ΤΟ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΕΓΩ

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ

ΙΣΤΟΡΙΑ Α'

1993: Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΓΡΑΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΦΩΚΑΣ

Οκτώβριος του 1993. Το καλντερίμι μάς οδηγεί από την Μονή Εσφιγμένου στο Βατοπαίδι. Ο Φινλανδός πέθερος μου παρακολουθεί τον οργασμό της φύσης και της τέχνης αποσβολωμένος παρ' όλο που είναι άθεος. Άθεος είναι, όχι προκατειλημένος, σαν κάτι εγχώριους αθέους που αυτομόλησαν.

Στο Βατοπαίδι οι ξενώνες υπερπλήρεις. Μας οδηγούν σε κάποιο δωμάτιο με καμμιά δεκαριά κρεββάτια και σπασμένο τζάμι στο παράθυρο. Ο μοναχός απολογείται: Φιλοξενούμε ένα γκρουπ 17 πρέσβεων ξένων χωρών από την Αθήνα και οι ανακαινισμένοι ξενώνες ειναι πλήρεις. Δεν πήγε το μυαλό μου τότε πως οι φιλοξενίες VIP είχαν ήδη αρχίσει και πως στο μέλλον θα εξελίσσονταν σε αυτοσκοπό.

Γραφίστας σε διαφημιστική εταιρία τότε, μία δυό κουβέντες στο προαύλιο με τον π. Α., τον "Τσουκάτο" του ηγούμενου Εφραίμ, και ξαφνικά το ενδιαφέρον προς το πρόσωπό μου έγινε ιδιαίτερο. Τα άδυτα της μονής ανοίχτηκαν και εκεί μου εξετέθησαν για πρώτη φορά τα μεγαλεπίβολα σχέδια της μονής για να ξεκινήσει εκδόσεις κύρους. Ο π. Α. μάλιστα μου ζήτησε μια εκδούλευση, να τον φέρω σε επαφή με βιβλιοδέτες στην Αθήνα. Αν μπορούσα μάλιστα να έκανα και μερικά προσχέδια για το πως φαντάζομαι το λεύκωμα της μονής.

Σην κουβέντα πάνω το τηλέφωνο κτυπά. Ήταν ο αυτοκράτωρ των Ηλέκτρα, Φωκάς. Εννοώ ο αυτοκράτωρ της αλυσίδας ξενοδοχείων Electra Palace και πρόεδρος των Ξενοδόχων Ελλάδος κος Φωκάς. Ο π.Α. προσπαθεί να τον πείσει να χρηματοδοτήσει το λεύκωμα της μονής με 8.000.000 δραχμές (τότε έβγαζα 135.000 το μήνα ενώ ο βασικός ήταν 80.000). Ο Φωκάς αρνείται με ευγενικά πηδηματάκια. Ακούω από τον π. Α. έναν αναστεναγμό και κάτι σαν σχόλιο για τους πλούσιους που δεν βάζουν το χέρι στην τσέπη.

(Το 2003 θα συναντούσα και προσωπικά τον κο Φωκά, που αλλού; Στο Βατοπαίδι, παρέα με τον πρόεδρο Ενοικιαζομένων Δωματίων Ελλάδος. Σύσσωμος ο κόσμος του Τουρισμου έδειξε ενδιαφέρον για το μοναστήρι υποθέτω).

Φεύγω για την Αθήνα με τον αφελή ενθουσιασμό πως θα προσφέρω κάτι για το μοναστήρι παρέχοντας τις υπηρεσίες μου. Σκέπτομαι μάλιστα φευγαλέα αν θα με ενδιέφερε να παρατήσω την διαφήμιση και να ασχολούμαι με Ορθόδοξες εκδόσεις. Το αποκλείω ως βαρετό. Εξ άλλου έχω καριέρα μπροστά μου ως Art Director.

Που νά ξερα όμως πως η αρχη είχε ήδη γίνει, όχι στο Βατοπαίδι, αλλά δυό μέρες πριν, στην Ουρανούπολη στα ταπεινά rooms μίας πανσιόν όπου μας οδήγησε ένας χωριάτης ψαρεύοντάς μας από το λεωφορείο για να περάσουμε το βράδυ, προφανώς μόνο και μόνο για να γνωρίσω εκεί έναν "τυχαίο" Ολλανδό προσκυνητή που με την σειρά του και αυτος σαν ένας απλός ενδιάμεσος θα μου άνοιξε άλλους δρόμους για το αύριο. Ο Θεός τα ΔΙΚΑ του σχέδια μπορεί να τα θέσει σε εφαρμογή και σε μια ταπεινή πανσιόν ενός απλού χωριάτη στην Ουρανούπολη παρά σε μια μονή με τον επιθετικό αυτοπροσδιορισμό "Μεγίστη".

