Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥΣ - ΤΟ ΕΥ ΖΕΙΝ ΜΑΣ

Δεν νομίζω να υπάρχει χειρότερη απόδειξη για την εποχή μας για το ότι το ανθρώπινο γένος έχει περιπέσει πλέον σε πλήρη εκφυλισμό και δαιμονικό εγωκεντρισμό, από τον τρόπο που οι «πολιτισμένοι» και «σύγχρονοι» συμπολίτες μας συμπεριφέρονται στην πλέον ευαίσθητη ανθρώπινη ύπαρξη: Τα παιδιά. Είτε αυτά είναι γεννημένα είτε αγέννητα.

Άκουσα προχθές στις ειδήσεις ότι πλέον οι «γιατροί» πλέον θα μπορούν να κατακρεουργούν έμβρυα για "ανθρωπιστικούς" σκοπούς - και φυσικά πάντα με το αζημίωτο. Δόθηκε ποτέ κανένα φάρμακο ή καμία ιατρική ανακάλυψη δωρεάν στην ανθρωπότητα; Τουναντίον φάρμακα που θεραπεύουν ή έστω επιβραδύνουν θανατηφόρες ασθένειες απευθύνονται σε ένα πελατολόγιο υψηλών βαλαντίων. Οι υπόλοιποι ας ψοφήσουν, αλλά αφού ξεπουλήσουν πρώτα ότι έχουν και δεν έχουν.

Οπότε η δαιμονική «επιστημονική» κοινότητα που έχει καταντήσει την έρευνά της ως αυτοσκοπό και ως μέσον ατομικού πλουτισμού, χωρίς κανένα ηθικό φραγμό και καμμία αναστολή, αφού δεν νοιάζεται για τους γεννημένους θα νοιαστεί για τους αγέννητους;

Χιλιάδες ανθρώπινα έμβρυα θα γονιμοποιούνται πλέον, όχι για να έρθει μια ανθρώπινη ύπαρξη στην ζωή αλλά προκειμένου να κατακρεουργηθούν ως θυσία στον Βαάλ της «επιστήμης» και για να πλουτήσουν κάποιοι επίορκοι γιατροί.

Άψυχα έμβρυα;

Ε όχι!

Στην φωτογραφία που βλέπετε τα τρία αγγελούδια είναι τρίδυμα με διαφορά γέννησης... δύο ετών. Συνελήφθησαν με ακόμα άλλα 5 (σύνολο 8) σε δοκιμαστικό σωλήνα. Τα δύο εμφυτεύθηκαν αμέσως σε μήτρα γνωστού μου προσώπου. Το ένα πέθανε και το άλλο γεννήθηκε μετά από κανονική κύηση.

Τα υπόλοιπα 6 καταψύχθηκαν ζωντανά για ακόμα 2 χρόνια μέχρι που άλλα 2 εμφυτεύτηκαν στην μήτρα της μητέρας τους και γεννήθηκαν δίδυμα με διαφορά 2 ετών από το αδελφάκι τους. Ακόμα 4 έμβρυα παραμένουν στην κατάψυξη περιμένοντας να δουν το φως του ήλιου, όπως ακριβως και τα άλλα δύο... προκατεψυγμένα αδελφάκια τους που τώρα ειναι ολοκληρωμένοι άνθρωποι.

Εκτός και εάν, κάποιο φιλόδοξο τέρας τα πάρει και τα κατακρεουργήσει για το "καλό της επιστήμης", παραβλέποντας συνειδητά βέβαια πως και τα άλλα δυο αδελφάκια τους πριν γίνουν ολοκληρωμένοι άνθρωποι παρέμειναν στην ίδια ακριβώς θέση για δύο ολόκληρα χρόνια!

Η ύβρις προς την ανθρώπινη Ζωή σε όλο της το μεγαλείο.

Ο θάνατός τους –το Ευ Ζειν μας.

Οπότε είναι να απορεί κανείς πλέον που έχουν βγει στα ΜΜΕ και οι διάφοροι Βαλλιανάτοι και τα διάφορα έκφυλα και εκφυλισμένα εγωκεντρικά τέρατα, και με τον ίδιο τρόπο που θα διάλεγαν ένα σκυλάκι από το Pet Shop παίρνουν στο σπίτι ένα παιδί, για να το υιοθετήσουν παρά φύσιν, ενώ στην πραγματικότητα το παιδί μετατρέπεται σε προϊόν ηθικής και γενετικής τερατογένεσης, σε υποχείριο ενός αρρωστημένου ψυχισμού, σε αντικείμενο ενός άρρωστου συναισθηματικού κόσμου, σε εξάρτημα μίας άθλιας μικροαστικής μαϊμού ευδαιμονίας, του κάθε πούστη που στερεί από ένα ανθρώπινο ανήμπορο και αδύναμο πλασματάκι το δικαίωμα να έχει ΜΑΝΝΑ (ή πατέρα) και καταδικάζοντάς το στο να παραμείνει διπλά και εκ προμελέτης ορφανό.

Και τι να πει κανείς και για το φαινόμενο της παιδοφιλίας και της παιδικής πορνογραφίας που είναι κατά κύριο λόγο ομοφυλοφιλική; Όπου κάποιοι κύριοι, αναμφισβήτητα οπαδοί της υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλοφίλους, εκτός από αντικείμενα συναισθματικής κάλυψης (της δικής τους φυσικά) βλέπουν τα παιδιά ΚΑΙ σαν αντικείμενα ερωτικού πόθου. Και γι αυτό το λόγο, χωρίς καμμία αναστολή προβάλουν την αρρώστεια τους ως υγεία στις νέες γενιές παιδιών. Που να τρέχουν με καραμελίτσες έξω από τα σχολεία όπως παλιά; Άσε που ακρίβυνε και ο σεξοτουρισμός στις Φιλιππίνες...

Οπότε γονιμοποιείστε παιδιά να βολευτούμε όλοι.

Πόσο πιο χαμηλά μπορεί να πέσει η ανθρωπότητα ακόμα;

ΑΓΑΜΙΑ & ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΩΣ ΨΥΧΟΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΟ ΠΑΡΑ ΦΥΣΕΙ

Ειναι νομιζω πρόδηλο πως στην Ορθοδοξία υπάρχουν διάφορες τάσεις όσον αφορά την πνευματική πορεία του καθενός στην Οδό που οδηγεί στην σωτηρία. Μια από αυτές είναι και ο μοναχισμός, και μάλιστα στον ίδιο τον μοναχισμό υπάρχουν διαφορετικές τάσεις. Μια σύγκριση ακόμα και μεταξύ των μονών του Αγίου Όρους νομίζω το καθιστά περισσότερο από σαφές.

Υπάρχει όμως μια αρρωστημένη -κατά την κρίση μου- φιλολογία και παραφιλολογία περί μοναχισμού που ούτε λίγο ούτε πολύ τον παρουσιάζει ως αναγκαία και ικανή συνθήκη για την σωτηρία του ανθρώπου. Οτιδήποτε άλλο εκτός μοναχισμού είναι εξ ορισμού κατώτερο.

Η ίδια γραμμή "Ορθόδοξης πνευματικότητας" εχει δυστυχώς εισβάλλει ή επιβληθεί μέσω διαφόρων πνευματικών-ιερομονάχων και στην ζωή των εγγάμων, δημιουργώντας κατά κανόνα περισσότερα προβλήματα από αυτά τα οποία υποτίθεται πως προσπαθεί να επιλύσει: Διαζύγια, καταπιεσμένες/νους συζύγους, νευρώσεις, προβληματικά παιδιά που κάποια στιγμή τα βροντάνε και πέφτουν από το ένα άκρο στο άλλο, μονομανίες, δυσβάσταχτες ενοχές που μπορούν να οδηγήσουν και σε νευρασθένειες ή και σχιζοφρένειες, σεξουαλικά απωθημένα που καταλήγουν σε διαστροφές κλπ.

Δηλαδή τι; Είμαι κατά του μοναχισμού;

Κάθε άλλο. Αλλά πιστεύω πως ο μοναχισμός ειναι γι αυτόν που έχει την κλίση, την δύναμη και την ανδρειωσύνη να τον ακολουθήσει. Είναι προσωπική οδός. Διαφορετικά είτε καταλήγει σε παρωδία είτε σε εκφυλιστικά φαινόμενα που απασχολούν και τα ΜΜΕ και που οδηγούν το υποκείμενό τους αντι για την σωτηρία στην απώλεια.

Δυστυχώς με την εξαγωγή "φιλασκητισμού" από μοναστικά κέντρα ή ευσεβιστικά κυκλώματα στην καθημερινότητα των ανθρώπων, πέρα από τα προαναφερθέντα παρατράγουδα έχουν δημιουργηθει και άλλα προβλήματα που αφορουν στην κοσμοθεωρία και την πνευματικότητα της Ορθοδοξίας αλλά και την εκκλησιαστική της δομή.

Όπως για παράδειγμα η απαξίωση όλων των χαρών της ζωής ως εφάμαρτων, ενώ τουναντίον η παραπάνω θέση αποτελεί βλασφήμια ή έστω αχαριστία προς το Πρόσωπο Εκείνου που δημιουργησε με σοφία και την παραμικρή ανατομική λεπτομέρεια του ανθρωπίνου σώματος.

