ΤΟΝ ΑΪ-ΓΙΑΝΝΗ ΔΗΜΑΡΧΟ

ΑΪ-ΓΙΑΝΝΗΣ
Νίκος Αντύπας
Λίνα Νικολακοπούλου
Ελένη Βιτάλη


Τριγύρω είχε κτίρια
κι οι άνθρωποι είχαν ώρες,
στα χέρια τα χειρόφρενα
ν' ανέβουν ανηφόρες

Τετάρτη ή Παρασκευή,
εικόνα γκρίζα και στραβή

τα πάντα έχουν όνομα
κι αν θέλω τα φωνάζω,
μ' αφού στο νου μου υψώνονται
την ύλη τους ρεμβάζω

Τετάρτη άνοιξε ο καιρός,
σκουπίδια γύρω μου σορός

Αλλά δειλά-δειλά
κοιτώντας μέσα απ' τα θολά
τα οπτικά μου κέντρα
είδα έναν άνθρωπο ψηλό,
σαν Αϊ Γιάννη σαν τρελό
που ασβέστωνε δυο δέντρα

Στο καροτσάκι του είχε
εκτός απ' τον κουβά
κι ένα παλιό τηλέφωνο
που χτύπαγε βουβά

Τετάρτη στην δεξαμενή
τους γνέφει ναι… χωρίς φωνή

Αχ, τάχατες τον φώναζαν
κι απ' άλλες συνοικίες,
να βάψει λέει εξάπαντος
δυο δάφνες δυο ακακίες

Τετάρτη ή Παρασκευή,
πριν λίγο που είχες κατεβεί




ST JOHN

High buildings all around
and people were for hours
with the handbrakes in hand
to mount their uphill roads

Wednesday either Friday
the picture is grey and slanting

All things have a name
which I could call them by -if I wished
but since they are exalted in my mind
I am just indulged by their substance

It's wednesday, weather is clearing up
and I can see the trash all around

But when I hesitantly
looked through my blurry
optic centres
I saw a tall man
like Saint John, like a mad
Whitewashing two trees

In his cart
besides a bucket
he also had an old phone
that was soundlessly ringing

On Wednesday at the Cistern
he would wave at people silently

Oh, is it they were calling him
from other neighborhoods too
so that he would whitewash by all means
two laurel-trees, two acacias?

Was it on Wednesday or on Friday?
A while before you came down too.