ΟΤΑΝ Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΜέσα στον και σκοτεινό Λαβύρινθο της ψυχής κατοικεί ο Μινώταυρος. Το όν μισός-άνθρωπος, μισός-ζώο. Και όσο προσπαθείς να τον πετύχεις σε καμμιά σκοτεινή γωνιά, να τον αντιμετωπίσεις πρόσωπο προς πρόσωπο, τόσο χάνεσαι στους Δαιδαλώδεις διαδρόμους χωρίς γυρισμό.
Ο Μινώταυρος δεν αντιμετωπίζεται. Τι κι αν τον βρεις ακολουθώντας το νήμα της ζωής προς τα πίσω, πρέπει να είσαι Θησέας για να τον σκοτώσεις. Πόσοι νάναι οι Θησέες; Δέκα , είκοσι; Κάποια στιγμή τους μαθαίνουμε όταν τους κάνουν βιβλίο σαν γεράσουν και φύγουν από αυτη τη ζωή. Τι κι αν οι Θησέες είναι κάμποσοι, τα βιβλία που γράφουν οι άλλοι γι αυτούς έχουν πάντα τον τίτλο "Πως σκότωσε τον Μινώταυρο". Αλλά όσοι και εαν είναι οι Θησέες, οι Μινώταυροι είναι πολύ περισσότεροι. Για την ακρίβεια όσοι ακριβώς είμαστε και εμείς. Υπάρχει ένας Μινώταυρος για τον καθένα μας. Μόνος του ο καθένας μας καλείται να παλαίψει με το τέρας.
Εκτός άν... αν δραπετεύσει! Αν βρει το τρόπο να πετάξει και φύγει από το σκοτάδι στο φώς. Κάποιος θα βοηθήσει. Αυτός που γνωρίζει καλύτερα πως κατασκευάσθηκε ο Λαβύρινθος, αυτός θα σε βοηθήσει να ξεφύγεις. Κυρίως γιατί είναι πατέρας σου.
Σου δίνει φτερά στα μέτρα σου. Φτιαγμένα ειδικά για σένα. Σου βάζει όμως έναν όρο. Όχι για να περιορίσει το πέταγμά σου αλλά επειδή σαν κατασκευαστής των φτερών ΞΕΡΕΙ τα όρια και τις προδιαγραφές τους. Ξέρει και τους φυσικούς και θείους νόμους και την υπέρβασή τους που λέγεται Ύβρις.
Και ο όρος αυτός είναι: Nα μη πετάς ούτε πολύ χαμηλά γιατί θα σε καταπιεί η υγρασία της θάλασσας, ούτε πολύ ψηλά, γιατί η φύση του φωτός θα λυώσει τα ανθρώπινα έργα και τότε θα μείνεις μετέωρος και θα γκρεμιστείς.
Ο Ίκαρος όμως δεν άκουσε. Τον τύφλωσε η ιδέα της απελευθέρωσής του. Νόμιζε πως μπορεί να πετά αναξέλεγκτα, χωρίς περιορισμούς και δεσμεύσεις. Ανώριμος ή ανόητος ών, δεν μπορούσε να αντιληφθεί την έννοια της Ύβρεως.
Και γρεμίστηκε.
Δεν τον γκρέμισε κανείς. Μόνος του καταστράφηκε από την ψευδαίσθηση της ελευθερίας του. Απλά έλυωσαν τα φτερά του.
Τι να το κάνεις να σε κάνουν εκ των υστέρων Πέλαγος ή νησί στο Αιγαίο; Μέσα από τα υγρά βάθη των δακρύων θα βλέπεις τους άλλους να πετούν ελεύθεροι. Ούτε πολύ χαμηλά, ούτε πολύ ψηλά.
Δεν είναι το φως του Ήλιου τελικά που τυφλώνει, αλλά η δική μας ΑΛΑΖΟΝEΙΑ.
8 σχόλια:
Απλά συγκλονιστικό...
"Δεν είναι το φως του Ήλιου τελικά που τυφλώνει, αλλά η δική μας ΑΛΛΑΖΟΝΙΑ."
Καλά και άγια τα γραφόμενα, αλλά θα μου επιτρέψεις να παρατηρήσω μια "ανορθοδοξία": είναι "ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ" και όχι "ΑΛΛΑΖΟΝΙΑ" (εκτός κι αν πρόκειται για κάποιο λογοπαίγνιο, Πάτερ μου!)