Αλλα τι έχει συμβεί; Απλά πολλοί που ακολούθησαν τον μοναχισμό δεν το έκαναν σαν θυσία και σαν αντίδωρο προ τον Θεό βιαζοντες εαυτούς με χαρά και παραιτούμενοι από κάτι όντως ευχάριστο και διόλου εφάμαρτο, αλλά όταν είδαν ότι η επιλογή τους ήταν λανθασμένη για τους ίδιους άρχισαν να πείθουν τους εαυτούς των ότι καθε χαρά και απόλαυση στη ζωή είναι αμαρτωλή και έτσι απαξιώνοντάς την να εγκρατευθούν και να μην πεταξουν τα ράσα.

Όταν κάποιος αποφασίσει βεβιασμένα, παρορμητικά ή πιεζόμενος από ευσεβιστικό οικογενειακό περιβάλλον να απέχει από την ερωτική ζωή, τότε όταν φτάσει σε αδιέξοδο έχει τρεις επιλογές:

Η πρώτη είναι να πετάξει τα ράσα, πραγμα με το οποίο δεν διαφωνώ καθόλου, αλλά εκει κι αν υπάρχει μια ενοχοποίηση του στυλ "αρνήθηκες τον Χριστό". Οπότε συχνά-πυκνά εκείνοι που το αποτολμούν, μαζί με τα ράσα εγκαταλείπουν και την Εκκλησία ή κρύβονται από προσώπου γης.

Η δεύτερη είναι να καταντήσει κανείς Αττικής Παντελεήμων, Ηγούμενος Νήφων κλπ. ζώντας μέσα στην υποκρισία, την συγκάλυψη και την διαστροφή επειδή κάποιοι του έκαναν πλύση εγκεφάλου πως προκειμενου να εγκαταλείψει τον μοναχισμό και να χαλάσει και την δημόσια εικόνα του, καλύτερα ακόμα και έκφυλος. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν διαφοροι παρατρεχάμενοι Αρχιμανδρίτες και Μητροπολίτες, παραδείγματα προς αποφυγήν... της Εκκλησίας από το ποίμνιο.

Η τρίτη επιλογή είναι να δαιμονοποιήσει καθε χαρά και κάθε ηδονή που δόθηκε στον άνθρωπο για να μπορέσει ο ίδιος να την υπερβεί απαξιώνοντας την: τον έρωτα, το σεξ, τις γέυσεις, τη μουσική, το χορό. Τα πάντα, η φύση και η κοινωνία μετατρέπονται συνειδητά ή υποσυνείδητα σε ένα άντρο δαιμονικων ηδονών και όποιος φλερτάρει μαζι τους τον παίρνει ο διάολος. Αν τύχει δε και ο μαζοχιζόμενος να είναι και πνευματικός, μαύρο φίδι που έφαγε και τα πνευματικοπαίδια του, τα οποία δεν θα κατανοήσουν ποτέ ότι μια τυρόπιττα δεν μπορει να είναι την μία αθώα και την άλλη εφάμαρτη, και ότι με το "εφραίνου μετά της γυναικός σου" δεν εννοεί να κάθεσαι στον καναπέ με την γυναίκα σου και να βλέπετε reality shows τρώγοντας ευχαριστημένοι πατατάκια - πλην νηστειών που τα πατατάκια α-πα-γο-ρεύ-ονται.

Σε ένα τέτοιο αρρωστημένο ηθικά και άρρωστο πνευματικά κλίμα, με τις "φιλομόναχες" οικογένειες να ντυνουν το γιό τους παπά "για να αφιερωθεί στο Θεό" και τον καταντουν μετά από χρονια παιδεραστή στο internet (πρόσφατο σκάνδαλο), με τα παρατρεχάμενα παπαδοπαίδια-Γανυμήδηδες, με ένα λανθάνοντα μισογυνισμό, και όλα αυτά τα παρελκόμενα, είναι δυνατόν ποτέ η Εκκλησία μας να μην μαστίζεται συνεχώς από εκφυλιστικά φαινόμενα του τύπου Αττικής Παντελεήμονα και άλλων, όταν όλη αυτή η καταπίεση ορμών και ονείρων θα βγάλει υγρασίες στον τοίχο, σαν την διαρροή.

Αυτό το πράγμα δεν είναι μοναχισμός, ούτε άσκηση. Είναι παρωδία τους.

