Φαίνεται ότι ο δημοσιογραφος Γιάννης Χατζηγεωργίου έχει μια εμμονή με την σεξουαλική ζωή των άλλων κυρίως δε με την ομοφυλοφιλία, αφού στο blog του αρέσκεται στην συγγραφή ομοφυλοφιλικών πορνογραφημάτων. Ο Χατζηγεωργίου αρθρογραφεί και για το περιοδικό των αερογραμμών της Aegean του ομίλου Βασιλάκη (απλή συνωνυμία με τον λιβελλογράφο Μανώλη Βασιλάκη, του φιλικού περιβάλλοντος του Στέφανου Μάνου και της κας Ντόρας Μπακογιάννη και εκδότη του Athens Review of Books). Στο τελευταίο παντως αρθρογραφούν και άλλοι gay ακτιβιστες όπως ο Λύο Καλοβυρνάς συνεργάτης (όπως και ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος) του gay περιοδικού Screw που στηριζει τις παρελάσεις Gay Pride. O Καλοβυρνάς συμμετέχει και με ανάλογη αρθρογραφία και στο The Books Journal του Ηλία Κανέλλη, διευθυντή σύνταξης του περιοδικου Ταχυδρόμος, παλιού συνεργατη του Βασιλάκη.Ο Χατζηγεωργίου αρθρογραφεί επίσης και στα περιοδικά της ΙΜΑΚΟ του Πέτρου Κωστόπουλου, με την οποία επίσης συνεργάστηκαν κατά το παρελθόν πρόσωπα τού περιβάλλοντος του Στεφανου Μάνου.
Έτσι συχνά μια από τις 10 ερωτήσεις που υποβάλλει ο κος Χατζηγεωργίου στα προσωπα που φιλοξενει το περιοδικό DownTown έχει σχεση με την ομοφυλοφιλία. Στην συνεντευξη με τον Καρατζαφέρη ο Χαζτηγεωργίου ρωτα:
"Αν σας έλεγε κάποιος συγγενής σας, ένα αγόρι 18 χρόνων, "ξέρεις, Γιώργο, είμαι gay", τι θα του λέγατε, κύριε Καρατζαφέρη;"
Η διπλωματική απάντηση του Καρατζαφερη δεν ικανοποίησε φαίνεται τον επιβλέποντα οργανισμό και έτσι ο Πρόεδρος του χρηματοδοτούμενου από τον George Soros, Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι, Γρηγόρης Βαλλιανάτος επιτίθεται στον Καρατζαφέρη ενω το forum Gayworld.gr που είναι μέσα σε όλα σπεύδει να δημοσιεύσει την απάντηση:
«GAYWORLD: Έξαλλος ο Γ. Βαλλιανάτος με τον Καρατζαφέρη 05.03.10, 22:40: Ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος έκανε την ακόλουθη δήλωση σχετικά με την τοποθέτηση του προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γεώργιου Καρατζαφέρη σε συνέντευξη του στο περιοδικό DownTown: Είναι κρίμα που ο Γ. Καρατζαφέρης δεν βρίσκει χρόνο να ενημερώνεται για θέματα σεξουαλικότητας από τον Αντιπρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων και γιατρό, Βουλευτή του κόμματός του Βαϊτση Αποστολάτο που ποτέ δεν αρνήθηκε πως είναι ομοφυλόφιλος»
Ο πρόεδρος της οργανωσης που "παρατηρεί" και "καταγραφει" εκτός από τα "ανθρωπινα" δικαιώματα την ιδιωτική ζωή των άλλων διατηρώντας προφανώς και σχετικό αρχείο, δεν δίστασε να "δώσει" τον κο Βαϊτση Αποστολάτο ως ομοφυλόφιλο χωρις να τον ρωτήσει αν η ιδιωτική του ζωή είναι δημοσιεύσιμη.Φαίνεται πως ο αυτόκλητος προστάτης θεωρεί τον καθε ομοφυλόφιλο ως διαχειρίσιμο υποτακτικό του, κάτι ανάλογο με τους προστάτες των τραβεστί της Συγγρού.
Αλλά ο κος Χατζηγεωργίου συνεχίζει και σε άλλη συνέντευξη αυτη την φορά προς την κα Νατάσα Καλογρίδου που συμμετέχει στο reality "Dancing with the Stars" με την εκβιαστική ερώτηση:
Θα συμμετείχατε ποτέ στο Gay Pride της Αθήνας;
Η απάντηση της κας Καλογρίδη (που δεν δίνει την εντυπωση και καμμιάς σεμνότυφης) δεν ικανοποίησε το στρατηγείο του gaywold.
Θα συμμετείχατε ποτέ στο Gay Pride της Αθήνας;
Η απάντηση της κας Καλογρίδη (που δεν δίνει την εντυπωση και καμμιάς σεμνότυφης) δεν ικανοποίησε το στρατηγείο του gaywold.
"Είμαι τέτοιων "επαναστάσεων". Το να καθίσεις να διαδηλώσεις μου δίνει την εντύπωση ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος, ενώ υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι για να δηλώσεις κάποια πράγματα. Η επανάσταση και η εμμονή εμένα δεν μου λένε κάτι γιατί δεν έχουν να προσφέρουν κάτι ουσιαστικό. Το να επαναστατείς στους δρόμους είναι σαν να δηλώνεις κάτι που σου στερούν. Κάνε πράξη, μη ζητάς να σου το δώσουν. Αφού μπορείς"
Οπότε τα πρωτοπαλίκαρα του gayworld που διαβάζουν ανελειπως Χαζτηγεωργίου και Downtown αρχιζουν την κατάκριση, η Καλογριδου φακελώνεται, και ξεκινά ένας διάλογος μεταξύ των χειριστών του Gayworld, Unknown X και Gaymaster. Και εκεί πεφτουν οι μάσκες ως προς την σκοπιμότητα των gay pride και του κινηματος των gay ακτιβιστων που όπως επανειλημενα έχουμε γραψει είναι ο αποπροσανατολισμός του γεννετησιου ενστίκτου και ο πανσεξισμός (κατά το ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει) ώστε να εκπαιδευτουν οι μελλοντικες γενιές με την ιδέα ότι οι κύριοι με τις καραμελίτσες θέλουν το καλό τους, η σεξουαλικότητα είναι κατι σαν την χαλασμένη πυξίδα και ότι όταν γινουν ενήλικες 18+ θα μπορουν να αναπτύξουν τον έρωτά τους με τον εργένη της διπλανής πόρτας που τους κοιτάζει γλυκά.
Τι είπα 18+; Διαψεύτηκα! Εις εκ των χειριστών του gayworld.gr (Ανδρεας Ιωαννίδης, μέλος του Δ.Σ. της ΟΛΚΕ, καθώς και της επιτροπής για το 'Athens Pride', Γιώργος Τσιτιρίδης, εκδοτης του Screw, διοργανωτης του Πανοράματος Ομοφυλοφιλικών ταινιών και Νίκος Θεοδώρου) αποκαλύπτει τις ορέξεις του στο σχόλιο του για την κα Καλογρίδου:
Τι είπα 18+; Διαψεύτηκα! Εις εκ των χειριστών του gayworld.gr (Ανδρεας Ιωαννίδης, μέλος του Δ.Σ. της ΟΛΚΕ, καθώς και της επιτροπής για το 'Athens Pride', Γιώργος Τσιτιρίδης, εκδοτης του Screw, διοργανωτης του Πανοράματος Ομοφυλοφιλικών ταινιών και Νίκος Θεοδώρου) αποκαλύπτει τις ορέξεις του στο σχόλιο του για την κα Καλογρίδου:
Όμως, αφ΄ ενός το Πράιντ δεν είναι μόνο διαδήλωση, είναι γιορτή, αφ΄ ετέρου δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι. Ή, εν πάση περιπτώσει, δεν ισχύει το «Κάνε πράξη, μη ζητάς να σου το δώσουν. Αφού μπορείς.». Τί μπορείς; να παντρευτείς (χωρίς δικαστική διαμάχη); να τεκνοθετήσεις από κοινού; να κάνεις σεξ με αγόρι κάτω των 17 (και άνω των 15), χωρίς να φοβάσαι ότι θα κατηγορηθείς; Οπότε δεν είναι όπως τα λέει η κυρία Απαυτούλα...
Κεκαλυμμενη παιδεραστία και Καλλιγούλειες "γιορτες" πλην την διάλυση της Ρωμης. Δεν πεφτω από τα σύννεφα. Γνωριζω πολυ καλά ότι το target group τοσο των καπνοβιομηχανιών όσο και των εταιριών κινητης τηλεφωνίας είναι τα ανήλικα. Ειδικά για τα τσιγαρα το γνωρίζω και λόγω της επαγγελματικής μου ιδιότητας όταν σε διαφημιστικό brief o product manager μεγαλης καπνοβιομηχανίας μου έθεσε ως target group για την διαφημιστικη καμπάνια την ηλικία των 13-14 ετων. Στην ίδια ακριβως ηλικία στοχεύουν και οι κρυπτοπαιδόφιλοι gay ακτιβιστες. Στην ευαίσθητη ηλικία που η σεξουαλικότητα και οι κοινωνικες συμπεριφορές διαμορφώνονται και διαπλάθονται σύμφωνα με κοινωνικά πρότυπα.Ο κος Καμίνης λοιπον και ο κος Μπουταρης θα συνεργασθουν προφανώς με αυτην την κρυπτοπαιδοφιλική ομάδα για να περάσουν τα δεόντα μηνυματα στην νεολαία. Ο κος Μπουταρης μάλιστα σε συνέντευξή του στον προαναφεθέντα Γιωργο Τσιτιρίδη, (χειριστη του παιδοφιλικού gayworld.gr και συνδιοργανωτη των Athens Pride) απαντά σε ερώτηση αν έχει gay φιλους:
Δεν ειναι τυχαίο ότι ο Βαλλιανατος φιλοξενησε και τον Αντιδημαρχο του Δήμου Αθηναίων Αβραντίνη (του κόμματος Στεφανου Μάνου) στην εκπομπή του στο Kontra Channel (είναι πολλά τα λεφτά Μάκη) ενω συνευρέθηκε στον ίδιο πολιτικό χωρο και με τον δήμαρχο Καμίνη.Φυσικά και έχω γκέι φίλους. Κατανοώ έμφυτα την διαφορετικότητα γιατί από ένα σημείο και έπειτα και εγώ εγκατέλειψα την πεπατημένη και γνώρισα και τις χαρές και τις δυσκολίες αυτής της επιλογής.
Το Παρατηρητηριο του Ελσινκι σε πλήρη δράση. Και προφανώς δεν είναι συμπτωματική ούτε η αφίσα του Gay Pride 2010 όπου εξευτελίζεται το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη για να διαφημιστεί η απελευθέρωση των αλλαξοκωλιών, ούτε το γεγονός ότι χρηματοδότης του Gay Pride είναι και η εφημερίδα στην οποία αρθρογραφεί ο Βαλλιανατος, η Athens Voice, η οποία βρίθει ομοφυλοφιλικης αρθρογραφίας και πορνογραφικών διαφημίσεων που διανέμονται δωρεαν από τους "θείους" σε ανήλικα εν είδει "καραμελίτσας". Στο δε τεύχος που καλύπτει την 25η Μαρτιου 2011 η αρθρογραφία αναφερόταν στο Ισλαμ και στο τζαμί της Αθήνας [Φωτο] όπου φιλοξενείται και η άποψη υπερ της ανέγερησης τζαμιού της Άννας Τριανταφυλλίδου, συνεργάτιδας του γνωστού και από το 1821 του ΣΚΑΙ κου Θάνου Βερέμη, επίσης στελέχους του κόμματος του Στεφανου Μάνου.
Προφανώς η "Δράση" είναι μικρό κόμμα, αλλά κόμβος!
Προφανώς η "Δράση" είναι μικρό κόμμα, αλλά κόμβος!
Τετοιο μισος για την Ελλάδα πάντως ελπίζω να τους γυρίσει μπουμεραγκ. Τότε που το εισαγώμενο Ισλαμ που υπερασπίζονται θα λιθοβολεί όλους τους πολιτικά, εθνικά, ιδεολογικά και σεξουαλικά ερμαφρόδιτους μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη της χωρας που μισούν, την ώρα που εμείς θα παρακολουθούμε το θέαμα τρώγoντας ικανοποιήμενοι pop corn.
Lai ilah ila allah!
Lai ilah ila allah!
46 σχόλια:
Καλές οι ΗΠΑ κι η Ρωσία
αλλά έχουν το δράμα τους κι αυτοί!
απ'την άλλη το χωριό καίγεται
και το...τέτοιο χτενίζεται!
Εδω δεν εχουμε να κανουμε με το δραμα κανενος (το οποιο γνωριζω από δυο περιπτωσεις στενων φίλων μου ο ενας εκ των οποιων ειναι και χριστιανος). Εχουμε να κανουμε με οργανωμενη μαφια που κανιβαλίζει ψυχες, δημιουργει προτυπα και βλεπει τα παντα ως αντικειμενα ηδονής.
Οι τυποι αυτοι δεν ειναι απλά ομοφυλόφιλοι. Ειναι αντιχριστοι που παριστανουν τον αγγελο του φωτος.
Είναι κι αυτή μια φιλοσοφική στάσις! μεταξύ άλλων στάσεων!
ένας υπέροχος πολυμορφικός κόσμος!
κι όποιος αντέξει!
Που είναι ο Άλεξ; οεο;
Υπάρχει κύκλωμα σατανιστών-παιδεραστών στο δικαστικό σώμα; εεε;;;
(κι αλλαχού, στα ψηλά της κενωνίας).
Οι φωνασκούντες, επιδειξιομανείς Καλιγούλες είναι μόνο η κορφή του παγόβουνου. Μη σου πω πως δημιουργούν επίτηδες όλον αυτόν τον σαματά, για το ξεκάρφωμα του κρυφού μέρους του "παγόβουνου", που τους χρηματοδοτεί και τους κινεί τα νήματα. Χρήσιμοι ηλίθιοι κι αυτοί.
Μερικά διευκρινιστικά για να πατάει το θέμα πιο σωστά:
Το θέμα των ομοφυλόφιλων εφήβων που έχουν φτάσει σε μια ηλικία κατά την οποία σχεδόν ΟΛΟΙ οι συμμαθητές τους κάνουν σεξ, είναι σημαντικό.
Να ξεκαθαρίσουμε ψυχοπαιδαγωγικά ότι το θέμα έχει να κάνει με την εφηβεία κι όχι με την παιδική ηλικία.
Δηλαδή, όσο προσπαθούμε υποκριτικά να περιγράψουμε το όλο θέμα κάτω από τον τίτλο "παιδεραστία", όχι μόνο δεν βοηθούμε τους εφήβους στο να προστατευτούν από σχέσεις που δεν καλύπτουν τις ανάγκες τους, αλλά τους εκθέτουμε περισσότερο.
Και να εξηγηθώ:
Ο μέσος σημερινός έφηβος, αρχίζει τουλάχιστον από το γυμνάσιο (12 με 13 ετών) να διερευνά την ερωτική του ταυτότητα, πρώτα σε επίπεδο ρομαντικών σχέσεων και συζητήσεων κι έπειτα σε πραγματική εφαρμογή (15 με 18 ετών), στα σχολικά πλαίσια, ανάμεσα στους συνομηλίκους του.
Ο ομοφυλόφιλος έφηβος ενώ νιώθει τις ίδιες ανάγκες κι έχει ανάγκη να περάσει τα ίδια στάδια, δεν μπορεί να πραγματοποιήσει αυτή την αναζήτησή του στα σχολικά πλαίσια.
Δεν αναγνωρίζεται ότι υπάρχει, δεν αναφέρεται επίσημα στα βιβλία, οπότε το σχολικό περιβάλλον είναι εχθρικό και γεμάτο προκαταλήψεις απέναντί του.
Η μόνη διέξοδός του είναι να απευθυνθεί σε πλαίσια εκτός του φυσικού κοινωνικού του χώρου, μέσα από το διαδίκτυο ή σε πάρκα, μπαρ κλπ.
Εκεί θα συναντήσει άτομα από όλες τις ηλικίες, κατά κύριο λόγο μεγαλύτερούς του. Συνήθως θα πλαστογραφήσει την ηλικία του θα πει ότι είναι 18 χρονών.
Το αρνητικό είναι ότι έτσι ΔΕΝ του δίνεται το περιθώριο θα μπορέσει να διερευνήσει την ερωτική του ταυτότητα με όλα τα μεταβατικά στάδιά της, από τον ερωτισμό, τη ρομαντική αγάπη, τις συζητήσεις με τους φίλους του κλπ.
Τα περιθώρια που του δίνονται είναι κυρίως το σεξ.
Αν θέλετε να προσεγγίσετε το θέμα, πρέπει να έχετε επικοινωνία με ομοφυλόφιλους εφήβους και να διερευνήσετε τις ανάγκες τους και τις εμπειρίες τους. Είναι λάθος ότι το πιάνετε συνωμοσιολογικά.
Καλώς ή κακώς, ο συντηρητικός χώρος δεν κάνει μια σοβαρή δουλειά να διερευνήσει τις πραγματικές ανάγκες κι εμπειρίες των ομοφυλόφιλων εφήβων. Θεωρεί ότι απλά δε θα έπρεπε να υπάρχουν. Αλλά όμως υπάρχουν.
Οπότε ο μόνος τρόπος να ακούσετε τα βιώματά τους, είναι μέσα από φόρουμ σχετικών οργανώσεων.
Τα περισσότερα άτομα που κυκλοφορούν και σχολιάζουν είναι πολύ κοντά σε αυτές τις ηλικίες (από 15 έως 25 ετών).
Αυτό έχει διαπιστωθεί από όλους τους ομοφυλόφιλους και ζητούνται δύο πράγματα για να αντιμετωπιστεί:
1. Επιτέλους η εκπαίδευση να αγκαλιάζει όλες τις ερωτικές ταυτότητες. Να αναφέρονται όλες οι ταυτότητες και να μπορούν όλα τα παιδιά να αισθάνονται ότι είναι αποδεκτά στο σχολικό τους χώρο και στις οικογένειές τους. Εκεί είναι ο σωστός χώρος για να κάνουν τις αναζητήσεις τους.
2. Να υπάρχει εκτεταμένο μάθημα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, στο οποίο να συζητιούνται θέματα σχέσεων, θέματα φύλου, σεξουαλικότητας, υγείας κλπ.
Το θέμα με την ομοφυλία ως ταυτότητα, μας ξενίζει όχι γιατί εμφανίστηκε τώρα τελευταία, αλλά γιατί οι κοινωνικές συνθήκες έχουν πλέον ωριμάσει και το φέρνουν στην επιφάνεια.
Όπως ακριβώς έχει συμβεί και με θέματα της ετεροφυλόφιλης ταυτότητας. Παλιά δεν απασχολούσαν αλλά τώρα θεωρούνται δεδομένοι χώροι προβληματισμού.
(Σχέσεις, σεξ, γάμος κλπ)
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία!
Πέτρος
Τπ τελευταιο σχολιο θεωρει καποια πραγματα εξ ορισμου δεδομενα ή εστω τετελεσμενα με βαση μια κοινωνια που αγεται και φερεται από προτυπα τα οποια επιβαλονται και καθιερώνονται ως ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ πρακτικες.
Δηλαδη μια κοινωνια που απενοχοποιει την μοιχεια ή την πορνεια δεν σμαινει κατ αναγκη οτι πριν ηταν υποκριτικη. Σημαινει οτι περνα την απιστια ως προτυπο. Σε αλλες κοινωνιες για να ξεπεραστει το προβηλμα αυτο καθιερωθηκε η πολυγαμία. Αλλα και σε αυτες η μοιχεια είναι κατακριτεα και δεν πιστευω να υπαρχει πατερας που να καμαρωνει που η κορουλα του εγινε πορνη όσο και να υπηρχε ανεκαθεν η πορνεια ς αναγκαιο κακο. Και δεν το λεω μονο σαν πατερας, αλλα ο τροπος που εκφραζονται οι νεοι π.χ για την Τζουλια Αλεξανδρατου, η εκφρασεις του τυπου "η ταδε ειναι ξεκωλο" ή οι τραυματισμοι από ολεθριες σχεσεις ή η μοναξια ή ο χαρακτηρισμος "μπαζο" ή "ευκολη" με πειθει οτι ακομα και αν καποιαπραγματα τεχνιεντως απενοχοποιουνται η ανθωπινη ψυχη στο βαθος της δεν αλλαζει εκτος αν πορωθει.
Ο χαρακτηρισμος "παιδεραστια" ΔΕΝ αφορα τους εφηβους που γινονται ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ και οχι υποκειμενα ηδονης αλλα τους ενηλικους που τους ορεγονται εχοντας σωας τα φρενας και εν επιγνωσει. Ειναι οι κυριοι που καποτε μας λεγανε οι μαναδες μας αν ερθει καποιος αγνωστος να σου πιασει κουβεντα να τον αποφυγεις γιατι ειναι ανωμαλος. Δυστυχως σημερα οι κυριοι αυτοι διοργανωνουν παρεασεις υπερηφανιας και διεκδικουν το δικαιωμα να ηδονιζονται πανω στα σωματα 15χρονων. Τους βλεπεις να το δηλωνουν ανοικτα και ως πολιτκοι ή σκηνοθετες.
Η ομοφυλοφιλια ειναι κυριως αν οχι απκλεισιτκα ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ παραγων. Δηλαδη υπαρχουν πολλοι και διαφοροι λογοι που καποιος θα μπορουσε να γινει ομοφυλοφιλος πολλοι δε λογοι ειναι και επικτητοι. Θυμιζω την περιπτωση των Δουνεικων που οι μεγαλυτεροι ειχαν μυησει στην ομοφυλοφιλία τα μικροτερα αγορια μα αποτελεσμα αρνητικες επιδρασεις στην σεξουαλικοτητα τους. Και προφανως δεν εγτεγε το νερό...
Αν καποιος την σεξουλικοτητα του την στρεψει σε αγορακια ή σε παιδιακια, ή στο βιαιο σεξ και γουσταρει βιασμό και δεκαδες άλλα βιστια και ιδιαιτερητες ειναι προφανως οτι καποιοι ψυχολογικοι παραγοντες επιρρεαζουν.
Σημερα ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΤΑΙ το πανσεξιστικο ερωτικο προτυπο, το αμφισεξουαλικο οντολογικο προτυπο και ο πανηδονισμός σαν ζητουμενο, η δε σεξουαλικη ζωη αποστασιοποιείται πλήρως απο το αναπαραγωγικο συστημα ενω ειναι ηλιου φαενωτερο οτι τα οντα εχουν φυλο για να αναπαραγονται (ειτε το δει κανεις θεϊστικα ειτε αθεϊστικα).
Ουσιαστικα ο ανθρωπος μετατρεπεται σαν σκευος ηδονης. Τα σκευη ηδονης των κυριων αυων ειναι τα 15χρονα αγορακια.
Επειδη εχω και καποια ηλικια και ακομα περισσοτερο εχω συζητησει σε βαθος την ομοφυλοφιλια μερικων φιλων μου αλλα διαβαζω και βιογραφιες διαφορων επωνυμων και μπορω να ισχυριστω ότι στους ανθρωπους αυτους η ιδιαιτεροτητα αυτη διαμορφωθηκε.
Η κοινωνια και το σχολειο οφειλει να προβαλει το ιδανικο σαν προτυπο. Δεν μπορει να προβαλει ως υγειες ή ως ιδανικο τιποτε λιγοτερο από το πληρες. Κατα συνεπεια δεν υπαρχουν πολλες σεξουαλικοτητες, υπαρχει μια η οποία σε μερικους ανθρωπους αποπροσανατολιζεται. οπως και το να εισαι υπερβαρος ειναι αποπροσανατολισμος του φυσιολογικου είτε ειναι θεμα πολυφαγιας και λαιμαργιας ή νωθροτητας (καθαρα ψυχολογικο) είτε ειναι θεμα ορμονικο σε καποιες περιπτωσεις. Το να αποδεχθουμε τον υπερβαρο και να μην τον μειωνουμε είναι ενα θεμα και το να αποδεχθουμε όμς την παχυσαρκια ως φυσιολογικη κατασταση ειναι παρανοια.
Θεωρω ότι ο gay aκτιβισμος εχει ως σκοπο την μυηση στην ομοφυλοφιλία των παιδιων που ΔΕΝ θα ειχαν τετοιο ενδεχομενο αν δεν τους προβαλοταν ως φυσιολογικο. Ενα μικρο παιδι αν βλεπει συνεχεια αντρες να φιλουνται στο δρομο προφανεστατα θα του κινησει την περιεργεια να φιλησει στο στομα τον συμμαθητη του. Εξ αλλου οι παιδεραστες αυτοτο ξερουν και ετοιμαζουν και σχετικη καμπανια στην Βραζιλια με 2 επταχρονα να φιλοθυνται ερωτικα στο στομα. Αυτο κι αν ειναι παιδεραστια!
Για να γινει δε πιο κατανοητό τι εννοω, όσο σχεση μπορει να εχει μια φυσιολογικη γυναικα με μια συνδικαλισμενη υστερικια φεμινιστρια (μονο τον εαυτο τους εκφραζουν) άλλο τοσο μπορει να εκπροσωπειται ενας ομοφυλοφιλος από μια χουφτα διεστραμενους που κανουν το παθος τους παντιερα και κοινωνικο προτυπο. Τους ορισε κανενας εκπροσωπό του;΄Η μηπως καποιος τους ΔΙΟΡΙΣΕ;
Ουσιαστικα προκειται για την ιστορια του Αισωπου με την κολοβη αλεπου που ηθελε να περασει ως προτυπο το να εχεις κομενη ουρα.
Σε αυτη η συγκεκριμενη κανενα οίκτο...
ΥΓ Ελπιζω να εγινε σαφες οτι πιστευω πως σε μεγαλο βαθμο στις μικρες ηλικιες η σεξουαλικη ταυτοτητα κατευθυνεται από κοινωνικα προτυπα τα οποια αμβλυνουν αντιστασεις και εξωθουν στον πειραματισμό. Τα παιδια τα οποία εχουν ξεκαθαρο τετοιο προσανατολισμο από τοσο μικρα ειναι ελαχιστα και συνηθως η ομοφυλοφιλια τους έιναι ενα συμπλεγμα τραυματων το οποιο ενεργει και στην σεξουαλικοτητα. (π.χ ενας συμμαθητης της κορης μου απο ολο το σχολειο ειναι παιδι που το εγκατελειψε ο πατερας του).
ΥΓ2 Επισης ο δυτικος κοσμος και κυριως στις βορειες χωρες στις οποιες καθε εκφραση τρυφεροτητας ειναι είτε σπανια είτε ενοχοποιημενη, ο εφηβος μπορει να θεωρησει τον θαυμασμο προς προσωπα του ιδιου φυλου ή την αναγκη για ανθρωπινη επαφη (μη ερωτικη) ως ενοχη. Τουναντον στις νοτιες χωρες εκφρσεις θαυμασμου, αγκαλιες ή φιλια μεταξυ ανδρων σε μερικες δε χωρες το να περπατουν ακομα και δυο αντρες χεριχερι δεν ειναι δειγμα ομοφυλοφιλίας.
Σε χωρες που σε πανε φυλακη για σεξουαλικη παρενχληση αν πεις σε μια γυναικα "σε γουσταρω" η ανθωπινη φιλια και η επαφη αμεσως ενοχοποιείται. Εχουμε αναγκη από εισαγωμενα σκουπίδια;
Η ομοφυλοφιλία είναι τόσο «ψυχολογικώς» διαμορφωμένη όσο είναι και η ετεροφυλοφιλία.
Οι ομοφυλόφιλοι έφηβοι δεν είναι ομοφυλόφιλοι επειδή τους παρέσυρε κάποιος ούτε επειδή τα πρότυπά τους ήταν στραβά. Αυτά είναι παλιές αντιλήψεις που δεν έχουν σταθεί σε καμία έρευνα.
Σε κάθε περίπτωση μην αναφέρεστε γι’ αυτά τα θέματα με την εξωτική προσέγγιση που μελετάμε ένα σπάνιο κι αλλόκοτο είδος και με θεωρίες ξεπερασμένες από τα πράγματα. Και μην μελετάτε σημερινές περιπτώσεις ομοφυλόφιλων προβάλλοντας πάνω τους καταστάσεις και συνθήκες που δεν ισχύουν (αναφέρετε: «εχω συζητησει σε βαθος την ομοφυλοφιλια μερικων φιλων μου αλλα διαβαζω και βιογραφιες διαφορων επωνυμων και μπορω να ισχυριστω ότι στους ανθρωπους αυτους η ιδιαιτεροτητα αυτη διαμορφωθηκε»). Πλέον οι άνθρωποι δεν κρύβονται και μιλούν για την ιστορία τους, τις επιθυμίες τους, τις ανάγκες τους κλπ. Παλιότερα τα πράγματα ήταν τραγικά…
Οπότε το μόνο απλό που μας μένει είναι να τους ακούσουμε, γιατί είναι τελείως διαφορετικές οι ιστορίες τους και δεν είναι έντιμο να τους εγκλωβίζουμε στις δικές μας.
Ένα άλλο βασικό λάθος είναι να αντιλαμβάνεται την ομοφυλοφιλία κάποιος ως σεξουαλική πρακτική. Δεν είναι αυτό το πράγμα η ομοφυλοφιλία.
Ομοφυλόφιλη σεξουαλική πρακτική μπορεί κάλλιστα να υπάρχει και μεταξύ ετεροφυλόφιλων. Εκεί όμως δεν χαρακτηρίζονται τα άτομα ως ομοφυλόφιλα, γιατί δεν αφορά την εν συνόλω ταυτότητά τους, δηλαδή το συναίσθημά τους, τις σχέσεις τους κλπ.
Με τον ίδιο τρόπο, ο γάμος και ο σχηματισμός παραδοσιακής οικογένειας δεν μετατρέπει ένα ομοφυλόφιλο άτομο σε ετεροφυλόφιλο.
Και ο ομοφυλόφιλος που θα εξαναγκαστεί σε ετεροφυλοφιλία και ο ετεροφυλόφιλος που θα εξαναγκαστεί σε ομοφυλοφιλία ενδέχεται να αντιμετωπίσουν ψυχολογικά προβλήματα στη ζωή τους κι επίσης να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον ψυχικά νοσηρό. Σε πολλές περιπτώσεις οι ασυμβατότητες και τα οικογενειακά προβλήματα ανάμεσα σε παραδοσιακές οικογένειες είναι υπόθεση κρυμμένης σεξουαλικής ταυτότητας.
Οπότε σε κάθε περίπτωση η σύγχρονη αντίληψη που έχουμε για το θέμα της ομοφυλοφιλίας είναι από τις υγιείς περιπτώσεις, όχι από τις νοσηρές που εμφανίζονταν σε εκκλησιαστικά ή παραδοσιακά περιβάλλοντα, με την κακοποίηση και την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα. Όχι πως δεν υπάρχουν ακόμα, αλλά γνωρίζουμε πλέον ότι είναι συμπτώματα εκείνων των συνθηκών κι όχι της ομοφυλοφιλίας και ότι δεν περιγράφουν το θέμα μας. Εκεί μπορεί να μην ήταν καν ομοφυλοφιλία και να ήταν σεξουαλική κακοποίηση ως μέρος σύνθετης πρακτικής. (Έλλειψη του αντίθετου φίλου, απαγορεύσεις κλπ.)
Γενικά το θέμα ‘σεξουαλικότητα’ γίνεται ένα απίστευτο κουβάρι και δημιουργεί πολύ σύνθετες ιστορίες αν δεν το αντιμετωπίζουμε εξ αρχής ανοιχτά και δεν επιτρέπουμε την υγιή του έκφραση. Δηλαδή, στη μελέτη κάθε φαινομένου πρέπει να ξεχωρίζουμε τις νοσηρές συνθήκες από το ίδιο το θέμα που μελετάμε.
Κάτι τέτοιο βλέπω ότι δυσκολεύει εξαιρετικά ειδικά τον συντηρητικό χώρο.
Είναι όμως αστείο (και προσβλητικό και άκαρπο κι αντιεπιστημονικό) να μιλά ένας σύγχρονος ομοφυλόφιλος έφηβος για τη σεξουαλικότητά του και να τον αντιμετωπίζει κάποιος όπως αντιλαμβανόταν τον ‘έκφυλο’ παλαιών εποχών. Το ίδιο θα ήταν να μιλούσε κάποιος με μια συνηθισμένη σημερινή ετεροφυλόφιλη κοπέλα και να της φόραγε όλη την επιβαρυμένη εικόνα της περιθωριακής ‘κοινής’ γυναίκας παλαιότερων εποχών, που ζούσε συνήθως μέσα στη δυστυχία και ήταν γέννημα άσχημων κοινωνικών καταστάσεων, βασισμένος μόνο στο στοιχείο ότι και οι δύο τους ξεκίνησαν να κάνουν σεξ από π.χ. τα 15 και έχουν πάει με πολλούς.
Καμία σχέση!
Γενικά βλέπω ότι επαναφέρετε το θέμα σε βιασμούς και παιδεραστίες ενώ πρέπει να το δείτε από την πλευρά που αντιμετωπίζεται σήμερα. Ο δεκαπεντάχρονος νέος έχει ανάγκη να μιλήσει για τα συναισθήματά του, να ερωτευτεί, να μην αισθάνεται περιθωριοποιημένος. Κι αυτό να το κάνει στο φυσικό του περιβάλλον. Αυτό είναι το θέμα μας. Τα υπόλοιπα με τις κακοποιήσεις και την παιδεραστία αφορούν παραδοσιακά και εκκλησιαστικά περιβάλλοντα.
Η ανθρώπινη σεξουαλικότητα αφορά την αναπαραγωγή μόνο σε ένα ελάχιστο μέρος της. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να ήμαστε κι εμείς σαν όλα τα άλλα είδη που έχουν συγκεκριμένες εποχές το χρόνο οίστρο. Δεν είμαστε όμως και αυτό δεν είναι τυχαίο. Η κοινωνική ανθρωπολογία, η ψυχολογία αλλά ακόμα και η ιστορία και άλλες επιστήμες, μας φανερώνουν ότι η σεξουαλικότητα επιτελεί πολύ περισσότερες λειτουργίες στο είδος μας.
Αναφέρετε παρακάτω για τα πρότυπα: «Η κοινωνια και το σχολειο οφειλει να προβαλει το ιδανικο σαν προτυπο.»
Δεν έχω καμία αντίρρηση, εννοείται. Να αναφέρει όμως όλα τα θετικά πρότυπα. Δεν είναι δυνατόν να αφήνει τα ομοφυλόφιλα παιδιά χωρίς πρότυπο, να θεωρούν ότι είναι τέρατα της φύσης και να περιθωριοποιούνται. Οπότε πρέπει και οφείλει να αναφέρει και το ομοφυλόφιλο πρότυπο, γιατί είναι ένα από τα πρότυπα, διαχρονικά.
Αντιλαμβάνομαι ότι θεωρείτε πως αν προβάλλει και το πρότυπο αυτό τότε θα «επηρεαστούν» κι άλλα παιδιά. Όμως αυτό δεν ισχύει. Όπως δεν ‘επηρεάζονται’ οι ομοφυλόφιλοι έτσι δεν ‘επηρεάζονται’ και οι ετεροφυλόφιλοι ή οι αμφιφυλόφιλοι. Αυτό είναι μια ξεπερασμένη ιδέα και στηρίζεται μόνο σε προκαταλήψεις.
Αν εννοείτε ότι το ομοφυλόφιλο παιδί θα εξαναγκαστεί με αυτόν τον τρόπο να λειτουργήσει ‘ετεροφυλόφιλα’ τότε επικροτείτε τρόπον τινά τον ‘βιασμό’. Γιατί είναι βιασμός να κάνει κάποιος κάτι σεξουαλικό που δεν το επιθυμεί. Παλιότερα ήταν δεδομένο ότι όλα τα ομοφυλόφιλα άτομα (γκέι και λεσβίες) εξαναγκάζονταν σε ψεύτικους γάμους. Πράγμα που δεν είναι καθόλου υγιές ούτε για τα ίδια, ούτε για τους/τις συζύγους τους, ούτε και για τα παιδιά που θα μεγάλωναν σε ένα μίζερο περιβάλλον.
Όλη αυτή η μπερδεμένη κατάσταση είναι που πρέπει να αποφύγουμε. Αυτή είναι που γεννά όλες τις κοινωνικές νοσηρότητες παλαιότερων εποχών.
Οπότε ο έφηβος που συνειδητοποιεί ότι έχει διαφορετική σεξουαλικότητα (μπορεί να το έχει συνειδητοποιήσει ήδη από μικρό παιδί) χρειάζεται να βρει θετικά πρότυπα ώστε να χτίσει τη ζωή του υγιώς κι ολοκληρωμένα. Όχι περιθωριακά. Αυτό σήμερα μπορεί να γίνει και παρά τις ελλείψεις θετικών προτύπων και τα αρνητικά στερεότυπα αρκετοί/ες το καταφέρνουν. Ε, πρέπει να βοηθήσουμε ώστε να το καταφέρνουν και οι υπόλοιποι, όχι να τους βάζουμε τρικλοποδιά και μετά να επιχαίρουμε στα προβλήματά τους.
Το θέμα με την σεξουαλικότητα δεν είναι θέμα δικής μου ή δικής σας αντίληψης. Είναι θέμα κοινωνικό, και οι ειδικοί έχουν πλέον αρκετή γνώση συσσωρευμένη. Αντιλήψεις όπως «Κατα συνεπεια δεν υπαρχουν πολλες σεξουαλικοτητες, υπαρχει μια η οποία σε μερικους ανθρωπους αποπροσανατολιζεται.» που αναφέρατε, δεν στέκουν. Ρωτήστε οποιονδήποτε σύγχρονο κι ενημερωμένο ειδικό σε θέματα ψυχολογικά.
Δεν είναι αντίστοιχο με το θέμα της πολυφαγίας.
Παρακάτω επανέρχεστε στην εικόνα με την «μυηση στην ομοφυλοφιλία». Αυτή είναι μια εικόνα που την ακούω μόνο σε εκκλησιαστικά περιβάλλοντα. Δεν ξέρω τι εννοείτε, αλλά πάλι αν ρωτήσετε οποιονδήποτε ειδικό θα γελάσει. Μην μπερδεύετε το θέμα της σεξουαλικής πράξης με την σεξουαλική ταυτότητα. Οποιοσδήποτε άνθρωπος μπορεί κάτω από τις συγκεκριμένες καταστάσεις να κάνει την οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη. Αυτό δεν αλλάζει ούτε περιγράφει τη σεξουαλική του ταυτότητα. Κι επιπλέον αυτό ήταν πρόβλημα (εννοώ η σεξουαλική πρακτική) σε παλιότερες εποχές που το όλο θέμα με την σεξουαλικότητα ήταν καταπιεσμένο και κάποιες φορές το άτομο αγνοούσε βασικά πράγματα για την επιθυμία του και μπορούσε να γίνει θύμα καταστάσεων. Ακόμα όμως και σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν είχαμε σχηματισμό σεξουαλικής ταυτότητας, απλά είχαμε ψυχολογική ή σωματική κακοποίηση με ότι αυτό συνεπαγόταν.
Αν θέλετε να αναφέρεστε σε θέματα κακοποίησης είναι ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο. Κάνετε την διάκριση.
Το μικρό παιδί που βλέπει δύο άτομα του ίδιου φύλου να φιλιούνται ΔΕΝ θα αλλάξει ούτε θα επηρεαστεί. Όπως και ο ομοφυλόφιλος που βλέπει μια ζωή ετεροφυλόφιλους να φιλιούνται ΔΕΝ επηρεάζεται. Κι αν απλά το δοκιμάσει, δεν του λέει τίποτα. Υπάρχουν έρευνες σε αυτό.
Η καμπάνια στη Βραζιλία με τα δύο αγόρια που φιλιούνται θα μπορούσε να σας φέρει στο νου τις παλιές καρτ ποστάλ με το αγοράκι και το κοριτσάκι που φιλιούνται. Ή τις τόσες εικόνες από παιδικά βιβλία. Είναι παιδεραστική εικόνα το αγοράκι με το κοριτσάκι που φιλιούνται ; Απευθύνεται στα παιδιά και είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να περάσει το μήνυμα ότι όλες οι ερωτικές επιθυμίες πρέπει να περιέχουν αγάπη και να γίνονται σεβαστές. Δεν έχει καμία σχέση με παιδεραστία και μένω έκπληκτος πώς το εντάσσετε σε αυτό το νοηματικό πλαίσιο. Είναι ένα καταπληκτικό δώρο στα παιδάκια που έχουν αντιληφθεί τη διαφορετικότητά τους αλλά ποτέ δεν τους έχει επιτραπεί από το περιβάλλον τους να νιώσουν όμορφα γι’ αυτήν. Με αυτόν τον τρόπο βλέπουν ότι υπάρχουν κι αυτά. Γιατί υπάρχουν. Τα υπόλοιπα παιδάκια δεν επηρεάζονται ούτε στο ελάχιστο. Όλες οι έρευνες δείχνουν αυτό: ότι η σεξουαλική ταυτότητα είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί να το διαχειριστεί, να το αλλάξει ή να το επηρεάσει η κοινωνία. Μπορεί μόνο να το κοινωνικοποιήσει ή να το περιθωριοποιήσει. Και αν το περιθωριοποιήσει τότε δεν πετυχαίνει τίποτα θετικό. Για να μιλάμε για αυτά τα θέματα απαιτείται ευαισθησία, γνώση κι έρευνα.
Η έκφραση «πιστευω πως σε μεγαλο βαθμο στις μικρες ηλικιες η σεξουαλικη ταυτοτητα κατευθυνεται από κοινωνικα προτυπα τα οποια αμβλυνουν αντιστασεις και εξωθουν στον πειραματισμό.» είναι μία δική σας αντίληψη. Δεν ισχύει για την σεξουαλική ταυτότητα, ισχύει μόνο για τη σεξουαλική πρακτική. Δηλαδή, όντως, ένα παιδί που θα εκτεθεί σε σεξουαλικές εικόνες μπορεί να εκφράσει μια σεξουαλικότητα πιο νωρίς απ’ ότι θα το έκανε. Η σεξουαλική ταυτότητα όμως που θα εκφράσει (αν θα είναι ετεροφυλόφιλη ή ομοφυλόφιλη) δεν έχει σχέση με αυτό, ούτε επηρεάζεται. Έχει ήδη δημιουργηθεί με τρόπο ακόμα άγνωστο σε εμάς, από τα πολύ μικρά του χρόνια.
Γενικά σας προτρέπω να έρθετε σε επαφή με ομοφυλόφιλους που βιώνουν με θετικό τρόπο την ομοφυλοφιλία τους. Ας αφήσουμε τα κακοφορμισμένα περιστατικά του παρελθόντος στην άκρη. Οι άνθρωποι δίπλα μας περιμένουν να μας ακούσουν και να τους ακούσουμε. Έχουν πολλά να μας πουν.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία!
Θα ήθελα Θεοπρόβλητε να σχολιάσετε την είτε συμφωνεί κανείς μαζί του είτε διαφωνεί πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του π.Φιλοθέου Φάρου και ειδικά,μιας και αυτό το θέμα έχει η ανάρτηση,την άποψή του για την ομοφυλοφιλία,την οποία βέβαια έχει εκφράσει και αλλού και στο παρελθόν,ιδού το β' μέρος της συνέντευξης όπου μιλάει για το θέμα αυτό: http://www.amen.gr/index.php?mod=x-video&op=viewv&id=6
Θα ήθελα "Θεοπρόβλητε" μία ειλικρινή και σύντομη απάντηση στο ερώτημα που θα θέσω σύμφωνα με την δική σου άποψη που όπως νομίζεις απηχεί την χριστιανική αντίληψη:μπορεί κάποιος ομοφυλόφιλος να κάνει οτιδήποτε άλλο στη ζωή του εκτός του να γίνει καλόγερος σε μοναστήρι ή καλόγερος στον κόσμο (γιατί επί της ουσίας αυτό είναι που ζητάς);
Επίσης συμφωνείς με την πρόταση διαφόρων αμερικανών πολιτικών του ρεπουμπλικανικού κόμματος της δεκαετίας του '60 αν δεν κάνω λάθος να απολύονται όλοι οι ομοφυλόφιλοι δάσκαλοι/καθηγητές;
Ευχαριστώ για την φιλοξενία!
Δεν σνομπαρω και δεν απαντω, απλα ευρισκομαι εκτος εδρας ταξιδευοντας συνεχως και δεν βρισκω χρονο να ασχοληθω με το blog. Οταν ηρεμησουν τα πραγματα θα σου απαντησω. Εχω ελαττωσει και τις αναρτησεις μου...
@Ροιδη
A! Βεβαια ισχυουν αυτά και στην Εκκλησια, αλλα behind closed doors που λενε, γιατι οι δραστες είτε έχουν ενοχές για την αρρώστεια τους απλά είναι παραδομένει στο παθος τους, είτε φοβουνται την κατακραυγη και τον εξευτελισμό.
Το καινουργιο trend όμως στο παιδομαζωμα το ξερετε;
Οι αυτοερωτικοί "υιοθετουν" λεει παιδακια απο ιδρυματα (τα οποία τα καταδικάζουν να μην αποκτήσουν ποτέ μητέρα) και τα οποία τα γαλουχουν συμφωνα με την διαστροφή τους. Και ακομα χειρότερα, δανειζονται λεει ανατομικά εξαρτηματα από εκεινα τα ερημα τα οντα τα οποία υπαρχουν ως όργανα αναπαραγωγης, τις γυναικες, και με δανεικες μητρες δημιουργουν εκ προμελετης ορφανα εκ μητρος, τα οποία εν συνεχεια τα αρπαζουν από την μαννα τους και τα τα διαπαιγαγωγουν σε συνθηκες χειροτερες και απο καποια εκκλησιαστικά οικοτροφεία, διοτι τα μαθαινουν να μην εχουν και καμμια αναστολή στο kinky.
Το δε χειροτερο όλων είναι οτι το συγχρονο παιδομαζωμα όχι μονο δεν θεωρείται ανηθκο (όπως εσεις σωστα επισημαινετε) αλλα τουναντιον επιβραβεύεται κι όλας δημοσιως ώς κοινωνικο προτυπο, όπως εγινε και με εκεινον τον ψυχικά διεστραμενο ωραιοπαθή Ricky Martin ο οποίος επειδη δεν μπορουσε να κανει παιδια με τον κλωνο του τον οποίο ειχε ερωτευθει, πληρωσε μια μητρα (κατά το "πω, πώ ενα μνί" που λεγε συνεχεια ένας ταξιτζης πριν από 20 χρονια όταν ειχα μπει τελευταία φορά σε ταξί) και απέκτησε 2 κλωνάκια τα οποία θα τα γαλουχήσει σαν τα μουτρα του. Κριμα όμως, γιατι στην Αμερική δεν έχουν την ευκαιρία να κανουν καριερα σαν αρχιμανδριτες ή να βρουν μια θεση ως πανελίστριες στο mega.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην εκκλησιαστική υποκρισία (τις συνθήκες που αυτή δημιουργεί και με τις οποίες αναπαράγεται) και στο κοινωνικό αίτημα για σεβασμό κι αποδοχή της διαφορετικότητας.
Η μέρα με τη νύχτα.
Η εκκλησιαστική περίπτωση είναι η κλασικότερη μορφή κλειστού άρρωστου κυκλώματος που δεσμεύει τους ανθρώπους σε ένα φοβικό φαντασιακό και καταλήγουν να ζουν ένα συμπλεγματικό και νοσηρό βίο, με εκβιασμούς, βιασμούς, αλληλοκαλύψεις και φαινόμενα διαφθοράς.
Τι σχέση έχει αυτή η αρρωστημένη και παθολογικοποιημένη εκκλησιαστική συνθήκη με την ανάγκη των διαφορετικών εφήβων να μπορούν να ζουν τη ζωή τους όπως οι υπόλοιποι; Να μπορούν να ονειρευτούν κι αυτοί ότι θα ζήσουν με αξιοπρέπεια;
Τι σχέση έχει Με το αίτημα των διαφορετικών γονέων να δημιουργούν οικογένειες και να προσφέρουν από το περίσσευμα της καρδίας τους;
Είναι δυνατών να ονομάζετε την παιδοθεσία ως παιδομάζωμα?
Η αγάπη και η στοργή που προσφέρει μια οικογένεια σε ένα παιδί, τι σχέση έχει με τις εικόνες που δημιουργείτε; Κάνει το φύλο κάποιον άξιο γονέα;
Η εικόνα που σχεδιάζετε με τις εκφράσεις "να γαλουχούν σύμφωνα με τη διαστροφή τους", "τα μαθαίνουν να μην έχουν καμία αναστολή στο kinky" προκύπτουν από δημιουργική φαντασία.
Μπορεί να έχει νόημα στη δική σας αντίληψη, δε σχετίζεται όμως με τους πραγματικούς ανθρώπους και τις πραγματικές ζωές τους.
Τι είδους πληροφορία θα σας δώσει ο Ρίκι Μάρτιν που δεν μπορείτε να την πάρετε από μια πραγματική οικογένεια με ομοφυλόφιλους γονείς που ζουν με αξιοπρέπεια κι αγωνιστικότητα;
Πλέον υπάρχουν πολλές και στην Ελλάδα, κι ας μην τους επιτρέπεται να παντρεύονται τυπικά.
Και ας οργανώσουμε την κοινωνία μας έτσι ώστε τα παιδιά που δεν επέλεξαν να βρεθούν σε ορφανοτροφείο, να έχουν τουλάχιστον γονείς που τα αγαπάνε, ανεξαρτήτως φύλου.
Θεωρώ ότι πρέπει να βρούμε τον τρόπο να σεβόμαστε τους ανθρώπους και να ακούμε τις πραγματικές ιστορίες τους.
Να μην εξυπηρετούμε ακόμα τις νοσηρές εκκλησιαστικές μυστικοπαθείς συνθήκες που αναπαράγουν στρεβλές καταστάσεις.
Μην τροφοδοτούμε την κοινωνική αναλγησία...
Πέτρος
Πετρο
Δεν υπαρχει καμμια εκκλησιαστικη υποκρισία (για αυτο το ζητημα) ουτε κανενα κοινωνικο αιτημα για "αποδοχη της διαφορετικοτητας". Χρησιμοποιεις δυο εκφρασεις κλισε ανωθεν επιβεβλημενους για ευνοητους λογους.
Και εξηγουμαι.
Υπαρχει μια μανιχαϊστικη ηθικολογία όπου το ατομο πρεπει να ειναι ντε και καλα στο ύψος της ηθικης το οποίο διακυρυσσει ως προτυπο, ως ιδεατό και ως ιδανικο.Το γεγονος δηλαδη οτι υπαρχουν ρασοφόροι ομοφυλοφιλοι (και οχι ΚΡΥΦΟομοφυλοφιλοι- απλα η ερωτικη ζωη του καθενος δεν ειναι ανακοινωσιμη ουτε αντικειμενο προβολης και επιδειξης όπως κατηνητσε σημερα με τις ρατσιστικες συγκεντρωσεις gay pride) δεν σημαινει καθολου ότι θα επρεπε να κανουν αποδεκτη την ομοφυλοφιλία ως χαρακτηριστικο ενος υγειους ψυχισμου, κοινωνικα και εκκλησιολογικα αποδεκτου.
Δηλαδη το γεγονος ότι εγω ειμαι υπερβαρος δεν σημαινει οτι είτε θα πρεπει να αποδεχθω την παχυσαρκία ως φυσιολγικη κατασταση είτε να μην μιλησω ποτε εναντιον της και των τραγικών συνεπειων της επειδη ειμαι 25 κιλα πιο παχυς απο το φυσιολογικο.
Η Εκκλησια μιλαει για το ιδανικο. Οτιδηποτε υποδεεστερο ειναι πτωτικο. Και απο την στιγμη που δεχεται οτι ολοι οι ανθρωποι ειναι πτωτικοι ειναι σιγουρο πως θα υπαρξουν και φιλαργυροι και παχυσαρκοι και ομοφυλοφιλοι πααπδες οι οποίοι από άμβωνος θα λενε άλλα αλλα στην πραξη δεν θα τα εφραμοζουν. Οχι απο ΔΗΘΕΝ υποκρισια αλλα απο ΑΔΥΝΑΜΙΑ.
Ο Χριστος ως φιλος αμαρτωλων και πορνων δεν σημαινε σε καμμια περιπτωση οτι υιοθετουσε την πορνεια και την αμαρτια. Οι θεσεις του περι αμαρτιας και ακαθαρσιας ηταν ξεκαθαρες. Γι αυτο και ειπε το ο αναμαρτητος πρωτος των λιθων βαλετω.
Μερικοι παπαδες σε ενα ειναι "υποκριτες". Οτι ενω ξερουν οτι υπαρχουν κολλυματα για την ιερωσύνη τα προσπερνουν εν γνωσει της αδυναμιας τους είτε για να βιοπορισθουν, είτε επειδη θεωρουν την ιεροσύνη κατφυγιο τηςε ομοφυλοφιλίας τους και φυσικα αποτυγχανουν , είτε ειναι συνειδητοι ομοφυλοφιλοι και εντασονται σε ομοφυλοφιλικα ιερατικα κυκλωματα όπου θελουν υποκρινομενοι και την ποιτα ολοκληρη και το σκυλο χορτατο.
Αλλα και εκι υπαρχουν διακυμανσεις. Αλλος εν δυναμει ομοφυλοφιλος ρασοφορος τελικα δεν μπορεσε να ειναι εγκρατης και επεσε αφου νικηθηκε απο την ανθρωπινη φυση του υπερεκτιμωντας τον εαυτο του και αλλος ειναι εξ αρχης διεφθαρμενος και με βεβαρυμενο παρελθον.
Συνεπως η "υποκρισια" την οπόια λες δεν αφορα τις θεσεις της εκκλησιας, ουτε την σχεση των πιστων με το θεό, ουτε καν τις σχεσεις του πσιτου με τον ομοφυλοφιλο (ή τον γκομενιαρη) ιερεα. Αφορα αποκλειστικά τις σχεχεις ΤΟΥ με τον Θεό. Και ποιος εισει ΕΣΥ ή εγω να τις καθοριζει.
Το μονο που εν συγχωρειται είναι η αιρεση. Δηλαδη το να κυρηττει ο παπας άλλο ευαγγελιο είτε για να γινει ποιο κοινωνικα αρεστος είτε για να βολεψει και το τομαρι του επειδη ειναι και ο ιδιος ομοφυλοφιλος. ΑΥΤΟ ειναι υποκρισία.
Τωρα μιλας περι "αποδοχης της διαφορετικοτητας". Ευτυχως οι εισαγομενοι καθιερωμενοι οροι μιλουν συντακτικά απο μονοι τους.
Ε λοιπον ΟΧΙ. Ουτε το εθεσε πραγματικα κανενας στο τραπεζι ουτε αποτελεσε ποτε η διαφορετικοτητα ζητουμενο για την πλειοψηφια η οποία συρεται να ζησει καταπιεσμενη απο την εκαστοτε μειοψηφία, απο την στιμγη που ΚΑΠΟΙΟΙ αυτοκλητα την εμφανιζουν ως τετοια.
Αυτο που ειναι ζητουμενο χριστιοανικα ειναι η αποδοχη του διαφορετικου ανθρωπου, ΟΧΙ της "διαφορετικότητας". Το να αποδεχθει κανεις τον ναρκομανη ή τον φυλακισμενο δεν σημαινει οτι αυτοματα θα πρεπει να γινει αποδεκτη και η κοινωνικη του συμπεριφορα.
Και εω εχουμε να κανουμε με μια προσωπική συμπεριφορα η οπιά με την βια επιβαλλεται ωστε Α. Να καταστει ΚΑΙ κοινωνική και Β. Να γινει ΚΑΙ αποδεκτη ωστε Γ. Να επιβληθει ως κοινωνικο προτυπο όπως εκαναν οι διεφθαρμενοι αρχοντες της παραπαίουσας Ρωμης.
Μιλας περι "διαφορετικων γονεων" βιαζοπντας την φυση και την ηθική και την ανατομια η οποία εχει καθορισει τοσο τους τροπους όσο και τους ρολους που ο ανθρωπος μπορει να γιμνει γονεας. Η φυση (καιο Θεος) εχει καθορισει μονον ενα. Οτιδηποτε άλλο ειναι ΒΙΑΣΜΟΣ και της φυσης και της ηθικης. Η υιοθεσια παιδιων απο ομοφυλοφιλους ειναι οτι πιο ηθικα ξεπεσμενο μπορει να υπαρξει μετα την κλωνοποιηση ανθρωπου.
Η ομοφυλοφιλια στην καλυτερη των περιπτωσεων ανηκει στις ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ διαταρχες όπου το α΄τομο είτε ερωτευεται το ειδωλο του στο προσωπο ενος αλλου (σαν το Ρικι Μαρτιν) ειτε εχει μια αναπηρια να αισθανθει ερωτικο ενδιαφερον προς το σωμα του αλλου φύλου το οποίο μπορει και να αντιπαθει υποκρυπτωντας ενα μισογυνισμό.
Δηλαδη η ομοφυλοφιλια ειναι το ΣΥΜΠΤΩΜΑ και οχι το ΑΙΤΙΟ που καποιος αισθανεται αποστροφή προς το αντιθετο φυλο. Διοτι οσο και να πανε να το βαπτρισουν τεχνιανετως "αγαπη" στην ουσια προκειται περι αποστροφης προς το αλλο φυλο.
Λοπιπον ο καθε ΡΙκι Μαρτιν που ερωτευεται τον ευατο του στον καθρεπτη τοσο πολυ που τελικα φτανει να κανει σεξ μονο μαζι του (ακομα και στο σωμα καποιου αλλου "κλωνου" του) βλεπει την παιδογονια και τα παιδια σαν ΑΠΟΚΤΗΜΑΤΑ τα οποία ο ίδιος ΠΛΗΡΩΝΕΙ για να αποκτησει ΒΙΑΖΩΝΤΑΣ την φυση. Ο μισογυνισμος του δηλάδη φτανει στο σημειο του να βλεπει την γυναικεια μητρα μονο χρηστικα.
Το δικαιωμα των παιδιων του να εχουν ΜΗΤΕΡΑ, το ιεροτερο προσωπο στον κοσμο, φυσικα δεν τον ενδιαφερει τον κο Μαρτιν ουτε τους ομοιους του. Ο κυριος ΑΓΟΡΑΣΕ ΠΑΙΔΙΑ. Για την ακριβεια, αγορασε τους ΚΛΩΝΟΥΣ του. Προφανως επειδη θεωρεί πως είτε ο ίδιος έιτε τα τεκνα που μπαινοβγαινουν στο σπιτι του μπορουν να αντικαταστησουν τον ρολο μιας μανας, η απουσια τής οποίας και από μια φυσιολογικη οικογενεια (λογω διαζυγίου ή θανατου) μπορει να αποτελεσει συμφωνα με ψυχολογους βαθυτατα τραυματα στα παιδια.
Ο κος Μαρτιν λοιπον μητερα δεν θα μπορεσει να γινει ποτέ, αλλα ουτε και πατερας. Θα παραμεινει ενα ερμαφροδιτο ον με συγχυση ρολων και διογκωμενη εγωπαθεια.
Τωρα αν ολα αυτα αφορουν όλους τους ομοφυλοφιλους η απαντηση ειναι ΟΧΙ. Διοτι ευτυχως εκεινοι που γνωριζω εγω και διαγουν το βιο τους σεμνα και διακριτικα, ουτε προκαλουν ουτε κανουν την ιδιαιτεροτητα τους σημαια ουτε αξιωνουν ΒΙΑΖΟΝΤΑΣ μια ολοκληρη κοινωνια να κανει οχι τους ίδιους αλλα την ΜΗ επιλογη τους απδοεκτη.
Και λεω ΜΗ επιλογη (αφου ανθρωπος ψυχολογικα υγειης δεν υπαρχει απλα κουβαλα ο καθενας την αρρωστεια του) γιατι αν η οντολογικη αλοιωση του ανθρωπου, η συγχυση των ρολων, η καταχρηση της ανθρωπινης ανατομιας, η καταστροφη της οικογενειας με την διαγραφη του μητρικου προτυπου, και ο βιασμος του γενετικου κωδικα γινεται ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ και ΕΚ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΣ χαριν του πανηδονισμού και του πανσεξισμου διεφθαρμενων ηθικά ανθρωπων τοτε χωρις δευτερη σκεψη θα ελεγα οτι αυτοι οι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ ανθρωποι θελουν κρεμαλα στο Συνταγμα. Διοτι εκτος των άλλων η παιδεραστια ειναι το επομενο βημα τους.
Αν εισαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ οτι εισαι ομοφυλοφιλος (και δεν αγεσαι και φερεσαι απο λογισμους ή μοντερνες ιδεες που σκοπο εχουν να περασουν στους εφηβους στην ηλικια που ανακαλυπτουν την σεξουαλικοτητα τους την ομοφυλοφιλια σαν ενα ΑΚΟΜΑ ενδεχομενο) θα σε συμβουλευα να αποφευγεις τα ρατσιτικα και συγκροτημενα κυκλωματα ομοφυλοφιλίας. Αφ ενος διοτι ειναι διαπλεκομενα με υπογειες διαδρομες αφ ετερου διοτι καπελωνουν τους ομοφυλοφιλους και τους παρουσιαζουν ως υποτιθεμενη μειονοτητα λες και ειναι απο αλλον πλανητη.
Οι δε παρελασεις και εκδηλωσεις gay (ειδα τις προαλλες ότι γινοτναι και gay κολυμβητικοι αγωνες) και ΕΦΡΙΞΑ απο το μεγεθος του ρατσισμου. Σκεψου δηλαδη να ειχαν γινει κολυμβητικοι αγωνες όπου οι ομοφυλοφιλοι θα εμεναν εκτος ή κολυμβιτικους αγωνες μονο για λευκους, το τι ειχε να γινει! Ενω τωρα λενε το ιδιο πραγμα και καμαρωνουν και απο πανω! Αν τωρα γινονται και εκτος προγραμματος και παρτουζες στα αποδυτηρια αλλαζει το πραγμα. Θα προειδοποιουν φαινεται τους αθλητες μην παει κατα λαθος και κανενας straight και του πεσει το σαπουνι στις ντουσιερες.
Τα γράφω σε συνέχειες γιατί είναι πολλά:
1)
Το αν υπάρχει υποκρισία στο χώρο της εκκλησίας δε με απασχολεί να το στοιχειοθετήσω γιατί είναι εκτός θέματος. Εσείς θεωρείτε ότι δεν υπάρχει εκκλησιαστική υποκρισία, έχει καλώς.
Εγώ θεωρώ ότι όχι μόνο υπάρχει, αλλά η όλη στάση της εκκλησίας είναι χτισμένη πάνω στο θέμα της υποκρισίας. Σε πολλά θέματα, αλλά ειδικά γύρω από τα θέματα της σεξουαλικότητας.
Δε θεωρώ ότι είναι σημαντικό να επιμείνουμε στο τι ποσοστό τον ιερέων (ειδικά αρχιμανδριτών, αρχιερέων και μοναχών) είναι ομοφυλόφιλοι (70, 80, ή 90%?) και στο αν η κρυφή τους ζωή έχει να κάνει με περιστασιακή αναμενόμενη «ανθρώπινη αδυναμία» ή είναι ένα συνειδητό σύστημα που αναπαράγεται. Το ότι δεν το λένε και το κρατάνε κρυφό (παρά το ότι δεν είναι καθόλου περιστασιακό) μπορεί να χαρακτηρίζεται από κάποιους θετικά ως «δεν καταλήγουν σε αίρεση», μπορεί κι αρνητικά ως καθαρή υποκρισία που βολεύει στην αυτούσια αναπαραγωγή του κι έχει καταλήξει ως άτυπος θεσμός.
Θα μπορούσαμε μάλιστα να λάβουμε υπόψιν μας το ότι οι συχνές υβριστικές επιθέσεις με άσχημους χαρακτηρισμούς προς τα ομοφυλόφιλα πρόσωπα από μέρους των αρχιερέων, εξυπηρετούν καταπληκτικά στην αναπαραγωγή αυτού του μαφιόζικου μηχανισμού. Λειτουργούν ως ξεκάρφωμα στο ποίμνιο και το ενδυναμώνουν φαντασιακά έναντι του κοινού εχθρού. Ο «εχθρός» επιτελεί χρησιμότατη λειτουργία, άλλωστε.
Είναι σα να έχει η αστυνομία στα χέρια της τη διακίνηση των ναρκωτικών και να χαιρόμαστε γιατί τουλάχιστον δεν το παραδέχονται. Θα αρκούμασταν τότε να ισχυριζόμαστε ότι είμαστε πολύ τυχεροί που η αστυνομία μας δεν παραδέχεται δημόσια την παρανομία της; Δε θα θεωρούσαμε ότι όλο αυτό το σύστημα της υποκρισίας εξυπηρετεί ακριβώς στο να αναπαράγεται;
Θεωρώ μάλιστα ότι το θέμα της κρυφής παραδοσιακής ομοφυλόφιλης πρακτικής που διατηρείται πλέον κυρίως στο χώρο της εκκλησίας (την διακρίνω από την σύγχρονη ομοφυλόφιλη ταυτότητα. Όπως είπα και πιο πάνω είναι τελείως άλλο πράγμα η παραδοσιακή κρυφή ομοφυλόφιλη πρακτική από την ομοφυλόφιλη ταυτότητα), είναι μία διαχρονική παράμετρος που ιστορικά ‘έχτισε’ κι επηρέασε όχι μόνο την εκκλησιαστική οργάνωση αλλά σε κάποιο βαθμό και τη θεολογία (ένα καλό παράδειγμα είναι η έννοια της ‘ανθρώπινης αδυναμίας’ και πως αυτή εντάχθηκε στην ερμηνεία του φαινομένου που αναφέρατε) .
Άλλη συζήτηση όμως αυτή.
2)
Το πρόβλημα στην κατανόηση, κατά τη γνώμη μου, ξεκινάει από το ότι αντιμετωπίζετε το θέμα των σύγχρονων κοινωνικών αιτημάτων (γιατί η αποδοχή της διαφορετικότητας είναι σύγχρονο κοινωνικό αίτημα), με τα αντιληπτικά εργαλεία της εκκλησίας.
Κατά τα αντιληπτικά εργαλεία της εκκλησίας η ηθική είναι ετεροκαθορισμένη, είναι ένα πάγιο και σταθερό σύστημα δοσμένο από θεού (κι όχι από την κοινωνία). Αυτή η αντιληπτική στρέβλωση είναι που δημιουργεί διαχρονικά τα φαινόμενα μανιχαϊστικης ηθικολογίας που αναφέρετε.
Όταν θεωρεί κάποιος ότι έχει απέναντί του διατυπωμένο το θέλημα, το λόγο, τις ‘οδηγίες’ του ίδιου του θεού, τότε αναγκαστικά θεωρεί ότι αυτό είναι το «προτυπο, το ιδεατό και το ιδανικο», όπως αναφέρετε.
Ιστορικά όλες οι θρησκευτικές διαμάχες μεταξύ αιρετικών ή απλά ζηλωτών και κρατικής θρησκείας ξεκινούν και τελειώνουν σε αυτή τη νοητική παγίδα.
Όμως κατά τη σύγχρονη κοινωνική αντίληψη η ηθική είναι παραγωγή της κοινωνικής συναίνεσης. Αλλάζει, γιατί αλλάζει η κοινωνία και η σχέσεις των προσώπων, αλλά και γιατί αλλάζει η αντίληψή μας για τα πράγματα και η προτεραιότητές μας.
3)
Σήμερα γνωρίζουμε ότι η σεξουαλικότητα στη ζωή του ανθρώπου εκφράζεται με πολλούς τρόπους και από την πολύ μικρή του ηλικία. Γνωρίζουμε ότι οι φαντασιώσεις π.χ. (ως εσωτερικές διηγήσεις κι αναδιηγήσεις, δραματοποιήσεις ρόλων, εσωτερική μορφή διαλόγου κλπ), είναι κάτι απόλυτα φυσικό αλλά και απόλυτα απαραίτητο για τη σεξουαλικότητα (και όχι μόνο).
Δεν μπορεί να υπάρξει σεξουαλικότητα αν δεν υπάρχουν φαντασιώσεις.
Οι φαντασιώσεις μάλιστα, βαίνουν κλιμακούμενες και ποιοτικά μεταλλάσσονται διαρκώς στα αναπτυξιακά στάδια. Η εσωτερική διήγηση-φαντασίωση που θα έχει ένα κοριτσάκι στα 6 του ότι είναι πριγκίπισσα ή ένα αγοράκι ότι είναι πολεμιστής, είναι φαντασιώσεις με ρόλους οι οποίοι αργότερα θα επενδυθούν και με άλλα πιο ξεκάθαρα ερωτικά χαρακτηριστικά στο μυαλό των παιδιών. Αυτές οι φαντασιώσεις μάλιστα χρειάζεται να βρίσκονται σε μια μορφή διαλεκτικής με το περιβάλλον του παιδιού.
Η θεολογία της εκκλησίας από την άλλη πλευρά, ακόμα παρουσιάζει τις φαντασιώσεις ως δαιμονικές επιρροές.
Υπάρχει ένα τρομακτικό αντιληπτικό (αλλά και πρακτικό) κενό σε αυτά που διατυπώνει στη θεολογία της. Ενώ (έστω μέσα στο γάμο κι έστω μόνο για την αναπαραγωγή) οι σύζυγοι καλούνται να χρησιμοποιήσουν τη σεξουαλική τους έκφραση, η ίδια η διαδικασία και τα στάδια εξέλιξης της σεξουαλικότητας όπως είναι οι φαντασιώσεις, η εξερεύνηση του σώματος, τα ρομαντικά ή ερωτικά ή ακόμα και σεξουαλικά παιχνίδια, θεωρούνται ως καθαρά δαιμονικές επιρροές.
Θεωρείται δηλαδή, ότι είναι ο δαιμονικός πειρασμός, κάποιο από τα δαιμόνια εκείνη τη στιγμή μέσα μας που μιλάει, κι όχι μια φυσιολογική κι αναγκαία λειτουργία. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το πρώτο καθαρό στάδιο της υποκρισίας, το οποίο εγκαθιστά όλα τα υπόλοιπα.
Πολλοί θεολόγοι και πνευματικοί προσπαθούν κάτω από το πρίσμα των νέων ψυχολογικών, κοινωνιολογικών, παιδαγωγικών κλπ θεωριών, να αναδιατυπώσουν τη στάση της εκκλησίας γύρω από το θέμα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Μέχρι τώρα όμως δεν μπορούν να αγγίξουν τον θεωρητικό κενό που δημιουργεί την υποκρισία αλλά παραμένουν σε ένα πλαίσιο ‘πνευματικής οικονομίας’. Προσπαθούν να τα μπαλώσουν, δηλαδή.
Στην θεολογία όμως ακόμα η σεξουαλική φαντασίωση δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο παρά δαιμονικός πειρασμός.
4)
Ένα από τα αποτελέσματα που έχει μια τέτοια ενοχική θεώρηση είναι ότι ομογενοποιεί όλα τα στάδια της ανθρώπινης σεξουαλικότητας σε ένα πάθος και μετατρέπει τις διάφορες εκδηλώσεις ερωτισμού ανάμεσα στους ανθρώπους σε βρώμικες. Όμως η ερωτική έκφραση είναι πάρα πολλά πράγματα στη ζωή μας. Πολλά περισσότερα από το απλό σεξ. Και μάλιστα αν προσπαθήσουμε να την αγνοήσουμε, αντικαθίσταται-από ή προβάλλεται-σε άλλες στρεβλές καταστάσεις (βλ. περίεργες σχέσεις μέσα σε μοναστήρια ή χώρους αφιερωμένων).
Ο έρωτας απέναντι σε ένα πρόσωπο είναι ένα άλλο μεγάλο θεωρητικό κενό στη θεολογία. Ακριβώς λόγω των περιορισμένων αντιληπτικών δυνατοτήτων που έχει η μανιχαϊστικη ηθικολογία της θεολογίας, ο έρωτας απαξιώνεται. Αν δεν οδηγεί στο γάμο, είναι κάτι δαιμονικό. Ως λειτουργία ανεξάρτητη από το γάμο, η θεολογία βρίσκεται εντελώς αμήχανη στο να την ερμηνεύσει και να της αποδώσει την κοινωνική αξία που έχει. Σε πρακτικό επίπεδο μπορεί να διαχειρίζεται τα απωθημένα ερωτικά συναισθήματα των πιστών με προβολή τους στο πρόσωπο του Χριστού ή της Παναγίας. Αλλά αυτό όχι μόνο δεν μπορεί να λειτουργήσει σε όλους, αλλά κι εκεί που λειτουργεί έχει πολλές φορές περίεργα αποτελέσματα.
Στην πράξη έχουμε λοιπόν δύο παραδείγματα. Ένα έφηβο που έχει ερωτευτεί μια κοπέλα και μπορεί να της εκφράσει τον έρωτά του (γιατί θεωρητικά υπάρχει το ενδεχόμενο να την παντρευτεί).
Από την άλλη έχουμε μία κοπέλα που μπορεί να είναι ερωτευμένη με μία άλλη κοπέλα. Αυτή δεν μπορεί να της εκφράσει τον έρωτά της.
Κι όμως, ο έρωτας είναι ένας. Η ανάγκη για στοργή, για δοτικότητα, για ερωτισμό, είναι η ίδια για όλους τους ανθρώπους.
5)
Γράφετε παρακάτω: «η ερωτικη ζωη του καθενος δεν ειναι ανακοινωσιμη ουτε αντικειμενο προβολης και επιδειξης όπως κατηνητσε σημερα με τις ρατσιστικες συγκεντρωσεις gay pride»
Κι όμως η ερωτική ζωή του καθενός όχι μόνο είναι ανακοινώσιμη, αλλά και δεν μπορεί να μην είναι.
Η ζωή του ζευγαριού είναι κοινωνικό γεγονός, όχι ατομικό. (Αν δεν είναι, δημιουργείται πρόβλημα στην ίδια τη σχέση.)
Η ερωτική ζωή πραγματώνεται μέσα στην κοινωνία, στην καθημερινότητα, στις παρέες, στις ευρύτερες οικογενειακές συγκεντρώσεις, στα πανηγύρια, αλλά και στα σχολεία, στις δουλειές κλπ. Γενικά η ερωτική ζωή είναι στο κέντρο της κοινωνίας κι έχει διαρκή διαλεκτική σχέση μαζί της. Στολίζουμε όλο τον χώρο μας (ακόμα και στην εργασία μας, ή το κινητό μας) με ενθύμια του αγαπημένου μας προσώπου, μιλάμε σε γνωστούς κι αγνώστους για θέματα που φανερώνουν ότι είμαστε ζευγάρι (π.χ. πήγα εκδρομή στην Αίγινα με την κοπέλα μου), όταν σηκώνουμε το κινητό σε δημόσιο χώρο φανερώνουμε ότι μιλάμε με το πρόσωπο που αγαπάμε, όταν περπατάμε στην προκυμαία κρατάμε το χέρι της αγαπημένης μας, καθόμαστε στο παγκάκι του πάρκου αγκαλιά κλπ κλπ.
Σε πολύ κόσμο υπάρχει δυσανεξία στο να αντιμετωπίσουν στον καθημερινό συγχρωτισμό τους ομόφυλα ζευγάρια. Θεωρούν ότι είναι προβολή κι επίδειξη και το βιώνουν ως προσωπική προσβολή. Είναι συνηθισμένες μάλιστα οι επιθέσεις από τέτοια πρόσωπα που δυσανεκτούν.
6)
Προσωπικά είχα τα 2 τελευταία χρόνια την ευκαιρία να παραβρεθώ στο Athens Pride. Πριν πάω είχα κι εγώ μια θολή εντύπωση γι’ αυτό. Τι ανάγκη υπάρχει να γίνεται? Τι είδους άτομα μαζεύονται? Τι διεκδικούν? Γιατί να δηλώνουν περήφανοί?
Τελικά κρίνω ότι ήταν πολύ καλή ευκαιρία να δω από κοντά το τι γίνεται και πόσο μακριά από αυτό βρίσκεται η δημοσιογραφική κάλυψη και οι αντιλήψεις που διαμορφώνει ο κόσμος. (Η δημοσιογραφική κάλυψη επιμένει ως γνωστόν στο σκανδαλιστικό. Επιλέγει να προβάλει μόνο τις καρναβαλικές φιγούρες. Φέτος μέτρησα δέκα μόνο καρναβαλικές φιγούρες, μέσα σε δέκα χιλιάδες κόσμου. Κι όμως μόνο αυτές προβάλλονται. Τις μαμάδες με τα καρότσια και τους μπόμπιρες δεν τους προβάλλουν ακόμα. Ούτε το περίπτερο των ψυχολόγων-κοινωνιολόγων-εκπαιδευτικών με την έρευνα που έχουν κάνει για τον ομοφοβικό εκφοβισμό στη σχολική ζωή, ούτε την ομάδα νέων.)
Σας προτείνω να παραβρεθείτε κι εσείς και να μιλήσετε με ανθρώπους που συμμετέχουν. Να πάτε από πιο νωρίς, να επισκεφτείτε να περίπτερα και να γνωρίσετε τον κόσμο και τα αιτήματά τους, να συζητήσετε μαζί τους. Θεωρώ ότι η προσωπική επαφή δεν αντικαθίσταται από τις προκατειλημμένες απόψεις.
Νομίζω λοιπόν, ότι ακόμα και σήμερα δεν είναι καθόλου απλό για έναν ομοφυλόφιλο να κινείται σε δημόσιο χώρο ισότιμα όπως οι ετεροφυλόφιλοι. Οπότε δίκαια κάνουν την παρέλαση περηφάνιας. Η έννοια «περηφάνια» δεν σχετίζεται με την ίδια τη διαφορετικότητα, αλλά με το κόστος που έχει να δηλώνεις με παρρησία στον κοινωνικό σου χώρο μια διαφορετικότητα. Αυτό είναι το νόημα του όρου «περηφάνια» όπως το είδα εγώ να προβάλλεται.