Ουχί,
Δεν πρόκειται περί λογοπαιγνίου, αλλά περί καθαροαίμου ανορθογραφίας όπως και πλείσται άλλαι αίτινες μας διαλανθάνουν της προσοχής συχνά-πυκνά, μετά πλείστων ετέρων αναγραμματισμών καθότι το κείμενον γραφεται νύχτα καθ' υπαγόρευσιν και άνευ αυτομάτου διορθωτού, εις Αγγλικόν Word.
Δυστυχώς δυσκόλως ευρίσκει κανείς ορθογράφους την σήμερον ημέραν.
Ευχαριστώμεν δια τα υποδείξεις σας άτινας ελάβαμεν υπ'όψιν.
η ερμηνεία συγκλονιστική, με συγκινεί η "αποκρυπτογράφηση" των αρχαίων Ελληνικών μύθων!
Τα όρια μεταξυ Θεών και δαιμόνων είναι συχνα συγκεχυμενα. Οπότε η αποκρυπτογάφηση θέλει και λίγη προσπαθεια. Γιατι οι παρερμηνειες καραδοκούν πάντα.
σε ότι αφορά τον Ελληνικό ορθογράφο εάν έχεις το οφισ εξ πι η και παλιότερη έκδοση νομίζω, πηγαίνεις σε κάποιον άλλο υπολογιστή που έχει την ίδια έκδοση του οφις και στο φάκελο
C:\Program Files\Common Files\Microsoft Shared
βρίσκεις το φάκελο PROOF Τον αντιγράφεις (είναι γύρω στα 60MB) μετά κάνεις μια επικόλληση στην ίδια διεύθυνση στον δικό σου υπολογιστή κάνεις μια επανεκκίνηση και έχεις Ελληνικό ορθογράφο
πρόσεχε μόνο μην έχει ιό ο υπολογιστής που θα αντιγράψεις το φάκελο!
για καλό και για κακό κάνε κι ένα σημείο επαναφοράς συστήματος
α! που έχει την ίδια έκδοση του όφις με ορθογράφο!
ευχαριστώ,χαίρομαι πάντα όταν διαβάζω κάτι καινούργιο που αναδεικνύει κάτι από τη φύση και το σχέδιο του θεού.Η αλαζονεία μπορεί να ιδωθεί επίσης ως περηφάνια η οποια σε "εξυψώνει" απέναντι στους άλλους και σε οδηγεί στη μοναξιά και τελικά στην απελπισία. πολύ δύσκολο να την βγάλω από μέσα μου
και όταν ακόμα νομίζω ότι τα κατάφερα επανέρχεται πιο δυνατή!
και κάτι άλλο που "κρύβεται" στον μύθο αυτόν είναι πως χρειάζεται να ακολουθούμε τις οδηγίες και τις εκκλήσεις των φωτισμένων-αγίων για τον τρόπο της "θέωσης". φυσικά να φύγουμε από το σκοτάδι του "χαμηλού" αλλα πως να μη καούμε φτάνοντας αμέσως στο
"υψηλό" θα έλεγα άκτιστο Θεό-αγάπη.
βεβαια το άκτιστο δεν μπορεί να επέμβει στο κτιστό και να το "αναγκάσει" να το ακολουθήσει,έτσι όπως ο ήλιος δεν κατεβαίνει γιατί τότε δεν υπάρχει νόημα. το άκτιστο έδωσε την ελευθερια "πέταγμα" στο κτιστό να επιλέξει να το ακολουθήσεικαι έτσι του "φτιάχνει" συνεχεια καλύτερα φτερά για να φτάνει ψηλότερα. ίσως δεν θα μπορέσει "ποτε" να φτάσει και να ενσωματωθεί στο άκτιστο αλλα αυτό είναι και ο παράδεισος, το όλο και ψηλότερο πέταγμα
η ολοένα αυξανόμενη χαρά,γαλήνη,ηδονή. αυτό φίλοι μου λέω αγάπη η οποια μονο μέσα από την ελευθερια βιώνεται,κατακτιέται και εκπορεύεται!
συγγνώμη αν κούρασα
Δημοσίευση σχολίου