και οι εξομολογοι βαρεα και ανθυγιεινα. Βαρεα γιατι σηκωνουν τα βαρη του καθεαν και ανθυγιεινα γιατι δεν μπρει να μην εχουν βαρεθει να ακουνε κασεττες.

Ανώνυμος είπε...

Να θυμόμαστε όλοι μας μια από τις πιο επίμονες ρήσεις του Γέρο-Παϊσιου:
Μην κρίνεις τον άλλον, γιατί ποτέ δεν ξέρεις εσύ, στην θέση του, υπό τις συνθήκες που τον διαμόρφωσαν πώς θα ήσουν. Μπορεί ένας φονιάς με πέντε φόνους στην πλάτη του να "πάει στον παράδεισο", γιατί πάλεψε και δεν έκανε πενήντα, ενώ ένας "άγιος" με πέντε θαύματα στο ενεργητικό του να "πάει στην κόλαση" γιατί θα μπορούσε να έχει κάνει πεντακόσια και ραθύμησε.
Όλα αυτά απευθυνόμενα προς τον εαυτό μου πρωτίστως, βέβαια. Δεν μπορώ να μην το σκέφτομαι, πως θα ήμασταν εμείς ως Βαλλιανάτοι... Καλύτεροι ή χειρότεροι?

Theoprovlitos είπε...

(Α)θαναση

Εγω απλα θεωρώ πως ο Βαλλιανατος αποτελεί ενα αισχρό υπόδειγμα και προς την κοινωνια αλλα και το κυριοτερο προς τους αλλους ομοφυλόφιλους.

Δεν ειναι απλά το ερειστικο του υφος και οι δηλωσεις του τού τυπου "Ραντεβου στην κολαση" προς τον Μητροπολιτη Περιστερίου ή η δαιμονικη αλλαζονια του προς την κοινωνια. Ειναι οτι εχει μετατραπει σε προστατη με την κακη εννοια των ομοφυλόφιλων.

Εχει επιχειρηματικη δραστηριοτητα gay club και αλλους χωρους εκφυλισμου, με live show κλπ και ειναι διοργανωτής του τετραήμερου φεστιβαλ πορνό το οποίο μαλιστα χωριζεται και σε ημερες αναλογα το βιτσιο του καθενος, και live show.

Δηλαδη ΠΟΣΟ χαμηλα μπορει να ξεπεσει ενας άνθρωπος ο οποίος μαλιστα θελει να γινει και κοινωνικο προτυπο . Και το κακο ειναι οτι ως προτυπο παιρνει ΠΟΛΥ κοσμο στο λαιμο του, με αποτελεσμα ακομα και εαν καποτε μετανοήσει ο ίδιος (που το βλεπω εως αδυνατο) θα εχει παρει ΤΟΣΟ κοσμο στον λαιμο του που η αμαρτια του ενωπιον του έσεται δια παντος.

Ο καθενας μας ίσως από καποιες συνθηκες ή τραυματικες εμπειριες θα μπορουσε να γινει ομοφυλοφιλος. Για να γινεις ομοως Βαλλιανατος χρειαζεται ΜΕΓΑΛΗ προσπαθεια και ΜΕΓΑΛΗ πορωση.

Ανώνυμος είπε...

Την οποία όλοι διαθέτουμε. Όλοι μπορούμε να γίνουμε ο'τιδήποτε. ΔΕΝ είναι στο χέρι μας. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, αλλά θα ήθελα ένα από τα αγαπημένα μου μπλογκ να μην μπει στην λογική της αντιπαράθεσης με τον άρρωστο, αλλά με την αρρώστια...
Πόσο από την δημόσια εικόνα του ατόμου αυτού είναι (ο πραγματικός) Βαλλιανάτος και πόσο "κάτι άλλο" (κάτι τρομακτικό και καθημερινό άλλο που μας ψιθυρίζει στ'αυτί κάθε μέρα)?

Theoprovlitos είπε...

(A)θαναση
Δεν εχεις αδικο σε αυτο που λες. Τον Βαλλιανατο κατα βαθος τον λυπαμαι. Και οχι γι αυτο που ειναι (που θα μπορουσα να ήμουν και εγω)αλλα γι αυτο που επιδιωκει να ειναι.

Οταν αναφερομαι σε αυτον, αναφερομαι σε αυτον σαν συμβολο και οχι τοσο σαν προσωπο. Ας πούμε σαν να λεει ενα παιδί, όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω Ψινάκης, ή Τριαναταφυλλόπουλος, ή Miss Playboy ή Αυτιάς. Αυτο το προτυπο πολεμω, το οποίο εκφραζεται μεσα από μια προσωπικότητα, η οποία δεν βιωνει την αμαρτια σαν πτωση ή εστω σαν επιλογή (όπως ας πούμε ο Ψινάκης) αλλά σαν ιδεολογία. Και μοιραία πολεμω και αυτον που την εκφραζει.

Καταλαβαινω από την πνευματικη πλευρα την υπόδειξη σου που ειναι σωστη. Αλλα δυστυχως επειδη μονιμως αυτη η άθλια τηλεοραση, οι υπηρέτες της και οι αφανείς συντονιστές της καθιστουν τους ΠΑΝΤΕΣ ως TV Περσόνες, τι να κανω και εγω; Αντιμετωπίζω και εγω τον Βαλλιανατο ως τέτοια.

Μακαρι να μου εδινε ο ιδιος την ευκαιρια να τον αντιμετωπίσω σαν προσωπο και ίσως να εγραφα άλλα πραγματα. Αλλα αυτη η ευκαιρια δεν μου δινεται. Ίσως γιατι η χειρότερη αμαρτία του από όλες ειναι ότι και ο ίδιος επιδιώκει να κυκλοφορεί σαν TV περσόνα.