Σας έχει τύχει ποτέ να βάλετε τα κλάμματα για την πολιτική ζωή του τόπου; Πιθανότατα ναι. Εγώ πάντως τα έβαλα το βράδυ του Απρίλη του 2004, όταν κατέρρευσε επιτέλους το καθεστώς Σημίτη. Ένα καθεστώς απάνθρωπο, που όμοιό του δεν ξαναπέρασε από την Ελλάδα. Ο σαδιστικός κυνισμός του τότε πρωθυπουργού, ενός άθλιου γραφειοκράτη των Βρυξελλών που για να αποκτήσει το απαραίτητο ύψος για να μπορεί να φτάνει τα μικρόφωνα στο βήμα, πατούσε σε πτώματα πολιτών, τον κατέστηκε μισητό.
Εκείνο το βράδυ, με το που ανακοινώθηκε η νίκη της Νέας Δημοκρατίας και ενώ περπατούσα στο δρόμο, τα δάκρυα της δικαίωσης άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου. Αφού φοβήθηκα μην γίνω ρόμπα. Και να σκεφθείτε πως δεν είχα ψηφίσει καν Νέα Δημοκρατία το 2004 αλλά το ΔΗΚΚΙ. Τόχω αυτό το κουσούρι. Ό,τι ψηφίζω εγώ να μην εκλέγεται: Χριστιανική Δημοκρατία, ΔΗΚΚΙ, Οικολόγοι Εναλλακτικοί, ΔΗΑΝΑ, ΚΚΕ, κλπ.
Αλλά εν πάσει περιπτώσει, η πτώση του καθεστώτος Μησίτη σηματοδοτούσε για μένα το τέλος μιας μακρόχρονης αθλιότητας, αρχής γενομένης από ένα γενικό ξεπούλημα της εθνικής μας αξιοπρέπειας, από την εξωτερική μας πολιτική μέχρι και το ζήτημα των ταυτοτήτων (το οποίον ΚΑΚΩΣ θεωρείται εσωτερική υπόθεση, αλλά ειναι καθαρά ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ) μέχρι και την αρχή του ξεπουλήματος του εθνικού μας πλούτου σε μία παγκόσμια οικονομική ολιγαρχία (που δυστυχώς ολοκληρώνεται τώρα), την αρπαγή των οικονομιών του κοσμάκη μέσω χρηματιστηρίου (οι οποίες χάθηκαν ανεπιστρεπτί) και της τραπεζικής μαφίας, αλλά το κυριώτερο, μιας αντιλαϊκής πολιτικής σύμφωνα με την οποία οι πολίτες απλά χαρακτηρίζονται ως "παράπλευρες απώλειες" ενώ τα τανκς του εκσυγχρονισμού περνούν από πάνω τους χωρίς καμμία τύψη απλά και μόνο επειδή η παραλλαγή τους είναι σε χρώμα πράσινο.
Θα μπορούσα να αρχίσω να λέω, να λέω και να μην τελειώνω. Και δεν θεωρητικολογώ. Θα μιλήσω για βιωματικές εμπειρίες. Δυό-τρεις θα αναφέρω έτσι συνοπτικά:
α) Όταν ήμουν τρίτεκνος ο Μητσοτάκης το 1992 θέσπισε πρώτος το επίδομα τρίτου παιδιού. Ο Σημίτης έβαλε ένα γελοίο οικονομικό πλαφόν και στην ουσία το κατήργησε. Μάλιστα μου το έκοψε όταν ήμουν άνεργος, με βάση το εκκαθαριστικό της προηγούμενης χρονιάς.
β) Σαν άνεργος δεν μπορούσα να πάρω επιδότηση νέου ελεύθερου επαγγελματία διότι και εκεί ο κος Σημίτης είχε εισοδηματικό πλαφόν, με βάση τα εισοδήματα προηγούμενων ετών όταν εργαζόμουν!
γ) Για δάνειο πολυτέκνου από την Εργατική κατοικία, το ύψος του δανείου επί Σημίτη για να στεγασθεί πολυμελής οικογένεια ήταν 90.000 ευρώ (!). Το 2006 ο Σάββας Τσιτουρίδης το διπλασίασε στις 180.000 ευρώ.
δ) Όταν χρειάστηκε μέλος της οικογενείας μου να κάνει μια σειρά χειρουργικών επεμβάσεων σε εξειδικευμένο ιδιωτικό ιατρικό κέντρο και να ξετιναχτούμε οικονομικά, οι γραφειοκράτες του Σημίτη έχεζαν πάνω στο πρόβλημά μας, παρ' όλες τις ενστάσεις επί ενστάσεων. Το 2008 επί Φανής Πάλη για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ το ΙΚΑ μας επέστρεψε χρήματα χωρίς να βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο.
και πολλά άλλα, ων ουκ έστι αριθμός.
Όλα αυτά τα κατορθώματα, έτσι ενδεικτικά, από έναν σοσιαλιστή ηγέτη που υποτίθεται πως κυβερνούσε για να βοηθήσει τα μικρομεσαία στρώματα.
Και μην τολμήσει να πει κανείς τίποτα για τα υποτιθέμενα "δημόσια" έργα ιδιωτικών συμφερόντων της επταετίας Σημίτη γιατί θα το ανοίξω το στόμα μου και για αυτά.
Ας βγάλει το σκασμό λοιπόν ο Μησίτης επί τέλους, και καθώς βυθίζεται στον Άδη της ανύπαρκτης κοινωνικής του ευαισθησίας ας πάρει μαζί του στον βόρβορο τα χρυσά λαμόγια που μεσουράνησαν επί ημερών του, μήπως και ανασάνει κάποτε ξανά αυτή η χώρα.
Γιατί όσο βλέπω τα σοσιαλιστικά λαμόγια να τραγουδάνε ακόμα, τόσο θα υποχρεώνομαι εκβιαστικά να ψηφίζω Νέα Δημοκρατία μετά από 17 ολόκληρα χρόνια, για να μην έρθουν ξανά τα κουρέλια στην βασιλεία τους. Γιατί εκτός από το ότι είναι και ακαλαίσθητα, βρωμάνε να πάρει η ευχή, την μυρωδιά του σάπιου κρέατος, που όσο και να την πλακώνει ο Γιωργάκης με μπαχαρικά δεν φεύγει. Δεν σκοτώνονται τα σκουλίκια με συντηρητικά Γιώργο μου. Απλά αποσύρονται στα πλούτη τους για να ξαναεμφανιστούν πριν τις εκλογές είτε για να πάρουν την αμοιβή τους κατ' αποκοπήν, είτε για να συνάψουν νέα συμβόλαια θανάτου του Ελληνικού λαού.
Όσο τα κουρέλια θα τραγουδάνε ακόμα, τόσο θα υφαρπάζεται η ψήφος μας. Ακόμα και όταν υπάρχουν και κόμματα και jeune premier που τους κάνουν και τη δεύτερη φωνή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου