Ο ΚΡΥΠΤΟΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΠΟΙΩΝ BLOGGERS

Ξεκινώντας ένα blog ήθελα να ξεκαθαρίσω μέσα μου εάν οι bloggers αποτελούμε μια ενιαία και ομοιογενή ομάδα, ταγμένη στο να διακινεί ελεύθερα ιδέες, να καταγγέλλει και να προστατεύει δικαιώματα που σαφέστατα συχνά-πυκνά καταπατούνται από την καθεστηκυία τάξη και τους εντολοδόχους της.
Όταν λέω ομοιογενή, δεν εννοώ φυσικά επί των ιδεολογιών αλλά επί του ήθους που πρέπει να έχει ένας blogger. Πολύ περισσότερο εάν θα κληθώ να πάρω θέση υπέρ ή κατά ενός νομοσχεδίου το οποίο θα περιορίζει την ελευθερία των blogs.

Ε λοιπόν, έστησα τις παγίδες μου και έκανα το τεστ σε διάφορα blogs, (αθεϊστικά, εκσυγχρονιστικά, θρησκεύοντα, κλπ.) στα οποία ήξερα εκ των προτέρων ότι οι χειριστές τους και οι οπαδοί τους θα διαφωνούσαν με τις θέσεις μου, ενώ για κάποια άλλα blogs δεν έκανα ΚΑΝ την προσπάθεια, διότι ήταν προφανές ότι δεν κατέθεταν κανένα προβληματισμό και καμία αυτοκριτική αλλά απλά λειτουργούσαν σαν προπαγανδιστικά μέσα κάποιων πωρωμένων.

Τα αποτελέσματα ήταν ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΙΚΑ: Λεκτικά πογκρόμ από τους χειριστές και τους οπαδούς τους, απαξίωση, ειρωνείες, μπράβοι έμπαιναν στη μέση για να (με) καθαρίσουν, επιτηδευμένη αφέλεια στο να καταλάβουν τι θέλω να πω, επιτηδευμένη παρερμηνεία των λόγων μου και τέλος ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ και ΦΙΜΩΣΗ.

Περισσότερη αυτοκριτική δηλαδή συναντά κανείς στο blog του στελέχους του ΠΑΣΟΚ Μίμη Ανδρουλάκη παρά σε κάποια blogs τα οποία προωθούν τα ‘δημοκρατικά φρονήματα’ και τα ανθρώπινα ‘δικαιώματα’ ή ‘ανθρώπινα’ δικαιώματα. (Τα έχω χάσει πια, δεν ξέρω που να βάλω τα εισαγωγικά).

Έτσι για παράδειγμα δεν μπήκα καν στην προσπάθεια να καταθέσω την άποψή μου για τον γάμο των ομοφυλοφίλων σε ομοφυλοφιλικά blogs. Απλά περιορίστηκα στο να διαβάσω τα όσα αναγράφονται και ήταν αρκετό. Εναγωνίως έψαχνα να ανακαλύψω και μια ΜΗ στρατευμένη φωνή. Κραυγές υστερίας και μίσους προς οποιονδήποτε δεν τους κάθεται. Από τον Άνθιμο της Θεσσαλονίκης μέχρι τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ της Β' Αθηνών Γρηγόρη Ψαριανό, που τόλμησε να πει μια πραγματικότητα: “Είναι απόλυτο το δικαίωμα να διαλέγει με ποιον θα το κάνει. Δηλαδή προς Θεού. Αλλά όχι να μάς αυτώσουνε κιόλας. Υπάρχει ένας ρεβανσισμός. Μέσα στα μέσα, τηλεοράσεις κ.λπ., άμα δεν είσαι και λίγο γκέι, τον πούλο, σε κόβουνε". Ο κος Ψαριανός (ο οποίος σημειωτέον κάθε άλλο παρά τον Χ.Ο. παριστάνει) απλά περιέγραψε ευθαρσώς μιαν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ (και μη με προκαλέσει κανείς γιατί διαθέτω και αρχείο). Οι διάφορες στρατευμένες έκφυλες λοιπόν τον μπλογκολιντσάρανε.

ΒΛΕΠΕ ΦΩΤΟ: ο κος Ψαριανός, πριν και μετά το blogoλιντσάρισμά του από τραμπούκες.

Φτάσαμε στην εποχή όπου κυριολεκτικά «μιλάνε και οι κώλοι». Και όχι μόνο μιλάνε, αλλά δέρνουν κι' όλας. Οπότε τι να μιλήσει κανείς; Είναι σαν να πηγαίνεις εκουσίως στα γραφεία της ‘Χρυσής Αυγής’ και να επιχειρηματολογήσεις κατά του ρατσισμού. Το σφάξε με πασά μου να αγιάσω δεν μου ταιριάζει. Από την άλλη βέβαια θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμα ΚΑΙ της Χρυσής Αυγής να διαδηλώνει για οποιοδήποτε ΕΠΙ ΜΕΡΟΥΣ ζήτημα που δεν προκαλεί τα δημόσια ήθη και δεν παραβαίνει τους νόμους του κράτους.

Θα μου πει κανείς, «μα η ‘Χρυσή Αυγή’ είναι μια οργάνωση ρατσιστική.»
Γιατί ρε παιδιά, μια ομοφυλοφιλική οργάνωση που διαχωρίζει και ομαδοποιεί συλλήβδην τους ανθρώπους σε ‘καλούς και καημένους’ ομοφυλόφιλους (μόνο και μόνο για να τους ‘εκπροσωπήσει’ αυθαίρετα), και στους άλλους, τους κακούς, τους μη ομοφυλόφιλους, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;

Για να μην μονολογώ, δανείζομαι και από το blog http://dealsend.blogspot.com/2007/09/vs-athens-pride.html

"Καταρχην δεν δεχομαι οτι οι σεξουαλικες προτιμησεις καθιστουν ιδεολογικη πλατφορμα μεσα απο την οποια μπορει να συνταχθει μια ομαδα. Δεν αντιλαμβανομαι με αλλα λογια γιατι η σεξουαλικη συμπεριφορα του ατομου και μονο ειναι ικανη να δημιουργησει 'κοινοτητα'. "

"Δεν με νοιαζει η σεξουαλικη σου συμπεριφορα, οταν δεν με ενοχλει. Δεν με νοιαζει η οποιαδηποτε συμπεριφορα σε οποιοδηποτε τομεα, οταν δεν με ενοχλει. Δεν ξερω αν υπαρχει κοινοτητα για αυτους που ακουνε τερμα την μουσικη στα φαναρια. Με ενοχλεί η κοινοτητα της αγενειας, η κοινοτητα της ειρωνιας, η κοινοτητα του σταρχιδισμου, η κοινοτητα του "ποιος ειμαι εγω", η κοινοτητα της υπεροψιας, η κοινοτητα του δηθεν Life Style (δεν εχουμε φραγκα να συντηρουμε κατι τετοιο), η κοινοτητες με τα κομπλεξ κατωτεροτητας & ανωτεροτητας."
__________________________________________
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ με λογοκριμένα (και μη) αποσπάσματα από 'δημοκρατικά' blogs.