7)
Γράφετε παρακάτω: «δεν σημαινει καθολου ότι θα επρεπε να κανουν αποδεκτη την ομοφυλοφιλία ως χαρακτηριστικο ενος υγειους ψυχισμου, κοινωνικα και εκκλησιολογικα αποδεκτου.»
Εκκλησιολογικά συμφωνώ δεν υπάρχει ενδιαφέρον να γίνει αποδεκτή. Άλλωστε για να γίνει εκκλησιολογικά αποδεκτή πρέπει το αίτημα να πηγάζει από την ίδια την εκκλησία και δεν βλέπω ακόμα ότι υπάρχει ενδιαφέρον στη δική μας εκκλησία για κάτι τέτοιο.
Κοινωνικά, όμως, η ομοφυλοφιλία εννοείται ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται με ισονομία και αποδοχή. Όσον αφορά στο αν αποτελεί μέρος ενός υγιούς ψυχισμού, έχουμε την ψυχολογία και την κοινωνιολογία που έχουν να πουν πολλά πάνω στο θέμα. Το θέμα αυτό δεν έχει απασχολήσει τους επιστήμονες περιστασιακά ή ιδεοληπτικά. Έχουν γίνει συστηματικές έρευνες κι αναλύσεις και όλα δείχνουν ότι η ομοφυλοφιλία ως ερωτική έκφραση είναι το ίδιο ψυχικά υγιής όσο και η ετεροφυλοφιλία.
Βέβαια, μέσα σε περιβάλλοντα που εκφράζουν ομοφοβία και περιθωριοποιούν τη διαφορετικότητα, τα ομοφυλόφιλα πρόσωπα επιβαρύνονται ιδιαίτερα. Αυτό γίνεται ανάλογα με το βαθμό της κοινωνικής ομοφοβίας. Σε περιβάλλοντα με μηδενική αποδοχή τα προβλήματα είναι πολύ μεγάλα. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει ένα σωρό ψυχολογικά (κι όχι μόνο) προβλήματα. Οπότε η συνειδητοποίηση αυτής της διαδικασίας εκ μέρους των επιστημών, ήταν ο βασικός λόγος για τον οποίο το κοινωνικό αίτημα περί αποδοχής της διαφορετικότητας βρήκε όχι μόνο ευρεία αποδοχή, αλλά και πλήρη ηθική νομιμοποίηση.
Σήμερα στο χώρο των ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών δεν υπάρχει καμία αντίρρηση για την αποδοχή. Οι μόνες θεωρητικές αντιρρήσεις που εκφράζονται δεν έχουν αιτιάσεις επιστημονικές αλλά θρησκευτικές, ακόμα κι αν προσπαθούν να εκφραστούν με τον επιστημονικό λόγο (και πάντα διατυπώνονται μόνο από άτομα που έχουν ιδιαίτερη σύνδεση με κάποια θρησκεία). Όμως ήδη και μέσα από τον χώρο των θρησκειών (και της ορθοδοξίας) μπορούμε να δούμε ότι εμφανίζονται πολλοί συνειδητά πιστοί που παράλληλα είναι κι επιστήμονες οι οποίοι αποστασιοποιούνται από την παθολογική και ‘δαιμονολογική’ στενά παραδοσιακή θρησκευτική προσέγγιση.
8)
Παρακάτω χρησιμοποιείτε την εικόνα με τον υπέρβαρο, για να υποσημειώσετε με έναν ακόμα τρόπο ότι στη θρησκευτική αντίληψη η διαφορετική σεξουαλικότητα αντιμετωπίζεται ως παθολογική συμπεριφορά.
Εδώ μας δίνεται μια καταπληκτική ευκαιρία να δούμε το χωρίο (Προς Κορινθίους α' Κεφ. 06)
με το οποίο ο Απόστολος Παύλος αναφέρεται σε συμπεριφορές που δεν οδηγούν στη βασιλεία του θεού. Αναφέρει λοιπόν:
«…μη πλανάσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται 10 οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι.»
Παρατηρείστε λοιπόν, ότι εδώ αναφέρονται συμπεριφορές οι οποίες έχουν όλες τις διαβαθμίσεις τους. Δηλαδή ο πόρνος δεν αντιπροσωπεύει τον οποιονδήποτε ετεροφυλόφιλο αλλά μόνο τον ετεροφυλόφιλο που πορνεύει. Το ίδιο και ο μοιχός. Ο πλεονέκτης δεν αντιπροσωπεύει τον οποιονδήποτε άνθρωπο ο οποίος δημιουργεί και κερδίζει με την εργασία του. Ο μέθυσος δεν αντιπροσωπεύει οποιονδήποτε άνθρωπο πίνει κρασί για να ευφρανθεί η καρδιά του ("Οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου" έγραψε στους ψαλμούς του ο Δαβίδ).
Θεολογικά θα μπορούσαμε να πούμε δύο πράγματα: Πρώτον ότι τα πάθη (ως κινήσεις της ψυχής) δεν είναι δημιουργία του δαίμονα αλλά του θεού. Ο δαίμονας δεν μπορεί να δημιουργεί, μπορεί απλά να διαστρέφει. Και δεύτερον ότι αυτό που μας ενδιαφέρει δεν είναι η «μανιχαϊστικη ηθικολογία» και η κατάρτηση μιας ηθικής λίστας «ως προτυπο, ως ιδεατό και ως ιδανικο», όπως αναφέρετε, αλλά η διάκριση ότι αυτό που μας ενδιαφέρει εκκλησιολογικά είναι η ‘σχετική’ χρήση του ‘πάθους’. Αυτή είναι που μας απομακρύνει από τη βασιλεία του θεού.
Με την ίδια αντίληψη η οποία αποδέχεται ότι η εργατικότητα δεν είναι από μόνη της κακή αλλά όταν μετατρέπεται σε πλεονεξία τότε μας απομακρύνει από το θεό, μπορούμε να πούμε ότι το «πάθος» (με την έννοια της κίνησης της ψυχής) προς την ομοφυλοφιλία, δεν είναι από μόνο του κακό. Είναι δώρο του θεού όπως και το «πάθος» της ετεροφυλοφιλίας. Για την εκκλησία λοιπόν, δεν είναι κακή η ομοφυλοφιλία ή η ετεροφυλοφιλία αλλά οι διαστροφές τους σε αρσενοκοιτία (που ένας ιστορικός και κοινωνιολόγος μπορεί να μας περιγράψει τι ακριβώς ήταν στην πράξη, γιατί γινόταν επί χρήμασι ), σε πορνεία, σε μοιχεία κλπ. Από μόνος του ο έρωτας δεν είναι κακός.
Αυτά ως προς αντιρρήσεις καθαρά θεολογικές.
9)
Κοινωνιολογικά και ψυχολογικά μπορούμε να πούμε ακόμα περισσότερα.
Το παράδειγμα με την παχυσαρκία απλά δεν ταυτίζεται σε τίποτα με το θέμα μας. Αν συναντήσετε ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων που έχουν ζήσει μαζί μια ζωή σαράντα χρόνων, με τις ευτυχίες τους και τις δυσκολίες τους όπως όλα τα ζευγάρια, με την αγωνιστικότητά τους, την αγάπη τους, τη δημιουργικότητά τους, θα μπορέσετε να χρησιμοποιήσετε αυτό το παράδειγμα; Ποια αντιστοιχία θα τους δώσετε με το παράδειγμα της παχυσαρκίας; Σε τι ταιριάζει με τις ζωές τους;
Αν συναντήσετε δυο νέες κοπέλες που είναι μαζί πέντε χρόνια και ζουν στο ίδιο σπίτι, σπουδάζουν, δουλεύουν, περνάνε τις αρρώστιες τους μαζί, νομίζετε ότι θα τους μεταφέρει κάτι το παράδειγμα αυτό;
Κατανοώ ότι τέτοια παραδείγματα όπως το θέμα με την παχυσαρκία, γίνονται χωνευτά κι αποδεκτά από ανθρώπους που δεν έχουν πραγματική εμπειρία από υγιείς περιπτώσεις ομοφυλοφίλων, αλλά έχουν ζήσει ή ακούσει κυρίως τις περιπτώσεις που δημιουργούσαν οι ομοφοβικές κοινωνικές συνθήκες: τον Ταχτσή, τον Σεργιανόπουλο και την οποιαδήποτε επιλεγμένη και τραβηγμένη από τα αυτιά σκανδαλοθηρική πληροφορία κυκλοφορεί. Δεν τους έδωσε η κοινωνία την ευκαιρία να ζήσουν από κοντά και σε βάθος χρόνου την πραγματική και υγιή ζωή που μπορεί να έχει ένας ομοφυλόφιλος (όπως ακριβώς μπορεί να έχει κι ένας ετεροφυλόφιλος). Άλλωστε μόλις τα τελευταία χρόνια μπορούμε να πούμε ότι πραγματικά η ελληνική κοινωνία ανοίγεται σε αυτό το θέμα. (Ακόμα όμως έχει ισχυρότατες προκαταλήψεις και ταμπού που συνεχίζουν να περιθωριοποιούν τα διαφορετικά πρόσωπα. Θέλουμε κάποιες δεκαετίες ακόμα…)
Δυστυχώς με αυτή την αντίληψη κάνει τη δουλειά της η γνωστή κοινωνική μηχανική της «απανθρωποποίησης». Δηλαδή, μετατρέπουμε τον «άλλο», τον «ξένο», τον «διαφορετικό», σε κάτι που δεν είναι ακριβώς άνθρωπος, σαν κι εμάς, με τις ίδιες ανάγκες και τις ίδιες δυνατότητες. Οπότε μπορούμε να χωνέψουμε αμάσητα οποιαδήποτε προκατειλημμένη αντίληψη ή ακραία εικόνα κυκλοφορεί γι’ αυτόν.
Παρατήρησα και σε αυτή την καταχώρησή σας, αλλά και σε άλλες, αυτή τη μηχανική της «απανθρωποποίησης». Θα σας πρότεινα ότι δεν αξίζει πλέον να επιμένετε σε σκανδαλοθηρικές και προκατειλημμένες προσεγγίσεις γιατί αδικείτε κατάφορα τους πραγματικούς καθημερινούς ανθρώπους. Δεν ξέρω αν ακούγομαι επιθετικός με αυτό που σας λέω, απλά σκεφτείτε ότι ένα πολύ κοντινό σας πρόσωπο μπορεί να έχει διαφορετική ερωτική ταυτότητα.
Με τέτοιες προσεγγίσεις μετατρέπεται αναγκαστικά (και χωρίς να είναι αυτός ο σκοπός σας) το κλίμα σε πολεμικό κι επιθετικό, γιατί δεν αντιπροσωπεύεται σε τίποτα το διαφορετικό άτομο από την ‘δαιμονολογική’ και σκανδαλοθηρική αντίληψη. Δε νιώθει έτσι, δεν του ταιριάζει.
Δεν είναι υγιές το διαφορετικό άτομο να ζει σε ένα τέτοιο κλίμα. Διαμορφώνει διαφορετική προσέγγιση, αλλάζει όλη του η στάση απέναντι στην καθημερινότητά του, τόσο απέναντι στον εαυτό του, όσο κι απέναντι στα άλλα πρόσωπα. Σε περίπτωση που είναι ένα πρόσωπο που σας αγαπά, σας εμπιστεύεται και είναι ανοιχτό απέναντι σε ότι πείτε, αρχίζει να μισεί τον εαυτό του, αντιμετωπίζει τεράστια εσωτερική σύγκρουση και, αν και μπορεί να μη μιλήσει ποτέ για το τι περνάει εσωτερικά (γιατί γνωρίζει την άποψή σας) κι εσείς να μην γνωρίζετε καν ότι είναι ομοφυλόφιλος/η, υπάρχει περίπτωση να φτάσει σε πολύ αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Κι εσείς απλά να αγνοείτε το γιατί συμβαίνει ότι άσχημο συμβαίνει στη ζωή του. Δεν θα είναι η ομοφυλοφιλία του που θα το οδηγήσει σε αυτά τα ψυχολογικά προβλήματα, αλλά η ανυπέρβλητη εσωτερική σύγκρουση που θα του έχετε εγκαταστήσει εν αγνοία σας.
10)
Αν από την άλλη είναι ένα πρόσωπο με το οποίο δεν έχετε ιδιαίτερη προσωπική σύνδεση, θα εισπράξει ότι κινδυνεύει, ότι απειλείται, ότι οι άλλοι το θεωρούν ‘άρρωστο’ (πιθανώς σε βαθμό μεταδοτικότητας), ότι πρέπει να κρύβεται. Μπορεί βεβαίως να αναπτύξει κι επιθετική στάση στην έκφραση της ταυτότητάς του, ως αμυντικό μηχανισμό. Να εκφράζει υπερβολική ενασχόληση με την ιδιαιτερότητά του, να έχει εμμονή με την ανάλυση αυτών των θεμάτων.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις πάντως, το πρόσωπο που εκφράζει την προκατάληψη και τη δυσανεξία απέναντι στην ομοφυλοφιλία, μεταφέρει τον εσωτερικό του αγώνα και τη δική του εσωτερική σύγκρουση γύρω από αυτό το θέμα στις σχέσεις που έχει με αυτούς τους ανθρώπους. Αλλοιώνει σε απίστευτο βαθμό και χωρίς καν να το γνωρίζει, όχι μόνο τη σχέση του με τα πρόσωπα αυτά, αλλά και τη σχέση αυτών των προσώπων με την κοινωνία. Ένας εσωτερικός ή πνευματικός προβληματισμός γίνεται δηλαδή τοξικό στοιχείο που αλλοιώνει τις ανθρώπινες σχέσεις. Θεωρώ ότι για τέτοια θέματα (ακόμα κι αν κάποιοι τα κρίνουν σωτηριολογικά ως θέματα ζωής ή θανάτου) μπορούμε να εκφραζόμαστε μόνο ως προς το τι νιώθουμε, τι επιλέγουμε και τι σκεφτόμαστε εμείς σε ότι αφορά μόνο την προσωπική μας ζωή.
Σαφώς, δηλαδή, μπορεί ένα πρόσωπο να πει ότι, αν και νιώθει ότι έχει την ομοφυλόφιλη ψυχική κίνηση, επέλεξε να μην την ζήσει. Μπορεί να μιλήσει για την επιλογή του, για το πώς νιώθει, το πώς σκέφτεται τη ζωή του, τι του δίνει χαρά, ποιες είναι οι ελπίδες του, ποια είναι η πίστη του. Αυτό είναι πάντα σεβαστό και μάλιστα προκαλεί και ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μία ομοφυλόφιλη που αποφάσισε να γίνει μοναχή και μιλάει για τη ζωή της είναι κάτι καταπληκτικό. Αν όμως αντί να αναφερθεί θετικά στο πώς νιώθει αυτή στη ζωή της, αναφερθεί και γενικεύσει αρνητικά για το πώς νιώθουν «οι λεσβίες», τότε έχει ρίξει άκυρο. Έχει χάσει το σεβασμό. Γιατί πολύ απλά κανείς δεν μπορεί να μιλάει γι αυτό που ζει ο άλλος. Εκεί χρειάζεται να ακούει.
