Μου φαινεται οτι οι πολιτικες δεξαμενες για ανανεωση στο προσκηνιο εχουν ως εξης (και διορθωστε με αν κανω λαθος)
Στην Δεξια το απόλυτο τιποτα. Πληρης ιδεολογικη απουσία, με τους μονους που μπορουν να αρθρωσουν καποιο λογο ως υπερμαχοι του εκσυχρονισμενου καταστροφικου φιλελευθερισμου κατι τυπους σαν Ανδριανοπουλο, Μπακογιαννη, Μανο ή τον Βορίδη που ουδεμια σχεση εχουν με την λαίκη δεξια τελευταίο απομειναρι της οποίας ειναι ο Ψωμιάδης. Η πατριωτική δεξια μεταλλάχτηκε σε απάτριδα και αυτό που έχει απομείνει ως πατριωτική σε κανει να θελεις να αλλάξεις πατρίδα.
Στο νεο ΠΑΣΟΚ κατι αθλιοι βλαχογιαπηδες (που αντανακλαται και στην προφορα του Πεταλωτη) τα Αμερικανοσπουδαγμενα με κλεμμενα λεφτα παιδια των λαμογιων της προηγουμενης δεκαετιας τα οποια δεν ειναι ουτε προοδευτικοι ούτε πατριωτες αλλα ενα εκφυλισμενο γεννετικο παρακλαδι του χαμαιλεοντα που εχει χασει ακομα και την ιδιοτητα του να καμουφλαρεται. Κι εδω ΕΥΤΥΧΩΣ τιποτα.
Στο ΚΚΕ στο οποίο για καλη του τυχη (και κακή δική μας) το συμπαν συνομωτει για την αυτοκαταστροφη μας και το δικαιωνει συνεχως και πανηγυρικα, όπου ανάμεσα στα παιδια των μαρτυρων του Ιαχωβα της πολιτικης ξεφυτρωνει που και που και καποιος λογος ο οποιος περιγραφει σωστα την κατασταση χωρις να προτεινει λογικες λυσεις που δεν θα προερχονται από την Σκοπιά και το Ξύπνα ή που ακόμα χειρότερα υιοθετεί δρασεις που εχουν ορίζοντα και οπτικο πεδίο ανάλογο με το τραινακι του τρομου στο λουνα παρκ ή στην καλυτερη περιπτωση της περιστρεφομενης καμπιας. Κι εδω τίποτα.
Και τελος μια "εναλλακτικη" αριστερα η οποία συχνα ειναι ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ κολλημενη σε επιμερους θεματα και πιο επικινδυνα δογματικη (κατι σαν τους born again christians - born again leftish) που αυτοδικαιωνονται δια της φαντασιακής αναμαρτησιας τους, οι οποίοι με αλλαζονια επιβαλλουν μια συγκεκριμενη ατζεντα μεσω ιδεολογικων πογκρομ (βλεπε Αγιος Παντελεημονας, Βαλλιανατος) ωστε να αισθανονται ως αποκλειστικοι (και ανεξοδοι) φορεις του πολιτικου Μεσσιανισμου. Ο οποιος θα πρεπει να επιβληθει επί δικαιων και αδίκων. Γι αυτό και εχουν κατακερματιστεί ως προτεσταντικες σεχτες ή ΠΑΛΑΙΟημερολογητικες παραφυάδες. Κι εδω, δυστυχως τιποτα.
ΚΟΙΝΩΣ, ΜΗΔΕΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ.
3 σχόλια:
Μόνο η ελπίδα στον Μεγαλοδύναμο μας έχει μείνει. Κυριολεκτώ.
Γιωργο,
πρεπει να ειναι τυφλος κανεις για να μην το βλεπει ή πορωμενος.
Αλλα και ολοι εμεις - αυτοι που υποτιθεται πως ενστολως ή αστολως εκπροσωπουν τον Μεγαλοδυναμο δεν ειναι αμετοχοι ευθυνων...
ΚΑΙ η δικη μας προταση ειναι ανυπαρκτη...
Σαφώς και δεν είμαστε αμέτοχοι ευθυνών. Πρωτίστως και κυρίως έχουμε ευθύνη για την ραθυμία μας και την δειλία μας.
Ίσως και όλα αυτά που μας συμβαίνουν να παίζουν τον ρόλο του κουβά με το κρύο νερό που τον αδειάζεις στα μούτρα του κοιμισμένου που βαριέται να σηκωθεί απ' το κρεβάτι.
Ελπίζω να είναι έτσι δηλαδή.
Δημοσίευση σχολίου