24/4/09

HERMITS OF OUR TIMES

ΕΡΗΜΙΤΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

Δυστυχως μόνο στα Ρουμάνικα και με Αγγλικούς υπότιτλους. Να λοιπόν που δεν χάθηκαν όλα. Απλά σκέφτομαι τον ευδαιμονισμό μας (ευ-δαιμονισμό) του λαόυ μας, τους αδιάφορους εκκλησιαστικούς μας άρχοντες, τους ευημερούντες μοναχούς και τις μοναχές μας, και το εδάφιο που λέει στην Αποκάλυψη προς τους Εφεσίους:

Ξέρω τα έργα σου και τον κόπο και την υπομονή σου και ότι δε δύνασαι να βαστάξεις κακούς, και δοκίμασες αυτούς που λένε τους εαυτούς τους αποστόλους, αλλά δεν είναι και τους βρήκες ψεύτικους. Και υπομονή έχεις και βάσταξες για το όνομά μου και δεν έχεις κουραστεί. Αλλά έχω εναντίον σου αυτό, ότι την αγάπη σου την πρώτη άφησες. Να θυμάσαι, λοιπόν, από πού έχεις πέσει και μετανόησε και τα πρώτα έργα κάνε. Ειδεμή έρχομαι σ’ εσένα και θα κινήσω τη λυχνία σου από τον τόπο της, αν δε μετανοήσεις.

(Αποκ 2:2-5)

Σήμερα, οι Αφρικανοί, οι Ασιάτες αλλά και οι Αμερικάνοι κυρήσσουν έργοις και λόγοις Χριστόν Αναστημένο, ενώ εμείς οι διδάξαντες ομολογούμε εμπράκτως τον θάνατό Του.

Κι αν στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πιά τρελλοί που να Τον ακολουθήσουν εν τοις όροις και ταις οπαίς της γης, γινόμενοι οδηγοί τυφλών, μήπως αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για την αδιαφορία και αδράνεια ημών των μονόφθαλμων που κρυβόμαστε πίσω από την στολή του λαϊκού;

Το Χριστός Ανέστη, λόγοις εύκολα το λες εν ευφορία γύρω από την μαγειρίτσα. Το δύσκολο είναι να το πεις έργοις και πράξεσιν...

18/4/09

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΑΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ


ΑΝΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ OPENCALENDAR.GR

Πολλοί θα θεώρησαν πως η ιδέα του να σβήσουμε όλοι μαζί τα φώτα σε διάστημα μιας ώρας αποτελεί καινοτομία ή πρωτοτυπία. ΛΑΘΟΣ! Η ιδέα είναι καρακλεμμένη από την Ελληνοϊουδαιοχριστιανική μας παράδοση. Απλά την παράλλαξαν οι κουτόφραγκοι για να φανεί δική τους...

Διότι σας ερωτώ, τι καταναλώνει περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια σε μία ώρα; Πεντέξι λαμπτήρες που οι μισοί θα είναι και φθορισμού (εκτός από το σποτάκι στο mbar και την ροζ λάμπα του υπνοδωματίου που φτιάχνουν ατμόσφαιρα) ή ο φούρνος της κουζίνας;

Ε, λοιπόν ναι! Πρώτοι εμείς, το ανάδελφον έθνος με τους ζηλόφθονους γειτόνους αποδεικνύουμε διαχρονικά και σε πείσμα του εκμοντερνισμού που επιχειρεί δολίως να μας αλλοτριώσει με ανόητα τεχνάσματα του τύπου «απαγόρευση της ιεροτελεστίας του κοκορετσιού», ότι αν σε ένα ολόκληρο κράτος και δη με το μεγαλύτερο ποσοστό υπέρβαρων στην Ευρώπη των 15, 18, 24 (έχω χάσει πια τον μπούσουλα) επί 3 συνεχόμενες ώρες παραμείνουν όλοι οι ηλεκτρικοί φούρνοι κλειστοί, εξοικονομούνται τεράστιες ποσότητες ενέργειας.

Γι' αυτό έχει καθιερωθεί, μία φορά το χρόνο, σύσσωμο ένα ολόκληρο έθνος να κατεβάζει το γενικό της κουζίνας και ως πανστρατιά σηκώνεται από καναπέδες, ντιβάνια, κρεβάτια, πολυθρόνες, και με παλλαϊκή συμμετοχή και οικολογική συνείδηση διαμαρτύρεται για την υπερθέρμανση του πλανήτη σχηματίζοντας ουρές χιλιομέτρων μέσα στα ΙΧ τα οποία δημιουργούν την μεγαλύτερη αλυσίδα διαμαρτυρίας, ορατή και από το διάστημα όπως και το Σινικό Τοίχος.

Εν συνεχεία, άπαντες ανάβουν φωτιές και θράκες απ' άκρου εις άκρον της επικράτειας και δημιουργούν τέτοιον καπνό και τσίκνα που ζαλίζουν και δορυφόρο της ΝΑΣΑ. Αν αποδειχτεί, δε, συνεπίκουρος και ο Στρατηγός Άνεμος, τότε είναι που θα τα παίξουν οι μεγαλύτεροί μας αντίπαλοι (στο ποσοστό υπέρβαρων), οι Αμερικάνοι. Και οι μεν Native Americans (δεν ξέρω πως γίνεται σε αυτήν την χώρα και όλοι οι υπήκοοί της παίρνουν μπροστά από έναν επιθετικό προσδιορισμό: African Americans, Jewish Americans, Greek Americans, Latin Americans) αναγνωρίζουν την τσίκνα από το Ανατολικό ημισφαίριο ως σήματα φιλίας οι δε υπόλοιποι καταλαμβάνονται από ένα απροσδιόριστο συναίσθημα ανησυχίας για το τι γίνεται «εκεί έξω» και επικαλούνται μετανιωμένοι τον Bush.

Για όσους συμπολίτες μας δε, δεν έχουν σπίτι σε χωριό, κουμπάρο στον Ωρωπό, αυλή ξεχασμένη ανάμεσα σε 3 οικοδομές ή ρετιρέ, μην ανησυχείτε! Η κρατική μηχανή είναι όπως πάντα συντονισμένη και καλοκουρδισμένη: Τροχονόμοι κατευθύνουν τους άστεγους στα Βλάχικα στη Βάρη, στη Λεωφόρο Καραμανλή (μεγάλη η χάρη του!) στη Πάρνηθα, στη Χασιά, στην Παλαιά Πεντέλη, στη Μάνδρα μέχρι και στα Δερβενοχώρια. Νοσοκομεία ευρίσκονται σε επιφυλακή για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για πλύσεις στομάχου, διάρροιες -από την απότομη κρεοφαγία, υποψίες εμφράγματος, δηλητηριάσεις από λαϊκά άσματα, τσιμπήματα εντόμων -εμ, η φύση εκδικείται-, διαστρέμματα (τι τον ήθελες κυρά μου τον Μπάλο στα χωράφια με τα τακούνια) κλπ. Τα καράβια υπερπλήρη και με ενιαία θέση για να μην κάνουν διακρίσεις, μεταφέρουν με τις προγραμματισμένες καθυστερήσεις μεταξύ Αιγίου και Αιγαίου τους συνωστισμένους της εκστρατείας και όλα βαδίζουν ρολόι.

Θα ρωτήσει κανείς, μα καλά μόνο εμείς οι Έλληνες είμαστε τόσο ευαισθητοποιημένοι; Ούτε καν οι Ορθόδοξοι γείτονες μας; Ε λοιπόν, μην την πατήσετε και διανοηθείτε να πάτε για Πάσχα στην Σερβία όπως την πατήσαμε κι εμείς πριν από μερικά χρόνια. Με κοτόπουλο στη σχάρα και χοιρινές μπριζόλες θα την βγάλετε. Καμία οικολογική ευαισθησία οι Βαλκάνιοι γείτονές μας. Μόνον οι Σερβοβόσνιοι το τσικνίζουν με οβελία απ' ότι ενημερωθήκαμε και γι' αυτό οι Αμερικάνοι τους εκδικήθηκαν.

Αθάνατη Ελλάδα, πρωτοπόρα παντού! Και η κρίση θέλει καλοπέραση, κι ας τους υπόλοιπους της Ευρωζώνης να σιγοβράζουν νερόβραστοι. Αλλά βρε παιδιά, με τούτα και με ‘κείνα, μέσα σ' όλα ξεχάστηκα και ένα «Χριστός Ανέστη» δεν σας είπα. Αλλά θα σας πω ένα «Χρόνια Πολλά» που είναι και παντός καιρού κι είναι και πλύνε βάλε. Εξ' άλλου, μετά από τόσο φαί πολλοί από μας θα το χρειαστούνε...

Χριστός Ανέστη!

______________________________
ΦΩΤΟ: Από ομάδα Επίτροπης Αγώνα της Ώρας της Γης στην Γερμανία. Παιδιά ΒΑΣΤΑΤΕ!



http://www.opencalendar.gr/portal/resource/contentObject/id/350ed8a8-7ebb-441f-9a85-4f131b4ae8db

13/4/09

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ;


Πως είναι την μια να σε επευφημούν και την άλλη να σε σταυρώνουν;

Πως είναι να σκορπάς το καλο και οι αλλοι να αθωώνουν τον Βαραβά;

Πως είναι να βρισκεσαι στη κοιλιά του κήτους εξ αιτιας της αμαρτίας καποιων άλλων;

Πως είναι να ευρίσκεσαι στον πάτο του πηγαδιού επειδή σε πέταξαν εκεί τα αδέλφια σου;

Πως είναι να σε φτύνουν επειδή δεν προσκύνησες τα βδελύγματα των Φαρισαίων;

Πως είναι να σε σκοτώνει ο αδελφός σου επειδή η προσευχή σου πάει ψηλά;

Πως είναι να σε προδίδουν με ένα φιλί;

Κι αφού δεν μπόρεσα εγώ να γίνω κατ' εικόνα και ομοίωση δική Του, έγινε Εκείνος κατ' εικόνα και ομοίωση δική μου, να σηκώσει λίγο απ' το σταυρό μου, να νοιώσει λίγο από τον πόνο μου.

Διότι αν δεν το είχε κάνει, δεν θα μπορούσε να είναι ούτε Θεός, ούτε Πανταχού Παρών.
Ενώ τώρα, δεν χρειάζεται να ακούσει τον πόνο μου. Τον Ξέρει!




I caught sight of my reflection
I caught it in the window
I saw the darkness in my heart
I saw the signs of my undoing
They had been there from the start

And the darkness still has work to do
The knotted chord's untying
They're heated and they're holy
Oh they're sitting there on high
So secure with everything they're buying

In the blood of Eden
Lie the woman and the man
With the man in the woman
And the woman in the man

In the blood of Eden
Lie the woman and the man
We wanted the union
Oh the union of the woman
The woman and the man

My grip is surely slipping
I think I've lost my hold
Yes, I think I've lost my hold
I cannot get insurance anymore
They don't take credit, only gold

Is that a dagger or a crucifix I see
You hold so tightly in your hand
And all the while the distance grows
between you and me
I do not understand

At my request, you take me in
In that tenderness, I am floating away
No certainty, nothing to rely on
Holding still for a moment
What a moment this is
Oh for a moment of forgetting,
a moment of bliss
Heyyyyyyyyyyyyyyyyy

I can hear the distant thunder
Of a million unheard souls
Of a million unheard souls
Watch each one reach for creature comfort
For the filling of their holes

In the blood of Eden
Lie the woman and the man
With the man in the woman
And the woman in the man

In the blood of Eden
We wanted the union
Of the woman and the man

In the blood of Eden
Lie the woman and the man
I feel the man in the woman
And the woman in the man

In the blood of Eden
Lie the woman and the man
I feel the man in the woman
And the woman in the man

In the blood of Eden
We've done everything we can
In the blood of Eden
Saw the end as we began
With the man in the woman
And the woman in the man

It was all for the union
Oh, the union of the woman,
the woman and the man.

10/4/09

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΝΤΡΑ

ΑΘΗΝΑ 1993

Η Γεωργία ειναι η ζωηρή του σχεδιαστηρίου. Κάτι παντελόνια κολλητά που αφήνουν να διαγράφονται στριγκ εσώρουχα, κάτι μπουστάκια που προβάλλουν τις γραμμώσεις της. Άσε το δούλεμα που τρώω από συναδέλφους και υφισταμένους επειδή έχουν καταλάβει πως με γουστάρει και μου κολλάει, στα όρια του Πλατωνικού και λίγο έξω από αυτά. Πλην όμως στο άκουσμα πως θα πάω με τον πεθερό μου στο Άγιον Όρος είναι η ΜΟΝΗ που συγκινείται: A! μπορεις να μου κανεις μια χάρη; Να σου δώσω κάτι πραγματάκια να τα δώσεις σε κανένα φτωχό μοναχό να μνημονεύσει και την Γεωργία.

Με χαροποίησε η ευαισθησία της συγκεκριμένης κοπέλας και δέχτηκα με τα χαράς. Μόνο που δεν φαντάστηκα πως θα μου ερχόταν μια τσάντα με δύο φανέλλες, σαπούνια και καφέδες τα οποία στην πλάτη ενός προσκυνητή που θα γύριζε με τα πόδια το Άγιον Όρος θα ήταν βάρος. Τέλος πάντων "Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε", ε ας σηκώσω και εγώ της Γεωργίας.

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Και να ιδού μεσα στο καραβάκι από την Ουρανούπολη, ένας Σέρβος κουρελής μοναχός, ο Danilo, συνοδεύοντας κάτι φουκαράδες Σέρβους προσκυνητές που ακτινοβολουν την θλίψη του πολέμου.

-Στο Χιλανδάρι πηγαίνετε γέροντα;

-Όχι στις Καρυές

Σκέφτομαι να του δώσω τα πράγματα της Γεωργίας αλλά με πιάνουν ενοχές πως ακόμα δεν πάτησα το πόδι μου στο Άγιον Όρος, τα ξεφορτώθηκα. Ανταλάσσουμε μερικές κουβέντες με τον π. Danilo και κατεβαίνουμε στην Γιοβάνιτσα ώστε να πάμε με τα πόδια στο Χιλανδάρι, από την άλλη πλευρα του Όρους.

Εκεί ένας οργασμός δραστηριότητας λόγω πολέμου. Σκεφτομαι τα πράγματα της Γεωργίας. Αλλα η εντολή ήταν ρητή: "Δώστα σε κανένα φτωχό μοναχό".

Την επόμενη μέρα με τα πόδια στο Βατοπαίδι. Εκεί πια τι φτωχό μοναχό να βρεις όταν σε έχει βάλει ο Αρσένιος στα άδητα της Μονής (μόλις ανακάλυψε πως είσαι Art Director σε διαφημιστική εταιρεία και μπορεις να του φανείς χρησιμος) και μπροστά σου εχει διεξαχθεί ολόκληρος τηλεφωνικός διάλογος με τον κο Φωκά, ιδιοκτήτη της αλυσίδας ξενοδοχείων Ηλέκτρα, προκειμένου να σκάσει 8.000.000 δρχ (το 1993) για κάποια έκδοση της μονής με φωτογραφίες του Αρσένιου.

Φυσικά πού να δώσω τα σαπουνάκια της Γεωργίας εκεί. Θα με ειρωνευόταν από μέσα του ο Αρσένιος. Άντε πάλι με τον μπόγο στην πλάτη, ανέβα βουνό κατέβα βουνό για την Παντοκράτορος. Ούτε εκει τα άφησα τα πράγματα. Και από εκεί, με αγροτικό αυτή την φορά Σκήτη Αγ.Νικολάου Μπουραζέρι. Και εκει δεν υπάρχει ανάγκη για τα σαπουνάκια της Γεωργίας.

Στον δρόμο για τις Καρυές, για το κελλί του Αγ. Σάββα οι φανέλες εξακολουθούν να μου θυμίζουν το βάρος τους. Φτάνοντας στον προορισμό μου σκέφτομαι τι ανόητος που ήμουν να τις κουβαλάω στην πλάτη... λιτανεία, στο μισό Αγιος Όρος ενώ θα μπορούσα να τα είχα δώσει εξ αρχής σε εκείνο τον κουρελή μοναχό στο καραβάκι.

Φτάσαμε στον Αγ.Σάββα. Χτυπώ το κουδουνάκι της εξώθυρας. Και βλέπω μπροστά μου τον Danilo!

-Γέροντα έχω εδώ καποια πραγματάκια για σας από κάποια Γεωργία. Τα κουβάλαγα τόσες μέρες στην πλάτη και τώρα μόλις αναρρωτιόμουν γιατι να μην σας τα ειχα δώσει από την αρχή. Κάτι φανέλες ειναι και...

-Α φανέλες! Δυό φανέλες έχω μόνο και επειδή δουλευω και ιδρώνω τις εχω βγάλε πλύνε. Αφού τώρα μόλις έλεγα να πάρω τηλέφωνο το Χιλανδάρι να μου στείλουν καμμία!

Η πρόνοια του Θεού μεριμνά για όλα. Και γνωρίζει που, πότε και ποιός έχει ανάγκη και ποιός όχι. Και στον ακτήμονα και φτωχό μοναχό του στέλνει ότι και όταν το χρειαστεί, χρησιμοποιώντας και την "ζωηρή" κοσμική συνάδελφο, και έναν κοσμικό προσκυνητή με αρκέτες αμαρτίες στην πλάτη και... μερικά σαπούνια.

