Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΚΑΡΤΑΣ

Μιά Άδεια Παραμονης πεταμενη στο δρόμο του Σταθμου Λαρισης. Και μαζι της χρόνια κόπου κι αγωνίας, όνειρα και ελπίδες. Την μαζευω από κατω. Ενα κωλοχαρτο και τιποτα παραπανω. Ελληνικη Δημοκρατια σου λέει ο άλλος, σε ένα σκετο χαρτί με μια φωτογραφία κολλημενη πάνω. Σαν χειροτεχνία νηπιαγωγείου. Ένα όνομα, ένα πατρώνυμο, μια υπηκοότητα, ένα έτος γέννησης χωρις καν ημερομηνία, μια ημερομηνια ανανέωσης της άδειας χωρις καν να αναφερεται ποτε εγκατασταθηκε ο άνθρωπος στην Ελλάδα. Μια κουρελαρια την οποία για να αποκτησεις στηνεσαι σε ουρες σαν τον Εβραιο στο Νταχάου και συνωστιζεσαι σαν στην προκυμαια της Σμυρνης - όπως μαθαμε και στο σχολειο, σε αντιθεση με οτι μας έλεγε η μυθομανης γιαγιά μας. Α! και μια διευθυνση!
Αναγνωριζω την διευθυνση. Δεν χρειαζεται ούτε η βοήθεια του κοινού. Η βοηθεια 50-50 υπαγορευει οτι θα είναι η στον Αγιο Παντελεημονα ή στα Πατησια. Δεν υπάρχουν πρασινες και ροζ καρτες με έδρα την Βουλα και την Εκαλη αγάπη μου.
Γνωριζω την συγκεκριμενη πάροδο των Πατησιων. Στην παλια ξεπεσμένη γειτονιά μου. Πολυ κοντα και στο σημειο που έσκασε η βομβα της ένοπλης λαϊκης πάλης που σκοτωσε το Αφγανόπουλο και τυφλωσε την αδελφη του. (Aλήθεια τι να εγινε αυτη η ψυχή; Χάθηκε! Ούτε ένα ευχαριστώ που της συμπαρασταθηκαμε τοσο θερμα στο facebook.)
Ψαχνω τα ξενικα ονοματα στα κουδουνια προσπαθωντας να αναγνωρίσω την εθνικοτητα. Τα εις -ov Βουλγαρικα. Τα εις -ic Σερβικα. Τα εις -villi -dze Γεωργιανικα. Τα εις -u Ρουμανικα. Επομενως ψαχνουμε για κατι πιό εξωτικό. Κτυπώ ενα ξενικό επώνυμο. Στο υπόγειο βγαινει μια αρκετα μεγαλη σε ηλικία Βουλγαρα που με πολυ σπασμενα Ελληνικά προσπαθει να μου πει σε πια διαμερισματα μενουν καποιοι αλλοδαποί. Ειναι και η κουφαμάρα της ηλικίας κατι και οι αρχές Alzheimer (αυτος να δεις θα ήταν Γερμανος -από το επώνυμο) που δεν κάνει φυλετικες διακρισεις. Αυτό τουλαχιστον να του το αναγνωρισουμε.
Καλώ το ασανσερ στο υπόγειο για να ανέβω στα υπερκοσμια προς αναζητηση της διαχειρίστριας. Στο Ισογειο μια γυναικεια φωνη διαμαρτυρεται. Η πορτα του ασανσερ ανοίγει και εμφανιζεται μια προφανέστατα άγαμος δεσποινις ετων 39, Ελληνις, με ξυνισμένη μούρη σαν ξυνισμενη Amita Λεμονι -που ετσι κι αλλιως μου φερνει καούρες.
-Τι το θελετε το ασανσερ στο υπόγειο; E; E; που τραγουδαει και η Αννα Παναγιωταρεα σε μουσικη Σταματη Κραουνάκη.
Μπαινω στο ασανσερ και με προσποιητη ευγενεια που δεν θα προξενουσε την απελαση μου από την πολυκατοικία ως παρεισακτου στοιχειου εξηγω κρατωντας πάντα την αναπνοη μου (διοτι η σκορδίλα, η ξυνίλα και η κλανιά στο ασανσερ είναι ο,τι χειροτερο) πως ψαχνω την διαχειριστρια. Τελος δε, ρωτω σε ήχο πλάγιο δεύτερο αν γνωριζει να μενουν στην πολυκατοικία τιποτα Ιρανοι, για να παρω την απάντηση σαν σε δημοσια υπηρεσία και μάλιστα από υπάλληλο διορισμένη επί ΠΑΣΟΚ (αυτες δεν ειναι μονο αθλιες αλλα ως Πασοκες εχουν και τον τσαμπουκα του εκανε-κι-η μυγα-κωλο...): Ξερρρρω κι εγω; Εχουμε γεμισει πια αλλοδαπους στην πολυκατοικια...
Φευγω απογοητευμενος. Η διαχειριστρια δεν ειναι σπίτι. Συναντω στην εισοδο μια άλλη κυρια, μεγαλης ηλικιας. Αυτη φιλοτιμειται να μου πει οτι στο δεύτερο όροφο μένουν καποιοι με καπως σταρατη επιδερμιδα. Ανεβαινω στρο δευτερο και χτυπαω τα κουδουνια. Δεν ειναι κανεις. Και ξαφνικα ακουω βηματα να ανεβαινουν στις σκαλες. Ενας νεος άντρας κατευθυνεται στην συγκεκριμενη πορτα.
-Μηπως είσαι από το Ιραν? Μηπως σε λένε Χαμπίμπ? Μηπως έχασες την άδεια παραμονης σου?
-Ναι από το Ιραν ειμαι και ειναι ενος φιλου μου η άδεια. Του σπασανε το αυτοκινητο στο Σταθμο Λαρισης και του τα κλέψανε όλα από μέσα. Αλλά τωρα ο Χαμπίμπ μένει στo Γαλατσι.
Μου δινει το τηλεφωνο. Επικοινωνω με τον Χαμπίμπ ο οποίος χαιρεται και με την γυναικα του που τα Ελληνικα της ειναι καλύτερα. Δεν ειναι μονο ολη η αγωνια να σε πιασουν χωρις άδεια παραμονης, δεν ειναι το μαρτυριο του να βγαλεις καινουργια. Ειναι και οι αλλοδαπες μαφιες που πουλουν κλεμμενα έγγραφα ή που κανουν διαφορες παρανομιες με κλεμμενα χαρτιά.
Δινουμε ραντεβου κοντα στο σπίτι. Ερχεται με το αμαξι του - μια μεταχειρισμενη citroen - και την γυναίκα του. Από το παραθυρο ξεπροβαλλει το κεφαλακι του και ενα αγορακι γυρω στα έξι. Στην ηλικια του γυιου μου.
-Να η άδεια παραμονής σου. Κι αυτο ειναι γι σένα. Ειναι στα Αγγλικα. Ειναι ο βιος του Αγιου Χαμπιμπ - που σημαινει Αγαπιος στα Αραβικα - και στα Ελληνικα τον λένε Άβιβο. Οι Ρωσσοι και οι Αραβες χριστιανοι ομως τον φωναζουν Χαμπίμπ, όπως κι εσενα.
Τον Άβιβο τον προσεξα γιατι γιορταζει στις 15 Νοεμβριου, την ημερα των γενεθλιων μου. Μαλιστα ήθελα να βαπτισω και τον γιο μου Χαμπιμπ αλλα τελικα αποφασίσαμε άλλο όνομα.
Ο Χαμπιμπ και η γυναικα του - μια νεα κοπελα όπως όλες, με παντελονι και χωρις μαντηλα - χαρηκαν που πήραν το συναξαρι και την εικονα του Αγιου Χαμπιμπ. Το καταλαβαινεις από την έκφραση του προσώπου αν καποιος χαιρεται ειλικρινα. Χαιρετιομαστε και φευγω.
Μετα από λιγο χτυπα το κινητο μου.
-Ξερετε συγγνωμη που φυγαμε βιαστικα χωρις να σας ευχαριστησουμε όπως έπρεπε. Ειναι και προχωρημενη η ώρα. Αν δεν εχετε αντιρρηση καποια στιγμη να σας κερασουμε και εναν καφε;
--------
Ναναι ειλικρινης ευγνωμοσύνη; Ναναι καποια χορδη που ο Αγιος Χαμπιμπ ακούμπησε; Ναναι ενα ειλικρινες ενδιαφερον για το απεταξάμην το Ισλαμ -Έχουν και μικρο παιδι που ζει στην Ελλαδα...
Το πονηρό μυαλο μου φτανει μεχρι και σε βαπτισεις συμφεροντος - αλλα η αλήθεια ειναι πως μονο Αλβανοι (οχι όλοι) εφήρμοσαν αυτην την πρακτικη, πολλοι αναβαπτιζομενοι 2-3 φορες για να κονομησουν και την facadoro, απαραιτητο αξεσουαρ εδω και χρονια για μια κομψη και ολοκληρωμενη βαπτιση που θα εντυπωσιάσει τους φίλους σας, μαζι με τα περιφερομενα μπαλονια και το βαπτιστικο φορεματακι-τσολιας αν προκειται για κοριτσι.
Αλλα τι κατηγορουμε τους Αλβανους για βαπτισεις συμφεροντος; Που τον θυμηθηκα τωρα κι εγω τον Μητσοτακη και τους λοιπους Μαυρογιαλουρους που βαπτιζαν εκατονταδες παιδιά για να εκλεγονται οι ίδιοι βουλευτες οι δε γονεις για να βολευτει το παιδι και ολο του το σόι. ( Η κλαδική του ΠΑΣΟΚ ανακαλύφτηκε αργότερα στα πλαισια του μεθοδευόμενου αποχριστιανισμού της χώρας) Αλλα τέλος πάντων, τα κινητρα του καθενος δεν τα ξερεις.
Ας κανει εκαστος το καλο κι ας το ριξει στο γιαλό. Και αν το ενδιαφερον ειναι ψευτικο θα παρασυρει στον βυθό σαν πετρα αυτον που το υποκριθηκε και θα τον πνίξει...