ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ Α ΛΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Ο π. Αμβρόσιος Γιακαλής είχε εξαφανισθεί από προσώπου γης. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Όλοι εμείς ξέραμε βέβαια ότι είχε πέσει σε βαθύ μαρασμό μετά και από την δεύτερη αποτυχία του να εκλεγεί Μητροπολίτης. Βέβαια κάναμε και κάτι σχολιάκια του τύπου "τι έχει φαγωθεί και αυτός τώρα να γίνει δεσπότης", αλλά από την άλλη μάς ήταν απολύτως κατανοητό πως οπουδήποτε αλλού δεν επρόκειτο να τον αφήσουν να αποδώσει. Το δεσποτιλίκι γι αυτόν σήμαινε αυτονομία και ανεξαρτησία από ίντριγκες και βυζαντινισμούς, θύμα των οποίων υπήρξε πλειστάκις.

Θυμάμαι πως τότε ως διευθυντής του Ιδρύματος Νεότητος της Αρχιεπισκοπής (επί Σεραφείμ) του είχαν ψήσει το ψαρι στα χείλη. Όχι ο Σεραφείμ. Ο περίγυρος. Μέχρι που τον υποχρέωσαν να παραιτηθεί μετά από τον διάλογο

-η θα με αφήσετε να κάνω την δουλειά μου όπως την ξέρω, ή καλύτερα να μην την κάνω καθόλου

- ε τότε καλύτερα να μην την κάνετε καθόλου, ήταν η απάντηση από νυν Μητροπολίτη Δυτικών Προαστείων.

Κι' όμως ο π. Αμβροσιος ήταν εις εκ των ελαχίστων, (μαζί με τον τότε Δωδώνης - νυν Ζακύνθου Χρυσόστομο) που μας είχε βοηθήσει πίσω στο 1992 να ιδρύσουμε την Διαβαλκανική Ομοσπονδία Ορθοδόξων Νεολαιών, διαβλέποντας την αναγκαιότητα για ομοψυχία στα Βαλκάνια αλλά και την αναγκαιότητα για άμεση ανάγκη για αρωγή στην διαλυμένες εκκλησίες τους από τα καθεστώτα που ονειρεύεται ο Συριζα και οι τοιούτοι.

Μεσούντος του πολέμου της Γιουγκοσλαυίας εξέδωσε η ενορία του Χριστουγεννιάτικη κάρτα για την ενίσχυση του ανθρωπιστικού έργου της Εκκλησίας, την οποία περιέφερε και πουλούσε ο ίδιος, ως γυρολόγος, σε επιχειρήσεις και καταστήματα της οδού Μεσογείων.

Είχε λίγο από τον οραματισμό του Ρήγα Φεραίου, γι αυτό και μεσούντος του πολέμου σε Βοσνία και Σλαβονία διοργάνωσε ημερίδα στο ξενοδοχείο Caravel με τεράστια προσέλευση, με θέμα τα Βαλκάνια, 540 χρόνια από την πτώση της Κωνσταντινούπολης.

Είχε διοργανώσει στην ενορία του και Αρχιερατικό συλλείτουργο με συμμετοχή ιεραρχών από όλα τα Βαλκάνια, ζητώντας να το αναμεταδώσει η ΕΡΤ στην Κυριακάτικη Λειτουργία. Το συνεργείο της ΕΡΤ ποτέ δεν εμφανίστηκε. Μερικά χρόνια αργότερα σε κάποια τυχαία συνάντηση ο τότε Διευθυντης της ΕΡΤ τον προσέγγισε και του είπε απολογητικά:

- Θα ήθελα να σας ζητήσω ταπεινά συγγνώμη που δεν έστειλα το συνεργείο εξωτερικών αναμεταδόσεων τότε, άλλα ο τάδε από τα γραφεία της Συνόδου με πήρε τηλέφωνο και μου είπε να μην το στείλω.

Αυτό βέβαια δεν είναι τίποτα. Το άλλο ήταν ακόμα χειρότερο: Θυμάμαι πως τον είχα συνοδεύσει στο κτίριο του Συλλόγου Εργαζόμενου Νέου - παλαιού εγκαταλελειμένου οικοτροφείου - όπου στεγαζόταν προσωρινά και το ενοριακό κέντρο της τότε ενορίας μου, του Αγίου Λουκά.

Εκεί, εν μέσω μιας ομάδας ηλικιωμένων κυριών έδωσε τον αγώνα του να της πείσει για την αναγκαιότητα της παραχώρησης του κτιρίου στο Ίδρυμα Νεότητος Αρχιεπισκοπής προκειμένου να μετατραπεί σε οικοτροφείο αλλοδαπών φοιτητών θεολογικών και φιλολογικών σπουδών στην Αθήνα.

Μέχρι τότε, οι αλλοδαποί φοιτητές φιλοξενόντουσαν στο ίδρυμα Βηθλεέμ, στην Μονή Ζωοδόχου Πηγής Βύρωνα, και σε ένα μοναστήρι-οικοτροφείο σκάνδαλο, του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου στην Ανω Γλυφάδα, παλιό ορφανοτροφείο που τελικά το έκλεισε η οργή του κόσμου γράφοντας μάλιστα πάνω στην ταμπέλα του δρόμου αντί οδός Στοργής, οδός Οργής. Το ίδιο ορφανοτροφείο μεταλλάχτηκε σε υποτιθέμενο οικοτροφειο, όπου ατυχείς υπότροφοι του Πατριαρχείου έμεναν εν αγνοία του νηστικοί, τρώγοντας επί 3 μέρες τα ίδια φαγητά, και παγωμένοι. Ένας Λευκορώσος δεν άντεξε τόσκασε και κατέληξε στην Μονή Αγ. Κυπριανού που τον περιμάζεψε.

Θυμάμαι πως ερχόντουσαν από το Οικοτροφείο στο σπίτι μερικά παιδιά (τώρα ιερείς ή στελέχη στις Εκκλησιες των πατρίδων τους) για να φάνε και να κάνουν ένα μπανιο με ζεστό νερό, μέχρι που το Πατριαρχείο κατάλαβε περί τίνος πρόκειται και το κατήργησε ως οικοτροφείο. Ο γερο-καλόγηρος που το είχε, φρόντιζε όμως να επιδεικνύει τους οικοτρόφους καθε Κυριακή -και γι αυτό δεν τους άφηνε να εκκλησιαστούν σε άλλες ενορίες -προκειμένου να ανοίγουν τα φιλάνθρωπα πορτοφόλια των εκκλησιαζομένων στο ναό του οικοτροφείου. Άλλοτε πάλι πήγαινε στις λαϊκες και μάζευε από κάτω "λαχανίδες για τα πρόβατα" τα οποία "πρόβατα" στην πραγματικότητα ήταν οι ταλαίπωροι φοιτητές.

Αλλά και πάλι, θυμάμαι έναν Μαυροβούνιο φοιτητή θεολογίας -τώρα ιερέα στην Γερμανία - που επειδή έφτασε σε άλλο Οικοτροφείο πριν από την επιστολή του Δεσπότη του, δεν τον εδέχθηκαν και κοιμήθηκε το παιδί στα παγκάκια του γειτονικού πάρκου. Πόση μεγάλη διαφορά από τον π. Αμβρόσιο, που όταν βρηκε έναν ανήλικο Αλβανό λαθρομετανάστη (από τους πρώτους) να κοιμάται στα παγκάκια της πλατείας έδωσε εντολή να τον περιμαζέψουν και να το κοιμήσουν σε χώρο της εκκλησίας οι κυρίες του φιλοπτώχου.

-Αν δεν τον μαζεψει η Εκκλησία, θα τον μαζέψουν κάποιοι άλλοι, όπως είχε χαρακτηριστικά πεί.


Ο π. Αμβρόσιος έδωσε την μάχη του λοιπον γι' αυτά τα παιδιά στην συνεδρίαση του ΔΣ των κυριών. Εγώ απ' εξω προσευχόμουν να δεχθούν. Κάναμε όνειρα για υπολογιστές, βιβλιοθήκες για όλα αυτα τα παιδιά που προερχόντουσαν από κατεστραμενες οικονομικά χωρες ή από τον Τρίτο Κοσμο.

Μετά από λίγες ημέρες το τηλέφωνο του π. Αμβροσίου κτυπά. Ήταν ένα από τα μέλη του ΔΣ.

-π. Αμβρόσιε, ήθελα απλά να σας ενημερώσω εμπιστευτικά πως πήρε τηλέφωνο τα μέλη του ΔΣ ο τάδε από την Αρχιεπισκοπή και είπε το κτιριο που ζητά ο Αμβρόσιος μην του το δώσετε!

Όμως ήταν ολοφάνερο πως πίσω από τις μεθοδεύσεις αυτές ήταν άθλιοι υπάνθρωποι που εντρυφούν στα Συνοδικά και Αρχιεπισκοπικά γραφεία -ρασοφόροι ή μη- και οι κυρίες ευτυχώς δεν υπαναχώρησαν.

Τελικά ελέω Θεού κερδίσαμε. Το κτίριο θα γινόταν οικοτροφείο αλλοδαπών παρά τις μεθοδεύσεις. Όμως η χαρά δεν κράτησε για πολύ. Ο π. Αμβρόσιος υποχρεώθηκε σε παραίτηση και μαζι του τέλειωσε και το όραμά μας για ένα διεθνες οικτοροφείο.

Τέλειωσε όμως; Όχι ακριβώς.

Ευτυχώς ο Θεός οτι θέλει να το κάνει το φέρνει σε πέρας χωρίς να μας έχει ανάγκη. Ίσως για να μην επαιρόμαστε. Εξ άλλου και ο Μωϋσής την Γη της Επαγγελίας την είδε, αλλά το πόδι του δεν το πάτησε. Αφού το κτιριο παρέμεινε για μεγάλο διάστημα κενό, λίγες μέρες πριν λήξει η προθεσμία αξιοποίησής του, το ξετρύπωσε ο π. Προκόπιος Πετρίδης, γνωστός και από τον Άγιο Παντελεήμονα - νυν Επίσκοπος Καλαβρύτων- και το μετέτρεψε σε οικοτροφείο αλλοδαπών ορθοδόξων, όπως ακριβώς το είχαμε οραματισθεί.

Όσο για τον Αμβρόσιο, βλέποντας πως ως ένας απλός παπαδάκος, έστω και ως αρχιμανδρίτης κάποιας μόρφωσης και κύρους δεν μπορεί να κάνει κάτι, έθεσε όλες του τις ελπίδες στο να γινει μητροπολίτης απλά και μόνο για να υλοποιήσει τα οράματα του.

Τα κατάφερε όμως;