Άσκηση είναι να βλεπεις το τρίγωνο Πανοράματος, την καριόκα του Χατζηφωτίου, το Τσουρέκι του Τερκενλή ή τα κεράσματα από τον Χατζή που σου έφεραν επισκέπτες από την Σαλλονίκη, να ξέρεις πως είναι πανόστιμα και εσυ να μην τα τσακίζεις, για να δαμασεις τα θέλω σου (όπως η Εκκλησία εθέσπισε).

Άσκηση δεν είναι να μην τα τρως επειδη εχεις πείσει τον εαυτο σου και εν συνεχεία και τους άλλους πως όλα αυτα ειναι εφάμαρτα και δηλητηριώδη περιττώματα και ότι ανοίγοντας το ψυγείο ανοίγεις και της πύλες της κολάσεως.

Διότι αυτό δεν έχει να κάνει με το Θέλω αλλά με τον Φοβο. Και Αγαπη και Φοβος δεν είναι δυνατόν να συνυπάρχουν. Είτε με ράσα, είτε χωρίς.

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ

Πολλά φουστάνια βρε παιδιά...

Πολλά φουστάνια.

Τι διάολο;

Εδώ είναι Ιερά Μηρόπολις, δεν είναι το Λύκειο των Ελληνίδων!

______________________

http://www.youtube.com/watch?v=5AHk4HPDnp8

http://www.youtube.com/watch?v=TIyE3gsV_fg

Ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής της Αγίας Σκέπης Κερατέας Αττικής (παλαιό ημερολόγιο) συνελήφθη χθες το βράδυ από αστυνομικούς με την κατηγορία της κατάχρησης ανηλίκων σε ασέλγεια κατ’εξακολούθηση. Ο ηγούμενος συνελήφθη μετά από καταγγελίες τεσσάρων νεαρών, ότι κατά το διάστημα από το 1998 έως και το 2007, όταν ήταν στο μοναστήρι ως δόκιμοι μοναχοί, είχαν υποστεί τις ασελγείς επιθέσεις του ηγουμένου σε βάρος τους. Από την έρευνα έχει προκύψει ότι ο ηγούμενος έχει ασελγήσει σε 17 νεαρούς.

________________________________

ΗΣΥΧΙΑ

Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ

Όχι δεν μου προέκυψε η ησυχία εκ προμελέτης. Μαλλον δεν μου την επέβαλλε καν η Σαρακοστή. Με κουράζει να πρέπει να είμαι ντε και καλά σε έναν παροξυσμό πνευματικότητας. Με κουράζει όμως εξ ίσου και αυτή η νέκρα που καμμια σχέση δεν έχει με την ησυχία και την σιωπή.

Αλλοτε η σιωπή σε σώζει, τότε που αφηνιασμένοι δαίμονες ψάχνουν να σε βρουν και εσύ με την σιωπή σου τους αφήνεις να σε προσπεράσουν χωρίς να σε ανακαλύψουν εκεί που κρύβεσαι, και άλλοτε η σιωπή σε σκοτώνει: Τότε που σε κάνει συνένοχο στην σφαγή των αμνών, αφού πρώτα σου απονείμει το οφφίκιο του "παρατηρητή".

Άλλο το "δε βλέπω, δεν ακούω και δεν λέω τίποτα" για να δω και λιγακι μέσα μου και άλλο το "δε βλέπω, δεν ακούω, δεν μιλάω" γιατί "από πίτα που δεν τρώγω τι με νοιάζει κι΄αν καεί", γιατί "κάθομαι ήσυχα στ' αυγά μου", γιατί "μακρυά από εμένανε κι όπου θέλει ας πάει", γιατί "όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες" και άλλες θανατηφόρες ασθένειες που έχουν σαν πρώτο σύμπτωμα την σιωπή.

Αλλά τώρα γιατί σιωπώ; Το πήρα απόφαση πως τίποτα δεν θα αλλάξει όσο και να μιλώ, κινδυνεύοντας μάλιστα να καταστώ γραφικός και γελοίος σε μιά πνευματική αιμορραγία ή από ανάγκη για ενδοσκόπηση και εξοικονόμησης ενέργειας;

Μηχανικά θα βάλω τα παπούτσια μου και το μπουφάν μου, μηχανικά θα μπω στο ασανσερ που θα με προσγειώσει. Μηχανικά θα ακολουθήσω την ίδια Κυριακάτικη διαδρομή και μηχανικά θα ανέβω τα σκαλιά της Εκκλησίας. Μηχανικά θα ανάψω ένα κερί και μηχανικά θα ασπαστώ τις εικόνες. Μηχανικά θα παρακολουθήσω τον Εσπερινό της Συγγνώμης.

Μια στιγμή όμως. Και η καρδιά μου μηχανικά κτυπάει! Τουλάχιστον ζώ! Εκεί έξω η πτωμαϊνη σε παίρνει πιά απ' τη μύτη...