Στην Αθήνα δουλεύω τα προσχέδια της Βατοπαιδίου. Διαβάζω παράλληλα και το "Γεροντικόν του Αγιου Όρους". Διαβάζω και για τον Αγ. Μαξιμο τον Γραικό, τον Βατοπαιδινό, τον μεταφραστή Ορθοδόξων βιβλίων που το άθλιο ιερατείο της Μόσχας τον φυλάκισε για 23 χρόνια, ενώ τώρα τον τιμούν. Προσεύχομαι και τον επικαλούμαι. Με τρώει η περιέργεια να δω κάπου μια εικόνα του άγνωστου αυτού Αγίου. Σκέφτομαι όταν ξαναπάω στο Βατοπαίδι να ρωτήσω τους μοναχούς.

Τρεις μέρες αργότερα έρχεται μια κάρτα στην γυναίκα μου από Φινλανδή μοναχή που ζει σε μοναστήρι της Αττικής. Η κάρτα ειναι από Μουσείο της Αγ. Πετρούπολης. Την γυρνάω και κοιτάω. Έχει μια εικόνα. Διαβάζω: St Maxim Grecki. Δηλαδή Αγ. Μαξιμος ο Γραικός! Την είχε επιλέξει άνευ ιδιαίτερου λόγου από ένα πάκο με άγραφες κάρτες διαφόρων προελεύσεων. "Δεν ξέρω γιατί. Έτσι, αυτή μου ήρθε να διαλέξω" απάντησε όταν την ρώτησα.

Ο Αγ. Μάξιμος ήρθε μόνος του να με βρεί. Διότι το να εμπνευστεί μια Φινλανδή μοναχή που ζει στην Αττική (και που έχει το τηλέφωνό μας) να μας στείλει ταχυδρομικώς στην Αθήνα στα καλά καθούμενα μια Ρώσσικη κάρτα με έναν "άσχετο" Άγιο, την επόμενη μέρα που τον επικαλέστηκα και ζήτησα να τον γνωρίσω, ξεπερνούν κάθε όριο "σύμπτωσης".

Τρία χρόνια αργότερα από εκείνη την μοιραία συνάντηση με τον Ολλανδό, ξεκινώ σαν χόμπυ μια προσπάθεια διακίνησης Ορθόδοξων ξενόγλωσσων βιβλίων στην αρχή στο Αμστερνταμ και μετά στο εξωτερικό γενικότερα. Σκέφτομαι σαν διακριτικό όνομα το "Αγ. Μάξιμος ο Γραικός".

Ανακαλύπτω πως με πρόλαβε το Βατοπαίδι, ιδρύοντας στο Μαρούσι Αστικη Μη Κερδοσκοπικη Εταιρία υπ' αυτό το όνομα, για να το εγκαταλείψει όμως αργότερα για κάτι άλλο γενικότερο, άοσμο και ανώδυνο. Ο Αγ. Μάξιμος θα ήταν κόκκινο πανί στους άθεους γραφειοκράτες της Ευρώπης και των κυβερνήσεων Σημίτη που κρατούσαν στα χέρια όλον τον παρά των επιδοτήσεων για τα δικά τους λαμόγια, ενώ το "Κέντρο Αθωνικού" και μετέπειτα "Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού" (αποποιούμενο τον όρο "Αγιος") θα επέτρεπε στους μοναχούς να βάλουν και αυτοί το χέρι στο βάζο με το μέλι. Συνεπώς, Αγ. Μάξιμος τέλος...

Όσο για την εθελοντική μου εργασία; Ενημερώθηκα από τον π.Α. πως ο π. Εφραίμ την ειχε ήδη αναθέσει σε άλλον.

Τζάμπα τα κόπια μου; Μπα!

Δόξα τον Αγιο Μάξιμο που με φύλαξε. Εγώ πάντως τον κόπο μου τον πληρώθηκα με εκείνη την κάρτα.