ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΗΣ

Μια καλοκαιρινή πλημμύρα στην Καλογρέζα, μια ζημιά και μια ανακαίνιση.

Ένα προσκύνημα στο Αγ. Όρος, στην Άνδρο, την Αίγινα και τον Όλυμπο με Αμερικάνους προσκυνητές.

Μια επιτόπια έρευνα στο Βατοπαίδι και στον Άγιο Διονύσιο εν Ολύμπω.

Βραδυνή έξοδος με πανσέληνο στο μπαλκόνι της Γρηγορίου με τον γ. Δαμιανό, τον γ. Θεοφάνη, τον Fr. Michael αλλά και τον Michael πού ήξερα πως σπούδαζε στην Θεσσαλονίκη αλλά δεν τον είχα πετύχει μέχρι τώρα.

Μια επίσκεψη του ξενιτεμένου στα πάτρια εδάφη της Μεσσηνίας και ο κρυφός πόνος για αυτά που έμειναν πίσω, μαζί με την γλώσσα και την μαγειρική της γιαγιάς.

Ένας ακόμα ομφάλιος λώρος με την Αμερική που μισώ. Που δένει την Ελλάδα με αυτόν που παρέμεινε Έλληνας και με αυτόν που έγινε εκ των εθνών.

Ο ξένος που έγινε αδελφός, ο Ορθόδοξος που έγινε ξένος.

Μια ξενιτεία, ένας καρκίνος και ένας τελευταίος ασπασμός στην Αυστραλία.

Ο εξάδελφος που έφυγε για εκεί που θα πάμε όλοι.

Μια Θεία Κοινωνία, και μια εξομολόγηση στο Perth, η πρώτη και η τελευταία. Και της δωδεκάτης καλή είναι.

Ένα σαρανταλείτουργο στην Μονη Γρηγορίου για εκείνον που εξιλεώθηκε με το μαρτύριο.

Ένας νόστος για την άλλη, την παγωμένη πατρίδα του Βορρά, την Φινλανδία, που όσο πάει και καταψύχεται και βυθίζεται στα παγωμένα νερά του Τιτανικού μαζί με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Ομφάλιος λώρος και αυτός. Εξ αγχιστείας.

Ο άλλος ο εξ αίματος με την Αυστραλία κόπηκε. Με την Αμερική ειναι πνευματικός.

Μια απρόσμενη συνάντηση με τον π. Προκόπιο του Αγ. Παντελεήμονα στο αεροδρόμιο.

Και η επιστροφή.

Αλήθεια πότε πάω και πότε έρχομαι;

Τι διεύθυνση κατοικίας να δηλώσω;