10)
Αν από την άλλη είναι ένα πρόσωπο με το οποίο δεν έχετε ιδιαίτερη προσωπική σύνδεση, θα εισπράξει ότι κινδυνεύει, ότι απειλείται, ότι οι άλλοι το θεωρούν ‘άρρωστο’ (πιθανώς σε βαθμό μεταδοτικότητας), ότι πρέπει να κρύβεται. Μπορεί βεβαίως να αναπτύξει κι επιθετική στάση στην έκφραση της ταυτότητάς του, ως αμυντικό μηχανισμό. Να εκφράζει υπερβολική ενασχόληση με την ιδιαιτερότητά του, να έχει εμμονή με την ανάλυση αυτών των θεμάτων.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις πάντως, το πρόσωπο που εκφράζει την προκατάληψη και τη δυσανεξία απέναντι στην ομοφυλοφιλία, μεταφέρει τον εσωτερικό του αγώνα και τη δική του εσωτερική σύγκρουση γύρω από αυτό το θέμα στις σχέσεις που έχει με αυτούς τους ανθρώπους. Αλλοιώνει σε απίστευτο βαθμό και χωρίς καν να το γνωρίζει, όχι μόνο τη σχέση του με τα πρόσωπα αυτά, αλλά και τη σχέση αυτών των προσώπων με την κοινωνία. Ένας εσωτερικός ή πνευματικός προβληματισμός γίνεται δηλαδή τοξικό στοιχείο που αλλοιώνει τις ανθρώπινες σχέσεις. Θεωρώ ότι για τέτοια θέματα (ακόμα κι αν κάποιοι τα κρίνουν σωτηριολογικά ως θέματα ζωής ή θανάτου) μπορούμε να εκφραζόμαστε μόνο ως προς το τι νιώθουμε, τι επιλέγουμε και τι σκεφτόμαστε εμείς σε ότι αφορά μόνο την προσωπική μας ζωή.
Σαφώς, δηλαδή, μπορεί ένα πρόσωπο να πει ότι, αν και νιώθει ότι έχει την ομοφυλόφιλη ψυχική κίνηση, επέλεξε να μην την ζήσει. Μπορεί να μιλήσει για την επιλογή του, για το πώς νιώθει, το πώς σκέφτεται τη ζωή του, τι του δίνει χαρά, ποιες είναι οι ελπίδες του, ποια είναι η πίστη του. Αυτό είναι πάντα σεβαστό και μάλιστα προκαλεί και ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μία ομοφυλόφιλη που αποφάσισε να γίνει μοναχή και μιλάει για τη ζωή της είναι κάτι καταπληκτικό. Αν όμως αντί να αναφερθεί θετικά στο πώς νιώθει αυτή στη ζωή της, αναφερθεί και γενικεύσει αρνητικά για το πώς νιώθουν «οι λεσβίες», τότε έχει ρίξει άκυρο. Έχει χάσει το σεβασμό. Γιατί πολύ απλά κανείς δεν μπορεί να μιλάει γι αυτό που ζει ο άλλος. Εκεί χρειάζεται να ακούει.
Αγαπητε μου επειδη περιεργως εχω παλι επαγγελματικες υποχρεωσεις δεν προλαβαινω να σου απαντησω συνολικα.
Σε ενα μονο θα ανεφεθρω σχετικα με το Athens Pride. Κι εγω ειμαι Έλληνας και πατριωτης και με απασχολει η εγκληματικοτητα. Σε φεστιβαλ της Χρυσης Αυγης δεν θα συμμετειχα ποτέ.
Οι διοργανωτες του Pride δεν ειναι τιποτα άλλο απο την π[λαιον ακραια εκφανση καθαρα ρατσιτικης οργανωσης που προσδιοριζεται με βαση τις σεξουλικες προτιμησεις.
Διαχωρισμο των ΠΡΟΣΩΠΩΝ με βαση τετοια φυλετικα κριτηρια η Εκκλησια ουτε εκανε ουτε προκειται να κανει. Δουλεια της Εκκλησιας ειναι να προβαλλει το ΠΡΟΤΥΠΟ και να υπογραμμιζει το ΚΑΚΕΚΤΥΠΟ. Οχι να εξουθενωνει τον αμαρτωλο αλλα να τονιζει τι ειναι πλανη και τι οχι.
Υπ αυτη την εννοια το ποιος ειναι και το ποιος δεν ειναι ομοφυλοφιλος δεν με απασχολησε ποτε ουτε αποτελεσε κριτηριο επιλογης φιλιας, εργασιας κλπ. Το συγεκκριμενο θεμα με απασολει οταν καθισταται απο ΑΛΛΟΥΣ και σιγουρα οχι απο την κοινωνια την ιδια στα καλα καθουμενα ως ζητουμενο ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΝΤΕΛΟ.
11)
Η «αποδοχή της διαφορετικότητας» μπορεί να μεταφραστεί και ως «αποδοχή της ποικιλομορφίας». Για κάποιους (και για εμένα) ο όρος ‘ποικιλομορφία’ είναι πιο σωστός από τον όρο ‘διαφορετικότητα’. Δεν γίνεται όμως πάντα κατανοητός κι έχει επικρατήσει στην Ελλάδα να μιλάμε για ‘διαφορετικότητα’ κι όχι για ‘ποικιλομορφία’. Μετά από αυτή τη διευκρίνιση, λοιπόν, θα χρησιμοποιώ τον όρο ποικιλομορφία, που μου αρέσει περισσότερο.
Θεωρείτε ότι το θέμα της αποδοχής της ποικιλομορφίας δεν έχει τεθεί από κανέναν στο τραπέζι;
Γενικά η έννοια του «άλλου», του «διαφορετικού» και του «ξένου» είναι κυρίαρχη στις αναλύσεις και τις προσεγγίσεις όχι μόνο κοινωνιολογικών ζητημάτων, αλλά και ψυχολογικών αλλά και ζητημάτων που διερευνώνται από τις επιστήμες του εγκεφάλου. Έχει βέβαια απασχολήσει το ανθρώπινο πνεύμα από αρχαιοτάτων χρόνων αλλά ειδικά τα τελευταία εκατό χρόνια κυριαρχεί σε οποιαδήποτε προσέγγιση γύρω από τις ανθρωπιστικές επιστήμες και την πνευματική παραγωγή. Έχει μάλιστα επικρατήσει να λέγεται ότι οι σύγχρονες κοινωνίες κρίνονται από το πώς αντιμετωπίζουν τις διαφορετικότητες.
Οι ανθρώπινη ποικιλομορφία και η κατεστημένη αντίληψη περί «κανονικού» είναι ένα πεδίο απίστευτα ενεργού προβληματισμού, σήμερα. Η αντίληψη περί ‘κανονικού’ που κυριαρχούσε στις παραδοσιακές κοινωνίες έχει πλέον κριθεί επαρκώς ως ολοκληρωτικά ανεπαρκής για να κατανοήσουμε τον άνθρωπο σε όλες τις ποικιλομορφίες του.
Αν αρνείστε ότι υπάρχει αυτό το κοινωνικό αίτημα κι αισθάνεστε ότι είναι κάτι που σας επιβάλλεται και σας περιορίζει, θα ήταν χρήσιμο να εξηγήσετε σε τι σας περιορίζει. Απλά και πρακτικά.
Χρειάζεται να βρείτε αν υπάρχουν πραγματικοί λόγοι που να σας περιορίζουν και να τους περιγράψετε. Είναι απαραίτητο αυτό, δεν έχει νόημα να αισθάνεστε έναν περιορισμό ο οποίος δεν είναι πραγματικός.
Γενικά το πρώτο στάδιο όταν ερχόμαστε σε επαφή με την οποιαδήποτε ποικιλομορφία (όταν υπάρχει φοβία) είναι η άρνηση. Αρνούμαστε ότι υπάρχει. Προσπαθούμε να την δούμε μέσα από τα δικά μας δεδομένα: «ή θα γίνει αυτό που είμαι εγώ ή δεν υπάρχει». Προσπαθούμε να καλύψουμε το διαφορετικό και να ξαναβολευτούμε γρήγορα στη μονή διήγηση περί κανονικότητας.
Αυτό αντιμετωπίζει οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα. Παραδείγματος χάριν το έχουν αντιμετωπίσει οι κωφοί. Παλιότερα η οικογένεια ενός κωφού παιδιού προσπαθούσε να το κρατήσει μακριά από τη νοηματική και να το μάθει να καμουφλάρεται όσο πιο πειστικά γίνεται ως ακούων. Αγνοούσαμε βασικά ζητήματα γύρω από τη διαφορετική επικοινωνιακή αντίληψη που αναπτύσσουν οι κωφοί, την τρισδιάστατη αντίληψη που έχουν για τη γλώσσα, την αναπτυξιακή τους ανάγκη να βρίσκονται και να επικοινωνούν χρησιμοποιώντας τη νοηματική με άτομα που έχουν την ίδια αίσθηση επικοινωνίας κλπ.
Θα μπορούσαμε να αναλύουμε με τις ώρες το τι σημαίνει αποδοχή της ποικιλομορφίας και ποια πρακτικά αποτελέσματα έχει στις καθημερινές ζωές μας. Το καταπληκτικό είναι ότι ανοίγει την αντίληψή μας και διευρύνει τους ορίζοντές μας γύρω από αυτά που ονομάζουμε ‘ανθρώπινη ταυτότητα’, συνείδηση και αντίληψη.
12)
Τα ομοφυλόφιλα άτομα δεν αισθάνονται αποστροφή για το αντίθετο φύλο. Αυτό είναι δική σας αντίληψη. Απλά συνήθως δεν ερωτεύονται άτομα του αντίθετου φύλου και δεν έχουν ερωτική επιθυμία με άτομα του αντίθετου φίλου. Σε πολλές περιπτώσεις μπορούν κάλλιστα να κάνουν έρωτα με άτομα του αντίθετου φίλου, αλλά αυτό θα είναι περισσότερο μια πράξη.
Αν βεβαίως γίνει καταναγκαστικά (λόγω κοινωνικών επιταγών) μπορεί να βιωθεί ως «αυτοβιασμός» γιατί είναι στερημένη από πραγματικά συναισθήματα. Το πιθανώς αμφιλεγόμενο θέμα του καταναγκαστικού «αυτοβιασμού» είναι μεγάλο και αφορά κατεξοχήν στα παραδοσιακά ετεροφυλόφιλα ζευγάρια που εξαναγκάζονται σε διατήρηση γάμων που πλέον ή ποτέ δεν επιθυμούσαν. Ο βιασμός εντός γάμου είναι άλλωστε ένα αδίκημα που ακόμα δεν αναγνωρίζεται από όλα τα νομικά συστήματα των καθυστερημένων κοινωνιών. Παραδοσιακά μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι λεγόμενες «ψυχρές» γυναίκες μπορεί να ήταν σε μεγάλο ποσοστό και γυναίκες που δεν είχαν επιθυμία για το αντρικό φύλο αλλά εξαναγκάστηκαν από την κοινωνία να παντρευτούν.
13)
Γράφετε ξανά το «Η ομοφυλοφιλια στην καλυτερη των περιπτωσεων ανηκει στις ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ διαταρχες».
Αυτό είπαμε ότι δεν είναι επιστημονική θέση. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια άλλη έκφραση που να δηλώνει π.χ. ότι για τη ορθόδοξη θεολογία (και τον τρόπο που ερμηνεύει αυτή την ψυχή) η ομοφυλοφιλία είναι ένα πάθος. Και πάνω σε αυτό να κάνουμε συζήτηση. Μπορείτε δηλαδή να χρησιμοποιήσετε την θεολογική ορολογία για να περιγράψετε μια θρησκευτική ιδέα.
Έχει νόημα όμως να χρησιμοποιείτε επιστημονική ορολογία και να σχηματίζετε μια ξεπερασμένη εδώ και δεκαετίες επιστημονική ιδέα που δε θα έστεκε αν δεν υπήρχε η θεολογική προκατάληψη; Μπορούμε να λέμε πλέον ότι η Γη είναι ακίνητη και είναι το κέντρο του σύμπαντος επειδή οι επιστήμονες παλιά το θεωρούσαν ως επιστημονική θέση επηρεασμένοι από τις θρησκευτικές αντιλήψεις;
Για να μη θεωρείται πλέον ως ψυχολογική διαταραχή η ομοφυλοφιλία από την επιστημονική κοινότητα, πάει να πει ότι χιλιάδες επιστήμονες έκαναν έρευνες και μελέτες, εκατοντάδες χιλιάδες περιστατικά μελετήθηκαν, δεδομένα από νέες επιστημονικές θέσεις ελήφθησαν υπόψιν από πολλούς διεπιστημονικούς χώρους και όλα αυτά έγιναν ενώ οι ανθρώπινες κοινωνικές προκαταλήψεις περιόριζαν το θέμα. Και αυτή η αλλαγή δεν είναι εκφρασμένη με επιφυλάξεις. Δεν αλλάζει έτσι εύκολα τη θέση της η επιστημονική κοινότητα.
Οπότε αν θέλουμε να αναφέρουμε θέσεις που εκφράζουν επιστημονική άποψη ας εκφράζουμε την ορθώς επιστημονική σύγχρονη πρόταση κι ας αφήνουμε στο πλάι την προσωπική μας τοποθέτηση για άλλη πρόταση που θα ξεκαθαρίζουμε ότι διατυπώνουμε την προσωπική μας αντίληψη.
Οι λέξεις «σύμπτωμα» κι «αίτιο» αν θέλετε να τις χρησιμοποιείτε με επιστημονική εγκυρότητα χρειάζεται να τις εντάσσετε σε προτάσεις που να έχουν νόημα για τη σύγχρονη επιστημονική προσέγγιση. Για την επιστήμη σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να περιγραφεί η ομοφυλοφιλία ως σύμπτωμα.
Για την χριστιανική θρησκεία όμως, εννοείται πως ό, τι ζούμε και βιώνουμε, το ότι τρώμε κρέας, το ότι πεθαίνουμε, το ότι φοράμε παπούτσια, το ότι γεννάμε παιδιά, όλα αυτά είναι συμπτώματα της μεταπτωτικής κατάστασης. Για την θρησκευτική αντίληψη, αν δεν είχε συμβεί η πτώση, δε θα φορούσαμε παπούτσια, δε θα πεθαίναμε, δε θα πληγωνόμασταν και θα παίζαμε με τους δεινόσαυρους που θα ήταν όλοι φυτοφάγοι.
Ας κάνουμε τη λογική διάκριση και ας χρησιμοποιούμε σωστά τους όρους στο σωστό τους πλαίσιο. Τους θεολογικούς στο θεολογικό τους πλαίσιο και τους επιστημονικούς στο επιστημονικό. Δεν είναι δίκαιο να τσαλαβουτάμε με τέτοια εμφανή και αδικαιολόγητη ακαταστασία σε θέματα που επηρεάζουν άμεσα την καθημερινότητα των ανθρώπων δίπλα μας. Αν ως κοινωνία περνάμε με διάφορους τρόπους σε ένα παιδί που είναι ομοφυλόφιλο ότι αυτό που αισθάνεται είναι ένα σύμπτωμα αρρώστιας, δεν θα μπορούσαμε ούτε θεολογικά να στηρίξουμε την αδιακρισία σας. Πόσο μάλλον επιστημονικά…
14)
Οι πρώτες ψυχαναλυτικές ερμηνείες που προσπάθησε να δώσει ο Φρόιντ έχουν πέσει όλες έξω. Δηλαδή δεν μπορούν να επαληθευτούν σε καμία έρευνα. Κάποιοι χριστιανοί ψυχίατροι έχουν προσπαθήσει να ‘ενοχοποιήσουν’ τα πάντα, κι αυτοί όμως χωρίς να έχουν οποιαδήποτε επιτυχία ερευνητική.
Ούτε τα ναρκισσιστικά μοντέλα ερμηνείας βρήκαν επαλήθευση, ούτε ο Ρίκι Μάρτιν ερωτεύεται τον εαυτό του στο πρόσωπο του ερωμένου του. Άλλες φορές τα ομόφυλα ζευγάρια ταιριάζουν όταν έχουν διαφορετικά στοιχεία μεταξύ τους, κι άλλες φορές όταν έχουν όμοια.
Από έρευνες έχει βρεθεί ότι οι πλέον μακρόχρονες σχέσεις ανάμεσα σε ομόφυλα ζευγάρια γίνονται μεταξύ προσώπων που έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά. Είτε σωματομορφικά, είτε κοινωνικά, είτε μορφωτικά. Το ακριβώς αντίθετο έχει παρατηρηθεί στα ετερόφυλα ζευγάρια. Εκεί συνήθως τα κοινά χαρακτηριστικά βοηθούν στη μακροημέρευση μιας σχέσης. Και συνήθως το άλλο πρόσωπο της ετεροφυλόφιλης σχέσης έχει τα χαρακτηριστικά του γονέα του αντίθετου φύλου. Να το ονομάσουμε κι αυτό «νοσηρό»; Η αλήθεια είναι ότι η ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις στην αρχή τους (τέλη 19ου αρχές 20ου αιώνα) είχαν την τάση (που είχε κληρονομηθεί από την θρησκευτική θεραπευτική αντίληψη) να «νοσοποιούν» το οτιδήποτε.
15)
Γενικά ένα ομοφυλόφιλο κορίτσι ή αγόρι μπορεί να γεννηθεί σε οποιαδήποτε οικογένεια. Είτε οι γονείς είναι αγαπημένοι πιστοί χριστιανοί και τέλειο ζευγάρι, είτε είναι μουσουλμάνοι, είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει το οποιοδήποτε πρόβλημα στην οικογένεια.
Μάλιστα η συχνότητα γέννησης ομοφυλόφιλων παιδιών δεν αλλάζει ούτε σε σχέση με οικονομικούς, ούτε θρησκευτικούς, ούτε κοινωνικούς παράγοντες. Το μόνο που μπορεί να αλλάξει είναι το αν το παιδί θα κρύψει την διαφορετικότητά του ή το αν θα την αποδεχτεί. Η αποδοχή της ομοφυλόφιλης ταυτότητας, δηλαδή, πράγματι αυξάνεται στις σύγχρονες κοινωνίες από τα πρόσωπα που έχουν την ομοφυλόφιλη επιθυμία.
Αυτό μπορεί να συσχετιστεί με οικονομικούς, κοινωνικούς ή θρησκευτικούς παράγοντες. Όσο πιο φτωχό είναι το περιβάλλον, όσο πιο καθυστερημένο μορφωτικά, όσο πιο προσκολλημένο σε παραδοσιακές θρησκευτικότητες, τόσο πιο απίθανο είναι ότι το ομοφυλόφιλο παιδί θα μπορέσει να αποδεχτεί την ερωτική του ταυτότητα και να ζήσει με αξιοπρέπεια.
Ως παράδειγμα, στο Ιράν δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι. Έτσι δηλώνει κι ο πρόεδρος της χώρας. Κάποιοι τον πιστεύουν και θεωρούν ότι όχι μόνο αυτό δεν είναι κοινωνική υποκρισία αλλά θα έπρεπε να είναι το πρότυπό μας. Το ίδιο και στην Ουγκάντα. Μπορείτε μάλιστα να δείτε και το εξής ντοκιμαντέρ:
http://www.youtube.com/watch?v=S9DsawSC3cE&feature=player_embedded
Ο τρόπος που περιγράφει ο ομιλητής από την Ουγκάντα την αντίληψή του για την ομοφυλοφιλία (3:50 και μετά) είναι αναγνωρίσιμος και σε πολλές αντιλήψεις που ακόμα επιβιώνουν κι εδώ στην Ελλάδα. Ο γνωστός σκανδαλοθηρικός τρόπος προσέγγισης ώστε να «απανθρωποποιήσει» τα ομοφυλόφιλα πρόσωπα.
16)
Όσον αφορά στο θέμα της χρήσης της μήτρας μιας παρένθετης μητέρας που σας απασχολεί, είμαι γενικά σύμφωνος με την άποψή σας. Θεωρώ ότι κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης αναπτύσσεται μια πολυεπίπεδη σχέση μεταξύ της μητέρας και του παιδιού (που πιθανώς συνέχεια θα ανακαλύπτουμε νέα στοιχεία γι’ αυτήν) και θεωρώ ότι είναι τρελό να στερείται ένα παιδί αυτής της σχέσης, όταν η μητέρα του είναι ζωντανή και ικανή να το κρατήσει.
Αυτό το θέμα όμως είναι πολύ ευρύτερο από το θέμα που συζητάμε εδώ. Έχει ξεκινήσει κι εφαρμόζεται σχεδόν αποκλειστικά από ετεροφυλόφιλα ζευγάρια που δεν μπορούσαν να τεκνοποιήσουν. Οπότε δεν έχει κανένα νόημα να παρεκτρέπουμε το θέμα μας.
Σε περιπτώσεις όμως ορφανών παιδιών, δεν βρίσκω το λόγο γιατί να μην παιδοθετούνται από ομόφυλα ζευγάρια. Εννοείται με τον έλεγχο από τις κοινωνικές υπηρεσίες που ισχύει και για τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια. Όπως επίσης δε βλέπω το λόγο γιατί να μην γεννάνε οι λεσβίες με τεχνίτη αναπαραγωγή. Από τη στιγμή που επιτρέπεται αυτό για τις γυναίκες που δεν είναι παντρεμένες, θεωρώ ότι πολύ περισσότερο δύο λεσβίες παντρεμένες είναι πολύ καλύτερη περίπτωση για να προσφέρουν ένα ασφαλές και σταθερό οικογενειακό περιβάλλον.
Όπως όμως θέλω να κρατώ επιφυλάξεις απέναντι στην υγιή οικογενειακή ζωή οποιουδήποτε ετεροφυλόφιλου ζευγάριου , έτσι θέλω να βλέπω και οποιαδήποτε ομόφυλη οικογένεια. Τις ίδιες απαιτήσεις πρέπει να έχουμε. Τα ίδια πράγματα οφείλουν να προσφέρουν στα παιδιά τους. Και αυτά πάνω απ’ όλα είναι η στοργή, η σταθερότητα και η ικανότητα να προσεγγίζουν τα παιδιά τους. Το πώς θα είναι τα παιδιά του Ρίκι Μάρτιν όταν μεγαλώσουν εγώ επιφυλάσσομαι να το προκαταβάλλω και να το δαιμονοποιήσω. Έχω δει αρκετά παιδιά με ψυχολογικά προβλήματα να μεγαλώνουν στις καλύτερες (μα όντως στις καλύτερες) των χριστιανικών οικογενειών. Οπότε μεγάλη μπουκιά θα φάω, μεγάλο λόγο δε θα πω.
Σε έρευνες που έχουν γίνει μάλιστα πάνω σε ομόφυλες οικογένειες, μελετώντας πολλούς και διάφορους δείκτες, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι τα παιδιά μεγαλώνουν μέσες άκρες όπως και τα παιδιά στις ετεροφυλόφιλες οικογένειες. Σε κάποιους τομείς μάλιστα τα πάνε και καλύτερα.
17)
Αντί λοιπόν να χτίσουμε τις δικές μας προκατειλημμένες θεωρίες και να αρχίσουμε να καταδικάζουμε, ας δώσουμε χώρο σε μια επισταμένη κατανόηση και ας διευρύνουμε την αντίληψή μας.
Ούτως ή άλλως διαχρονικά μέχρι τώρα οι ομοφυλόφιλοι έκαναν παιδιά. Καταναγκαζόμενοι σε στημένες οικογένειες.
Αυτά θα είχε νόημα να μελετήσουμε, γιατί είναι περιστατικά που ήταν σταθερά στην ιστορία μας. Τι αποτελέσματα είχε για τον ψυχισμό των παιδιών το μεγάλωμά τους μέσα σε μία οικογένεια όταν έλλειπε η πραγματική συναισθηματική κι ερωτική ένωση ανάμεσα στους γονείς; Παραδοσιακά σχεδόν όλα τα ομοφυλόφιλα πρόσωπα δημιουργούσαν οικογένειες και μεγάλωναν παιδιά.
Δεν είναι καθαρή υποκρισία το ότι οι θρησκευτικοί χώροι τώρα ξαφνικά νοιάζονται για την υγεία του οικογενειακού περιβάλλοντος όταν για χρόνια εξανάγκαζαν έμμεσα και ευλογούσαν άμεσα το σχηματισμό αυτών των ψεύτικων οικογενειών;
Ακόμα και σήμερα, στα θρησκευτικά και παραδοσιακά περιβάλλοντα αυτό γίνεται κατά κόρον. Θεωρούν μάλιστα ότι από τι στιγμή που παντρεύεται το ομοφυλόφιλο πρόσωπο «θεραπεύεται». Δεν υπάρχει κανένα θέμα για τη θρησκευτική αντίληψη: Ούτε ανθυγιεινό οικογενειακό περιβάλλον για τα παιδιά, ούτε υποκριτική και ψεύτικη ζωή για το ζεύγος.
Τι κάνει όμως τη θρησκεία να κλείνει τα μάτια στο ένα θέμα (όχι μόνο να τα κλείνει, αλλά να το αναπαράγει κιόλας) και να δείχνει υπέρμετρη και πέρα από το επιστημονικώς δικαιολογημένο, ευαισθησία για το άλλο; Γιατί δεν νοιάζεται για τη νοσηρότητα των γάμων που ευλογεί αλλά ελέγχει και προδικάζει τις οικογένειες που δεν είναι της δικαιοδοσίας της;
Δεν θα ήταν μια υπέροχη ευκαιρία να κάνουμε έρευνα πάνω στις παραδοσιακές οικογένειες, λοιπόν; Θα προέτρεπε η εκκλησία τα άτομα που έκαναν γάμο παραδοσιακό αλλά έχουν ομοφυλόφιλη επιθυμία να συμμετέχουν σε μια τέτοια έρευνα; Θα θεωρούσε ότι αυτό είναι ένα υπαρκτό θέμα που πρέπει να το δούμε κατάματα; (Τελικά το ερώτημα είναι: Νοιάζει πραγματικά την εκκλησία η ουσιαστική γνώση για το τι συμβαίνει στην κοινωνία ή παίζει με το κοινό υποσυνείδητο χωρίς να την ενοχλεί η αναπαραγωγή της κοινωνικής υποκρισίας;)
Μπορεί να έχουμε ακόμα μικρό στατιστικό δείγμα από ομόφυλες οικογένειες. Οικογένειες όμως που ένα ή και τα δύο μέλη του ζευγαριού είναι πρόσωπα που δεν έχουν ετεροφυλόφιλη επιθυμία έχουμε πααααάρα πολλές. Εφαρμόστε ένα οποιοδήποτε μαθηματικό μοντέλο με τα στατιστικά της αρεσκείας σας και ότι και να βάλετε θα φτάσετε σε κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες οικογενειών στην Ελλάδα μόνο.
Αυτές θα έπρεπε να ήταν κανονικά το πεδίο προβληματισμού μας κι όποιος δεν το βλέπει έχει ισχυρούς λόγους να μη θέλει να το δει. (Η γνωστή υποκρισία… Μα από πού τελικά ενδυναμώνεται αυτή; Τι είναι που την ισχυροποιεί τόσο στη θρησκευτική αντίληψη;)
Εδώ λοιπόν θα είμαστε και θα έχουμε πολλά να μελετήσουμε.
Με πραγματικά στοιχεία όμως. Όχι με ιδεοληψίες.
18)
Μένει λοιπόν να επεξηγήσετε με συγκεκριμένο τρόπο το γιατί και το πώς θεωρείτε ότι οι ομοφυλόφιλοι που σχηματίζουν οικογένειες «ΒΙΑΖΟΥΝ μια ολοκληρη κοινωνια» (και γιαυτό το λόγο «αυτοι οι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ ανθρωποι θελουν κρεμαλα στο Συνταγμα»), όπως γράψατε. Φαντάζομαι ότι ανάμεσα στην ολόκληρη κοινωνία βρίσκεστε κι εσείς.
Σε τι βιαστήκατε; Είναι σημαντικό να το γνωρίζουμε.
Κατανόησα μέσα από τη διατύπωσή σας ότι με την ίδια λογική και κάθε ετεροφυλόφιλο ζευγάρι που χρησιμοποιεί παρένθετη μητέρα, χρειάζεται κρέμασμα στο σύνταγμα. Πιθανώς με την ίδια λογική επίσης και οι μητέρες που σχηματίζουν μονογονεϊκές οικογένειες χρειάζονται κρέμασμα στο Σύνταγμα.
Επίσης τι εννοείτε με την έκφραση «βιασμος του γενετικου κωδικα»; Θα κρεμάσουμε στο Σύνταγμα και όποιον κάνει γενετική θεραπεία;
Με το «καταχρηση της ανθρωπινης ανατομιας» τι εννοείτε; Ότι θα κρεμάσουμε στο Σύνταγμα οποιονδήποτε περπατάει με τα χέρια ή οποιοδήποτε ζευγάρι έχει κάνει τεχνητή αναπαραγωγή;
Ο «πανηδονισμός και ο πανσεξισμός» που θέλει κι αυτός κρέμασμα στο Σύνταγμα τι σχέση έχει με το θέμα μας; Εδώ αναλύουμε θέματα που έχουν να κάνουν με πρόσωπα τα οποία έχουν την ψυχική κίνηση προς το ίδιο φύλο. Πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση δηλαδή. Δεν ξέρω αν υπάρχουν άνθρωποι που επιθυμούν να κάνουν έρωτα και με τα λουλούδια και τα στοιχεία της φύσης, σίγουρα όμως ξέρω ότι δεν έχει ανοίξει ένα τέτοιο θέμα. Τουλάχιστον δε συζητάμε ένα τέτοιο θέμα. Διακρίνω μια ίσως αθέλητη απώλεια εστίασης. Ίσως να φταίνε οι πολλές κρεμάλες που στήθηκαν στο Σύνταγμα...
Μετά εκφράζετε τη βεβαιότητα ότι «εκτος των άλλων η παιδεραστια ειναι το επομενο βημα τους». Αυτή είναι μια βεβαιότητα που την εκφράζετε με ισχυρό κι απόλυτο τρόπο. Έτσι δεν είναι; Δηλαδή αντιλαμβάνεστε τα πρόσωπα που έχουν ερωτικό προσανατολισμό προς το ίδιο φύλο, ως πρόσωπα που δεν έχουν συγκεκριμένο ερωτικό προσανατολισμό, αλλά κάνουν μικρά και μεθοδευμένα βηματάκια για να βιάσουν όλη την κοινωνία.
Φανταστείτε τώρα ότι στέκεστε μπροστά σε μια ομοφυλόφιλη έφηβη και τις μεταφέρετε αυτή την εικόνα. Η κοπέλα αυτή είναι ερωτευμένη με μία άλλη κοπέλα και περνάει όλα όσα περνάει μία έφηβη στους έρωτές της. Και ξαφνικά πετάγεστε εσείς και τις ξερνάτε ΑΥΤΗΝ την προσωπική σας αντίληψη για το τι είναι ομοφυλοφιλία και το τι αισθάνεστε για τα αιτήματα των ομοφυλόφιλων, ως σκεπτόμενος ενήλικας που είναι μάλιστα οικογενειάρχης, μεγαλώνει παιδιά, είναι επαγγελματίας και ψηφίζει...
Να σας ρωτήσω ειλικρινά, αφήνετε οποιοδήποτε περιθώριο στην κοπέλα (ή στον νεαρό, ή στον ηλικιωμένο ομοφυλόφιλο, βάλτε όποιο πρόσωπο θέλετε στη θέση αυτή) να διατηρήσει μια στοιχειώδη εμπιστοσύνη για τον συνομιλητή του;
Πραγματικά, δεν κατανοείτε την ολοκληρωτική κατάργηση οποιαδήποτε δυνατότητας επικοινωνίας όταν περιγράφετε τέτοιες εικόνες;
Δεν είναι αυτό η πλήρης δαιμονοποίηση του άλλου, του διαφορετικού;
και τέλος: 19)
Ο διάλογος αυτός πραγματικά μου έδωσε την ευκαιρία να προβληματιστώ και να διατυπώσω την άποψή μου για πολλά σημεία που δεν τα είχα σκεφτεί αναλυτικά. Δεν είναι συνηθισμένη μια τέτοια ευκαιρία.
Σας ευχαριστώ πραγματικά για τη φιλοξενία σας!
Πέτρος
Δημοσίευση σχολίου