3/12/09

ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ


ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ Α ΛΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Ο π. Αμβρόσιος Γιακαλής είχε εξαφανισθεί από προσώπου γης. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Όλοι εμείς ξέραμε βέβαια ότι είχε πέσει σε βαθύ μαρασμό μετά και από την δεύτερη αποτυχία του να εκλεγεί Μητροπολίτης. Βέβαια κάναμε και κάτι σχολιάκια του τύπου "τι έχει φαγωθεί και αυτός τώρα να γίνει δεσπότης", αλλά από την άλλη μάς ήταν απολύτως κατανοητό πως οπουδήποτε αλλού δεν επρόκειτο να τον αφήσουν να αποδώσει. Το δεσποτιλίκι γι αυτόν σήμαινε αυτονομία και ανεξαρτησία από ίντριγκες και βυζαντινισμούς, θύμα των οποίων υπήρξε πλειστάκις.

Θυμάμαι πως τότε ως διευθυντής του Ιδρύματος Νεότητος της Αρχιεπισκοπής (επί Σεραφείμ) του είχαν ψήσει το ψαρι στα χείλη. Όχι ο Σεραφείμ. Ο περίγυρος. Μέχρι που τον υποχρέωσαν να παραιτηθεί μετά από τον διάλογο
-η θα με αφήσετε να κάνω την δουλειά μου όπως την ξέρω, ή καλύτερα να μην την κάνω καθόλου
- ε τότε καλύτερα να μην την κάνετε καθόλου, ήταν η απάντηση από νυν Μητροπολίτη Δυτικών Προαστείων.

Κι' όμως ο π. Αμβροσιος ήταν εις εκ των ελαχίστων, (μαζί με τον τότε Δωδώνης - νυν Ζακύνθου Χρυσόστομο) που μας είχε βοηθήσει πίσω στο 1992 να ιδρύσουμε την Διαβαλκανική Ομοσπονδία Ορθοδόξων Νεολαιών, διαβλέποντας την αναγκαιότητα για ομοψυχία στα Βαλκάνια αλλά και την αναγκαιότητα για άμεση ανάγκη για αρωγή στην διαλυμένες εκκλησίες τους από τα καθεστώτα που ονειρεύεται ο Συριζα και οι τοιούτοι.

Μεσούντος του πολέμου της Γιουγκοσλαυίας εξέδωσε η ενορία του Χριστουγεννιάτικη κάρτα για την ενίσχυση του ανθρωπιστικού έργου της Εκκλησίας, την οποία περιέφερε και πουλούσε ο ίδιος, ως γυρολόγος, σε επιχειρήσεις και καταστήματα της οδού Μεσογείων.

Είχε λίγο από τον οραματισμό του Ρήγα Φεραίου, γι αυτό και μεσούντος του πολέμου σε Βοσνία και Σλαβονία διοργάνωσε ημερίδα στο ξενοδοχείο Caravel με τεράστια προσέλευση, με θέμα τα Βαλκάνια, 540 χρόνια από την πτώση της Κωνσταντινούπολης.

Είχε διοργανώσει στην ενορία του και Αρχιερατικό συλλείτουργο με συμμετοχή ιεραρχών από όλα τα Βαλκάνια, ζητώντας να το αναμεταδώσει η ΕΡΤ στην Κυριακάτικη Λειτουργία. Το συνεργείο της ΕΡΤ ποτέ δεν εμφανίστηκε. Μερικά χρόνια αργότερα σε κάποια τυχαία συνάντηση ο τότε Διευθυντης της ΕΡΤ τον προσέγγισε και του είπε απολογητικά:

- Θα ήθελα να σας ζητήσω ταπεινά συγγνώμη που δεν έστειλα το συνεργείο εξωτερικών αναμεταδόσεων τότε, άλλα ο τάδε από τα γραφεία της Συνόδου με πήρε τηλέφωνο και μου είπε να μην το στείλω.

Αυτό βέβαια δεν είναι τίποτα. Το άλλο ήταν ακόμα χειρότερο: Θυμάμαι πως τον είχα συνοδεύσει στο κτίριο του Συλλόγου Εργαζόμενου Νέου - παλαιού εγκαταλελειμένου οικοτροφείου - όπου στεγαζόταν προσωρινά και το ενοριακό κέντρο της τότε ενορίας μου, του Αγίου Λουκά.

Εκεί, εν μέσω μιας ομάδας ηλικιωμένων κυριών έδωσε τον αγώνα του να της πείσει για την αναγκαιότητα της παραχώρησης του κτιρίου στο Ίδρυμα Νεότητος Αρχιεπισκοπής προκειμένου να μετατραπεί σε οικοτροφείο αλλοδαπών φοιτητών θεολογικών και φιλολογικών σπουδών στην Αθήνα.

Μέχρι τότε, οι αλλοδαποί φοιτητές φιλοξενόντουσαν στο ίδρυμα Βηθλεέμ, στην Μονή Ζωοδόχου Πηγής Βύρωνα, και σε ένα μοναστήρι-οικοτροφείο σκάνδαλο, του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου στην Ανω Γλυφάδα, παλιό ορφανοτροφείο που τελικά το έκλεισε η οργή του κόσμου γράφοντας μάλιστα πάνω στην ταμπέλα του δρόμου αντί οδός Στοργής, οδός Οργής. Το ίδιο ορφανοτροφείο μεταλλάχτηκε σε υποτιθέμενο οικοτροφειο, όπου ατυχείς υπότροφοι του Πατριαρχείου έμεναν εν αγνοία του νηστικοί, τρώγοντας επί 3 μέρες τα ίδια φαγητά, και παγωμένοι. Ένας Λευκορώσος δεν άντεξε τόσκασε και κατέληξε στην Μονή Αγ. Κυπριανού που τον περιμάζεψε.

Θυμάμαι πως ερχόντουσαν από το Οικοτροφείο στο σπίτι μερικά παιδιά (τώρα ιερείς ή στελέχη στις Εκκλησιες των πατρίδων τους) για να φάνε και να κάνουν ένα μπανιο με ζεστό νερό, μέχρι που το Πατριαρχείο κατάλαβε περί τίνος πρόκειται και το κατήργησε ως οικοτροφείο. Ο γερο-καλόγηρος που το είχε, φρόντιζε όμως να επιδεικνύει τους οικοτρόφους καθε Κυριακή -και γι αυτό δεν τους άφηνε να εκκλησιαστούν σε άλλες ενορίες -προκειμένου να ανοίγουν τα φιλάνθρωπα πορτοφόλια των εκκλησιαζομένων στο ναό του οικοτροφείου. Άλλοτε πάλι πήγαινε στις λαϊκες και μάζευε από κάτω "λαχανίδες για τα πρόβατα" τα οποία "πρόβατα" στην πραγματικότητα ήταν οι ταλαίπωροι φοιτητές.

Αλλά και πάλι, θυμάμαι έναν Μαυροβούνιο φοιτητή θεολογίας -τώρα ιερέα στην Γερμανία - που επειδή έφτασε σε άλλο Οικοτροφείο πριν από την επιστολή του Δεσπότη του, δεν τον εδέχθηκαν και κοιμήθηκε το παιδί στα παγκάκια του γειτονικού πάρκου. Πόση μεγάλη διαφορά από τον π. Αμβρόσιο, που όταν βρηκε έναν ανήλικο Αλβανό λαθρομετανάστη (από τους πρώτους) να κοιμάται στα παγκάκια της πλατείας έδωσε εντολή να τον περιμαζέψουν και να το κοιμήσουν σε χώρο της εκκλησίας οι κυρίες του φιλοπτώχου.

-Αν δεν τον μαζεψει η Εκκλησία, θα τον μαζέψουν κάποιοι άλλοι, όπως είχε χαρακτηριστικά πεί.


Ο π. Αμβρόσιος έδωσε την μάχη του λοιπον γι' αυτά τα παιδιά στην συνεδρίαση του ΔΣ των κυριών. Εγώ απ' εξω προσευχόμουν να δεχθούν. Κάναμε όνειρα για υπολογιστές, βιβλιοθήκες για όλα αυτα τα παιδιά που προερχόντουσαν από κατεστραμενες οικονομικά χωρες ή από τον Τρίτο Κοσμο.

Μετά από λίγες ημέρες το τηλέφωνο του π. Αμβροσίου κτυπά. Ήταν ένα από τα μέλη του ΔΣ.

-π. Αμβρόσιε, ήθελα απλά να σας ενημερώσω εμπιστευτικά πως πήρε τηλέφωνο τα μέλη του ΔΣ ο τάδε από την Αρχιεπισκοπή και είπε το κτιριο που ζητά ο Αμβρόσιος μην του το δώσετε!
Όμως ήταν ολοφάνερο πως πίσω από τις μεθοδεύσεις αυτές ήταν άθλιοι υπάνθρωποι που εντρυφούν στα Συνοδικά και Αρχιεπισκοπικά γραφεία -ρασοφόροι ή μη- και οι κυρίες ευτυχώς δεν υπαναχώρησαν.

Τελικά ελέω Θεού κερδίσαμε. Το κτίριο θα γινόταν οικοτροφείο αλλοδαπών παρά τις μεθοδεύσεις. Όμως η χαρά δεν κράτησε για πολύ. Ο π. Αμβρόσιος υποχρεώθηκε σε παραίτηση και μαζι του τέλειωσε και το όραμά μας για ένα διεθνες οικτοροφείο.

Τέλειωσε όμως; Όχι ακριβώς.

Ευτυχώς ο Θεός οτι θέλει να το κάνει το φέρνει σε πέρας χωρίς να μας έχει ανάγκη. Ίσως για να μην επαιρόμαστε. Εξ άλλου και ο Μωϋσής την Γη της Επαγγελίας την είδε, αλλά το πόδι του δεν το πάτησε. Αφού το κτιριο παρέμεινε για μεγάλο διάστημα κενό, λίγες μέρες πριν λήξει η προθεσμία αξιοποίησής του, το ξετρύπωσε ο π. Προκόπιος Πετρίδης, γνωστός και από τον Άγιο Παντελεήμονα - νυν Επίσκοπος Καλαβρύτων- και το μετέτρεψε σε οικοτροφείο αλλοδαπών ορθοδόξων, όπως ακριβώς το είχαμε οραματισθεί.

Όσο για τον Αμβρόσιο, βλέποντας πως ως ένας απλός παπαδάκος, έστω και ως αρχιμανδρίτης κάποιας μόρφωσης και κύρους δεν μπορεί να κάνει κάτι, έθεσε όλες του τις ελπίδες στο να γινει μητροπολίτης απλά και μόνο για να υλοποιήσει τα οράματα του.

Τα κατάφερε όμως;

8 σχόλια:

Cacofonix είπε...

Επιτέλους επέστρεψες!

Πόσο μου έχει λείψει αυτή κοφτερή γλώσσα!!!

Ελπίζω όλοι να είσθε καλά στην υγεία σας, αλλά και να μην είσθε, να μην στενοχωριέστε. Από τον Θεό είναι... Όπως όλα...

Είναι πολλά, πάρα πολλά που μπορεί να πει κανείς. Αλλά γράφε μόνο "καλές" ιστορίες για καλούς ανθρώπους... Έτσι όπως εσύ μπορείς να γράψεις...

Αυτό μας λείπει. Το άλλο το ζούμε συνέχεια μέσα στο πετσί μας...

Theoprovlitos είπε...

Γεια και χαρα σου κακοφωνιξ.

Εχεις δικιο. Απλα αυτην την περιοδο οσο και να προσπαθω δεν μου βγαινει. Δεν ειναι μονο η κοινωνια που βυθιζεται, δεν ειναι μονο που ο πλανητης βαλλεται, ειναι που και αυτοι που θα έπρεπε να πουν το στωμεν καλως βρισκονται και αυτοι στο ιδιο ποταμι.

Και τελικα αυτοι που αντιστεκονται (που δνε ειναι και λιγοι) ειναι μονοι και αβοηθητοι.

Οποτε που να το βρω το κεφι.

Καμμια φορα λεω να γραψω και κανενα, καλο, κανενα θαυμα αλλα αυτα συνηθως ειναι πολυ προσωπικά ή κι αν δεν ειναι τα καλα πνιγονται πλεον στον κατακλυσμο των κακων.

Ξερω πως ολοι εχουμε αναγκη στηριξης αλλα τοσα χρονι αυτο εκανα. Βοηθουσα ολους αυτους που ειχαν αναγκη και ετρωγαν πορτα. ¨η παλι κανω τον παλιατσο για να πουμε καμμια βλακεια να γελασουμε στις παρεες.

Πολυ φοβαμαι πως πλεον απέκαμα...

Ας ελπίουμε στην άνωθεν βοήθεια για να βγουμε απο αυτο το τελμα. Αν και πρπει να εισαι πολυ αναισθητος για να εισαι μες στην καλη χαρα οταν ο διπλανος σου υποφερει.

Cacofonix είπε...

Ας αντιγράψω τότε εγώ μια ιστορία, που ίσως ταιριάζει στην περίσταση.


Απο τη ζωή του μακαριστού Πατριάρχη Σερβίας κυρού Παύλου.

Ο καθένας βλέπει ότι θέλει

Ο διάκονος που συνόδευε τον πατριάρχη στις εξόδους του στο Βελιγράδι διηγείται για το μάθημα που πήρε από αυτόν μια φορά που πήγαιναν στην εκκλησία Μπάνοβο Μπρντο.
-Με τι θα πάμε, με το αυτοκίνητο; ρώτησε ο διάκονος.
-Όχι, με το λεωφορείο!, απάντησε κατηγορηματικά ο Πατριάρχης.
-Μα το λεωφορείο είναι πάντα γεμάτο και η ζέστη είναι αποπνιχτική. Και δεν είναι και κοντά.
-Έτσι θα πάμε του λέει κοφτά ο πατριάρχης.
-Μακαριώτατε, προσπαθούσε να τον πείσει ο διάκονος, είναι καλοκαίρι ο κόσμος πηγαίνει για μπάνιο στο νησάκι Τσιγκάλια και οι πιο πολλοί είναι ημίγυμνοι, δεν είναι σωστό…
-Πάτερ, του λέει ήσυχα ο πατριάρχης, ο καθένας βλέπει ότι θέλει!

Theoprovlitos είπε...

Σωστό βεβαια,

αλλά αν ο Αγιος ομολογουμενως Πατριάρχης εβλεπε και τι γινεται στα λαμογια του Πατριαρχειου Βελιγραδιου δεν θα ειχε φτασει ο επιχειρηματιας Μητροπολίτης Φιλαρετος, υπευθυνος της ανθρωπιστικης βοηθειας του Πατριαρχειου επί πολεμου να χρωσταει το μαγαζι της Μητροπολης του, στο ιεροραφειο του κου Αγγουρη στην οδο Αγιας Φιλοθεης 23.000 ευρώ ή 23 εκατομμυρια δραχμες -δεν θυμαμαι πια.

Ναι, εκμεταλλευομενος τον πολεμο εκανε ιερες μπιζνες!

Οσο και να μην θελεις να κοιταξεις η σηψη ειναι εξωφθαλμη και η δυσοσμία δεν σε αφηνει να κοιταξεις αλλου.

Για να μεταχειρισθω και εγω ενα αλλο παραδειγμα του γεροντα Παϊσιου με την μυγα και την ακαθαρσια στο χωράφι.

Τι γινεται οταν σιγα σιγα εχουν μετατρεψει το χωραφι σε αποχωρητηριο; (θα εχεις δει κατι τετοια χωραφια διπλα στις εθνικες οδους).

Αν κανεις οτι δεν βλεπεις τις ακαθαρσιες κοιταζοντας παρα περα τα λουλουδακια, το σιγουρο ειναι οτι θα τις πατησεις.

Ετσι έκανα και εγω τοσα χρονια και τις πατησα! Και λερωθηκα!

Απο εδω και περα νομιζω πως το καθηκον μας ειναι να προφυλαξουμε τους συνανθρωπους μας φωναζοντας, προσεξτε εκει που βαδιζετε ειναι γεματο κοπρανα!

Να ειναι τουλαχιστον ενημερωμενοι πως ο νομος της ζουγκλας ισχυει ΚΑΙ στην Εκκλησια. Και ακομα χειροτερα, διοτι οι μεν ενοχοι εχουν την ψευδαισθηση της σωτηριας τους αυτοδικαιουμενοι οι δε αθωοι την πατανε οντες ανυποψιαστοι

Cacofonix είπε...

Μωρέ στο παράδειγμα του Μεγάλου Βασιλείου, από το οποίο δανείστηκε κι ο πατέρας Παΐσιος, η μέλισσα και τα βλέπει και τα μυρίζει. Αλλιώς πως θα ήξερε ότι υπάρχουν κι είναι εκεί;

Τα μάτια ανοικτά, λοιπόν, την καρδιά ανοικτή, την ελπίδα στο Θεό και συνεχίζουμε τη ζωή.

Σου αφιερώνω κι ένα δίστιχό μου:

Ο πιστός
Ο πιστός ποτέ δεν ψάχνει για Αγίους, γιατί βλέπει τον αγώνα των ανθρώπων.

Ο άπιστος πάντα ψάχνει για Αγίους, γιατί δεν βλέπει τους ανθρώπους.

Theoprovlitos είπε...

Να σαι καλα Κακοφωνιξ.

Περνα ω δυσκολη φαση ειναι η αληθεια. Εκανα τεραστια υπομονη χρονια τωρα αλλα καποτε και η υπομονη εξαντλειται.

Και μαζι της καταρρεουν και ολα οσα για τα οποία αγωνιστηκες.

Θερμοπυλες κραταμε πλεον ολοι λιγο πολυ...

Cacofonix είπε...

Μην χαρίσεις τον αγώνα σου! Μόνο του Θεού που πρέπει να είναι ολόδικος Του.

Έχε υπομονή. Άλλωστε κανείς από εμάς δεν περιμένει να είναι εύκολη η ζωή. Μέσα κι έξω από την Εκκλησία...

Vater Panajiotis είπε...

Σου πάει το ράσο, μια χαρά!!