Μια καλοκαιρινή πλημμύρα στην Καλογρέζα, μια ζημιά και μια ανακαίνιση.Ένα προσκύνημα στο Αγ. Όρος, στην Άνδρο, την Αίγινα και τον Όλυμπο με Αμερικάνους προσκυνητές.
Μια επιτόπια έρευνα στο Βατοπαίδι και στον Άγιο Διονύσιο εν Ολύμπω.
Βραδυνή έξοδος με πανσέληνο στο μπαλκόνι της Γρηγορίου με τον γ. Δαμιανό, τον γ. Θεοφάνη, τον Fr. Michael αλλά και τον Michael πού ήξερα πως σπούδαζε στην Θεσσαλονίκη αλλά δεν τον είχα πετύχει μέχρι τώρα.
Μια επίσκεψη του ξενιτεμένου στα πάτρια εδάφη της Μεσσηνίας και ο κρυφός πόνος για αυτά που έμειναν πίσω, μαζί με την γλώσσα και την μαγειρική της γιαγιάς.
Μια επίσκεψη του ξενιτεμένου στα πάτρια εδάφη της Μεσσηνίας και ο κρυφός πόνος για αυτά που έμειναν πίσω, μαζί με την γλώσσα και την μαγειρική της γιαγιάς.
Ένας ακόμα ομφάλιος λώρος με την Αμερική που μισώ. Που δένει την Ελλάδα με αυτόν που παρέμεινε Έλληνας και με αυτόν που έγινε εκ των εθνών.
Ο ξένος που έγινε αδελφός, ο Ορθόδοξος που έγινε ξένος.
Ο ξένος που έγινε αδελφός, ο Ορθόδοξος που έγινε ξένος.
Μια ξενιτεία, ένας καρκίνος και ένας τελευταίος ασπασμός στην Αυστραλία.
Ο εξάδελφος που έφυγε για εκεί που θα πάμε όλοι.
Ο εξάδελφος που έφυγε για εκεί που θα πάμε όλοι.
Μια Θεία Κοινωνία, και μια εξομολόγηση στο Perth, η πρώτη και η τελευταία. Και της δωδεκάτης καλή είναι.
Ένα σαρανταλείτουργο στην Μονη Γρηγορίου για εκείνον που εξιλεώθηκε με το μαρτύριο.
Ένας νόστος για την άλλη, την παγωμένη πατρίδα του Βορρά, την Φινλανδία, που όσο πάει και καταψύχεται και βυθίζεται στα παγωμένα νερά του Τιτανικού μαζί με την υπόλοιπη Ευρώπη.
Ομφάλιος λώρος και αυτός. Εξ αγχιστείας.
Ο άλλος ο εξ αίματος με την Αυστραλία κόπηκε. Με την Αμερική ειναι πνευματικός.
Ο άλλος ο εξ αίματος με την Αυστραλία κόπηκε. Με την Αμερική ειναι πνευματικός.
Μια απρόσμενη συνάντηση με τον π. Προκόπιο του Αγ. Παντελεήμονα στο αεροδρόμιο.
Και η επιστροφή.
Αλήθεια πότε πάω και πότε έρχομαι;
Τι διεύθυνση κατοικίας να δηλώσω;
13 σχόλια:
μου θύμισες το "κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας" :)
με την ευκαιρία να πω ότι άρχισε η εφαρμογή φίμωσης των blogs.
δείτε το τρωκτικό και θα καταλάβετε
τι εγινε ρε παιδια? το φιμωσανε το τρωκτικο? Για συγκεκριμενους λογους ή γενικως και αορίστως?
Καλώς ήρθες.
Ξανάνοιξε το Τρωκτικό.
ρόμπες γίνανε :D
με αυτές τις πρακτικές τι πάνε να καταφέρουν δεν καταλαβαίνω.
με τόση αναρχία και ελευθερια στο internet δεν είναι
χαζό ακόμα και να σκέφτεσαι τον έλεγχο?
ή εγώ είμαι χαζός?
Καλό Δεκαπενταύγουστο αδελφέ. Ωραίες οι εμπειρίες αυτές.
Διεύθυνση κατοικίας: Theoprovlitos.blogspot.com.
Γεμάτο το καλοκαίρι σου. Έπεται συνέχεια;
Παιδες αγνωστες οι βουλες του Κυριου. Μερικα πργματα οπως ξηλωμα δαπεδων απο πλημμυρα ή θανατος του ξαδελφου δεν ειναι σιγουρα ευχαριστα αλλα παντως συναρπαστικα ειναι.
Καπως σαν ταξιδακι αναψυχης με ενα κρυμενο τραυμα. Ο ξαδελφος αναπαυθηκε αφου αγκαλιασε την Εκκλησια (ειχε ενα σταυρο και μια εικονα κατασαρκα) το σπιτι ανακαινιστηκε μετα την καταστροφη. Το δανειο μονο δεν μου αρεσει καθολου.
Η γυναικα μου πηγε στο σοϊ της και εγω σε ενα προσκυνημα με τους Αμερικανους. Οτι χρειαζομαι ξεκουραση παντως τη χρειαζομαι. Αλλα χρειαζεται περισσοτερος χρονος και χρημα
ελα προτιμησες τα προσκυνήματα από τα άλλα τα προσκυνήματα στα μέρη της γυναίκας...καλά δε ξέρεις το από που εισαι ; απο της γυναικας το χωριο που λέει ο λαός;
Στην Ανδρο που πήγες;
oceanwoman.blogspot.com
Γεια σου Θαλασσογυναίκα...
Σωστη η παρατηρηση οτι συχνα οι αντρες καταγονται από το χωριο της γυναικας τους...
Μονο που εγω τη γλυτωσα προς το παρον διοτι η Φινλανδια πεφτει μακρυα.
Στην Ανδρο ε;
Συνοδευσα κατι Αμερικανους και πηγαμε στο Μοναστηρι του Αγ Νικολαου. Καναμε και λειτουργια σε ενα ξωκλήσι με κατι ντοπιες κυραδες, απο τις λιγες που απεμειναν. Η ενορια τους το χειμωνα εχει 3 ατομα στο παλαι ποτε αρχοντοχωρι των Αποικιων. Εκει μειναμε. Και κατεβαιναμε για να απολαυσουμε και λιγακι τα εγκοσμια και τις χαρες της θαλασσας. Τελικα οταν μπορεις να χαρεις μερικες χαρες της ζωης δοξαζεις το Θεο ακομα περισσοτερο.
Αρκει να Τον θυμασαι.
η θέαση (του Θεού) θολώνει μέσα στις πολλές φροντίδες, ευθύνες, άγχη και σκοτούρες.
μονο σαν βγείς έξω από αυτά έστω και για μια στιγμή,
Τον βλέπεις. διαπιστώνω ότι ο τρόπος για να βγείς
έξω από αυτά ενώ είσαι για τα καλά χωμένος,
είναι εμπιστοσύνη και παράδοση άνευ ορων.
και φυσικά να μην σταματας να χαίρεσαι τον αγώνα πριν
σφυρίξει ο διαιτητής, και ας χάνεις.
φιλε Θεοπροβλητε ευχαριστώ για το σχολιο στη σελιδα μου τωρα για πυξίδα ...ξέρεις πήγε στο μυαλο μου η εικονα που ο Χριστος ειναι τιμονιέρης του πλοιου. Πάντως νομιζω οτι καταλάθως έσβησα το σχολιο ...αμαν πια ειμαι φοβερη ...
@zoro
Αυτη η διασπαση με εχει διασπασει. Αφου βασικα ο λογος που δεν γραφψ πια τσο συχνα στο blog ειναι και αυτος. Η ζωη μας κατακερματισμενη σε αγχη και καταστασεις. Και δυστυχως οταν αυτο ΔΕΝ γινεται κατοπιν δικη σου επιλογης ενιοτε μοιαζει και με μαρτυριο.
Η ψυχη χρειαζεται διακοπες. Και δεν εννοω σε καμμια ερημια αν και αυτο βοηθαει πολυ.
Το χρειαζομαστε πολυ αυτό το ντους το αναζωογονητικο.
Τι θα γίνει; Θα τελειώσει ποτέ αυτό το ντούζ;
Δημοσίευση σχολίου