Η Πρόοδος οικοδομή είναι μεγάλη — φέρει
καθείς τον λίθον του· ο εις λόγους, βουλάς, ο άλλος
πράξεις — και καθημερινώς την κεφαλήν της αίρει
υψηλοτέραν. Θύελλα, αιφνίδιός τις σάλος
εάν επέλθη, σωρηδόν οι αγαθοί εργάται
ορμώσι και το φρούδον των υπερασπίζοντ’ έργον.
Φρούδον, διότι καθενός ο βίος δαπανάται
υπέρ μελλούσης γενεάς, κακώσεις, πόνους στέργων,
ίνα η γενεά αυτή γνωρίση ευτυχίαν
άδολον, και μακράν ζωήν, και πλούτον, και σοφίαν
χωρίς ιδρώτα ποταπόν, ή δούλην εργασίαν.
Aλλ’ η μυθώδης γενεά ουδέποτε θα ζήση·
η τελειότης του αυτή το έργον θα κρημνίση
κ’ εκ νέου πας ο μάταιος κόπος αυτών θ’ αρχίση
Κωνσταντίνος Καβάφης
________________
BUILDERS
Βy Constantine Cavafy
Progress is a tremendous edifice
-each carries his stone;
One carries words, others council, another deeds-
and day by day it raises its head higher.
Should a hurricane, a sudden swell come,
the good workers rush together
in a throng and defend their lost work.
Lost because each one's life is expended
suffering, abuse, pains,
for a future generation,
so that this generation may know honest happiness
and long life and riches and wisdom
without base sweat and servile work.
But this fabled generation will never, never come to live.
This work will be wrecked by its very perfection
and all their vain toil will begin anew.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου