ΣΕ ΕΠΟΧΕΣ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΔΙΩΓΜΟΥΔέχομαι συχνά επικρίσεις, πολλές φορές αβίαστα και επιπόλαια, για την επικριτική στάση που δείχνω προς πρόσωπα και πράγματα της Εκκλησίας διότι αυτό δεν είναι "ίδιον πνευματικού ανδρός." Δεν θα σταθω στο οτι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων οι καταστάσεις που περιγράφω είναι απολύτως βιωματικές και δεν αποτελούν αναπαραγωγή της βιοτεχνίας σκανδάλων της τηλεόρασης και των ΜΜΕ.
Προσωπικά δεν τα βάζω με τον εκάστοτε δημοσιογράφο επειδή ξεμπρόστιασε έναν παιδεραστή ιερέα ή μια μονή που κατέτρωγε τις περιουσίες των χηρών προφασιζόμενη μακράς προσευχάς, πολυ απλά διότι αν μη τι άλλο έσωσαν από τα δίκτυα τους τα επόμενα θύματά τους. Σε αυτό που έχω αντίρρηση είναι αποκλειστικά και μόνον στα διαφαινόμενα κίνητρα των ΜΜΕ τα οποία ξεμπροστιάζοντας διαφόρους λύκους βαρείς που παριστάνουν τους χριστιανούς με ράσα ή χωρίς, αποσκοπούν στην εν γένει απαξίωση της Εκκλησίας με σκοπό την επέλαση της Νέας Τάξης πραγμάτων.
Αλλά μην τρελλαθούμε κι' όλας κατηγορώντας αυτόν που φωνάζει "τσαντάκιας, τσαντάκιας" αντί να κατηγορούμε τον τσαντάκια τον ίδιο.
Θεωρώ δε μεγίστη αφέλεια να νομίζουμε πως ο κόσμος είναι ηλίθιος και δεν βλέπει στά μέλη της Εκκλησίας, αλλα και ακόμα χειρότερα σε πρόσωπα και φορείς που την εκπροσωπούν βαθύτατες πνευματικές ασθένειες. Και βέβαια αν οι ασθένειες αυτές αναγνωρίζονταν από τους πάσχοντες ως τέτοιες, ο κόσμος επίσης έχει την διάκριση να καταλάβει το προσωπικό πρόβλημα ή την αχίλλειο πτέρνα του κάθε ανθρώπου, χριστιανού, ρασοφόρου ή μη. Εδώ όμως έχουμε φαινόμενα εκφυλισμού, όπου κάποιες πρακτικές μελών της εκκλησίας όχι μονο δεν αναγνωρίζονται ως πνευματικές ασθένειες από τα συμπτώματα ή τους καρπούς των, αλλα τουναντίον προβάλλονται και ως πρότυπα και ως υποδείγματα Ορθοδοξίας!
Εκεί λοιπόν είναι που φεύγει ο κόσμος αηδιασμένος. Και αντί να πάρουν οι σκανδαλοποιοί μια πέτρα και να πέσουν στην θάλασσα (εδώ το Ευαγγέλιο μας προτρέπει στην αυτοκτονία ως προτιμότερη από τον σκανδαλισμό των αδυνάτων) έχουν αναπτύξει και μηχανισμούς αυτοάμυνας ώστε να συνεχίσουν στον ολισθηρό τους δρόμο ηθικά καταξιωμένοι!
Ποια είναι η θέση των πιστών; Ή μάλλον ποιά είναι η προσωπική μου θέση;
Για μένα η σωτηρία μου περνά ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ μέσα από την σωτηρία του διπλανού. Και όταν λέω του διπλανού δεν εννοώ εκείνον που ευρίσκεται ήδη στους κόλπους της Εκκλησίας αλλά εκείνον που ΔΕΝ βρισκεται. Το απολωλός με ενδιαφέρει. Σε εκείνον, τον μικρό και αδύναμο καλούμαι δίνοντας καθημερινές εξετάσεις τα δώσω μαρτυρία και ομολογία.
Ενω οι χριστιανοί έχουν μια τάση να θεωρουν ότι αυτοι που δεν ανήκουν στην Εκκλησία δεν μας αφορουν καν, και οτι φταίνε κι ολας που σκανδαλιζονται. Αν δε πάμε στους ρασοφόρους εκεί πια είναι που γινεται το έλα να δεις. Κατηγορούμε τον πάπα για την καθιέρωση του αλάθητου και την ίδια στιγμή στην πράξη εφαρμόζουμε το αλάθητο των ρασοφόρων βαπτίζοντας μάλιστα μέσω μηχανισμών αυτοάμυνας ως κατάκριση, καταλαλιά ή ιεροκατηγορία οποιονδήποτε μηχανισμό ή φωνή ελέγχου ή διαμαρτυρίας.
Προσωπικά θεωρώ ως Εκκλησία όχι την ΑΤΟΜΙΚΗ συνείδηση αλλά την ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ. Αν δε φτάσουμε στο σημείο να δεχθούμε ότι ο καθένας θα σώσει μόνος του το τομάρι του διαλογιζόμενος σαν τον Βούδα, τοτε ποιος ο λόγος της ύπαρξης της εκκλησίας ως σώμα; Kαι σε αυτό το σώμα κάποια μέλη είναι ανώτερα από άλλα; Και εαν ένα όργανο έχει αυτονομηθεί και λειτουργεί σαν καρκίνωμα τα υπόλοιπα μέλη έχουν δικαίωμα να το αποκόψουν, να το αποβάλλουν ή να το θεραπεύσουν. Ή θα πρέπει να μάθουν να ζουν με τον καρκίνο που ως γνωστό είναι και μεταστατική πάθηση;
Η θέση μου είναι ότι οι πιστοί και οι λαϊκοι πρέπει να αρχίσουν να φωνάζουν και να αποτασιοποιούνται από νοσηρά φαινόμενα.
α) Και για να αποβληθούν φαινόμενα καρκινογένεσης στο σώμα της Εκκλησίας (που δεν έχουν να κάνουν με ατομική πτώση ενός εκάστου).
β) Και για να μην σκανδαλίζονται ακόμα περισσότερο εκείνοι που ευρίσκονται εκτός ή και που έφυγαν εξ αιτίας των δικών μας συμπεριφορών θεωρώντας ότι όχι μόνο συμφωνούμε με τα διάφορα αίσχη αλλά και τα συγκαλύπτουμε κι όλας, ως χριστεπώνυμη μαφία.
γ) Και γιατί οδέυουμε σε καιρούς χαλεπούς όπου η Εκκλησία για να παίξει το ρόλο της πρέπει να είναι καθαρή, όχι από αποδιοπομπαίους τράγους αλλα από πρακτικές και μηχανισμούς που δημιουργουν τις τερατογεννέσεις.
δ) Και γιατί ο επικείμενος διωγμός των χριστιανών και της Εκκλησίας, στα σκάνδαλα θα βρει πάτημα όπως και στα σκάνδαλα των ρασοφόρων βρήκαν πάτημα οι μπολσεβίκοι για να επιδοθουν σε σφαγές, και μάλιστα ηθικά δικαιωμένοι στην συνείδηση του κόσμου, που ενώ δεν είχε να φάει οι μονές έτρωγαν με χρυσά κουτάλια και συχνωτίζονταν με την εκφυλισμένη εξουσία της Ρωσσικής μπουρζουαζίας.
Λοιπόν αδελφοί. Θα πρέπει να τολμήσουμε να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους όσο είναι ακόμα καιρός. Διοτί σαν πολύ σύγχυση επικρατεί ως προς το τί ειναι του Καίσαρος και τι του Θεού.
Όσο για μένα, έχετε κάθε δικαιωμα να θεωρείτε τα γραφόμενά μου ως κατάκριση και καταλαλιά, "ζημιογόνα" για την ψυχή μου. Δεν με απασχολεί καθόλου. Και ξέρετε γιατί;
Διότι εγώ ουδέποτε προέβαλλα εαυτόν ούτε ως πρότυπο χριστιανού, ούτε ώς εκπρόσωπο της εκκλησίας, του κλήρου και του μοναχισμού.
Θεωρήστε με πνευματικά ανύπαρκτο. Και γι' αυτο θα απολογηθω μόνο για τον εαυτό μου. Και γι' αυτό δεν φόρεσα τα ράσα. Και γι αυτό εξακολουθώ να πιστεύω πως αν και η Σωτηρία είναι εν τέλει προσωπική υπόθεση, η απόκτησή της είναι συλλογική.
Και ή θα κάνω πράγματα τα οποία θα με σώσουν σώζοντας και τον διπλανό που ψάχνει να βρει τον Χριστό και του Τον κρύβουμε εμείς ή θα υιοθετώ πρακτικές και στάσεις ζωής που όχι μόνο θα μου δίνουν την ψευδαίσθηση της Σωτηρίας και της ηθικιστικής τελειότητας, αλλά θα οδηγούν στην απώλεια, και την δική μου και όλων εκείνων που θα παίρνω στο σβέρκο μου.
Αυτοκάθαρση τη Εκκλησίας χωρίς αποκάθαρση, δεν μπορεί να υπάρξει. Το λέει και το Ευαγγέλιο.
______________________
Η ζωγραφιά του μήλου είναι καλλιτεχνική δουλειά της Karen Tooth
http://www.forbesartgallery.com/artworks.php?artistid=35&pagelocation=2