Τον Danilo τον ξαναπέτυχα άλλες 3 φορές:

Την μία ξανά σε ένα καραβάκι για την Δάφνη όταν συνόδευα έναν ομοφυλόφιλο συνάδελφό μου που είχε την ανάγκη να ακούσει νουθεσίες για το προβλημά του και ο ασκητής και ζηλωτής Danilo τον ανάπαυσε.

Την δεύτερη με πήγε σε αυτόν ένας Σέρβος μοναχός σε ένα γκρεμισμένο κελλί με νυχτερίδες στην Καψάλα όπου ο Danilo έμενε χωρίς νερό στο κελλί και χωρίς ηλεκτρικό και χωρίς παράθυρα.

Και την τρίτη τον ειδα στο Mega Channel, σε ρεπορτάζ της εκπομπής των πικραμένων αντιχριστιανών Καμπουράκη και Οικονομέα σχετικά με τα Καρούλια και τα Κατουνάκια, όπου το θέμα της εκπομπής ήταν οι ασκητές του Αγιου Όρους. Σε παραδιπλανό κελί με τον Danilo μένει στα Καρούλια και ο π.Ισίδωρος, ο Εσθονός μοναχός που έφυγε από την Εσθονία για να μονάσει στην Μονή Βαλαάμ Φινλανδίας, και όταν είδε την επερχόμενη εκκοσμίκευση της Εκκλησίας, έφυγε για το Όρος, εθήτευσε για κάποιο διαστημα στον π. Εφραιμ στην Σκήτη Αγ. Ανδρέα και κατέληξε στα Καρούλια.

Γεγονός είναι πάντως πως όσο αμαρτωλοί και αν είμαστε, αν αφήνουμε τον Θεό να οδηγήσει τα βήματα μας και εγκαταλειφθούμε στην Χάρι του, τότε θαυμάσια θα δούμε πολλά. Και όταν η Χαρις φευγει (όπως σωστα επισήμανε καποιος αδελφός) τότε επελαύνει το Real Estate και διώχνει το Unreal, που βρισκεται σε ψυχες ανθρωπων και οχι σε ανθρώπων έργα.
________________
[Σημείωση: Το συγκεκριμένο περιστατικό με την Βατοπαιδίου ΔΕΝ θα το ανέφερα έτσι λεπτομερώς αν δεν υπήρχαν κάποιοι καλοθελητές που αφ' ενός ισχυρίζονται ότι το Βατοπαίδι δεν διακατέχεται από κοσμικό και επιχειρηματικό πνεύμα (ήδη από το 1993) και επί πλέον κατηγορουν και επικρίνουν ως καταλάλους εκείνους που το επισημαίνουν ως κατάντια του μοναχισμού. Επί 15 χρόνια ασκήθηκα στην σιωπή απλά καθε τόσο επιβεβαιώνοντας όλο και χειρότερα το κατρακύλισμα της μονής. Αλλά ας μην βγάλουμε και τον κόσμο τρελλό!]

8/4/09

ΑΥΤΟΚΑΘΑΡΣΗ, ΚΑΘΑΡΣΗ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΣΕ ΕΠΟΧΕΣ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΔΙΩΓΜΟΥ

Δέχομαι συχνά επικρίσεις, πολλές φορές αβίαστα και επιπόλαια, για την επικριτική στάση που δείχνω προς πρόσωπα και πράγματα της Εκκλησίας διότι αυτό δεν είναι "ίδιον πνευματικού ανδρός." Δεν θα σταθω στο οτι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων οι καταστάσεις που περιγράφω είναι απολύτως βιωματικές και δεν αποτελούν αναπαραγωγή της βιοτεχνίας σκανδάλων της τηλεόρασης και των ΜΜΕ.

Προσωπικά δεν τα βάζω με τον εκάστοτε δημοσιογράφο επειδή ξεμπρόστιασε έναν παιδεραστή ιερέα ή μια μονή που κατέτρωγε τις περιουσίες των χηρών προφασιζόμενη μακράς προσευχάς, πολυ απλά διότι αν μη τι άλλο έσωσαν από τα δίκτυα τους τα επόμενα θύματά τους. Σε αυτό που έχω αντίρρηση είναι αποκλειστικά και μόνον στα διαφαινόμενα κίνητρα των ΜΜΕ τα οποία ξεμπροστιάζοντας διαφόρους λύκους βαρείς που παριστάνουν τους χριστιανούς με ράσα ή χωρίς, αποσκοπούν στην εν γένει απαξίωση της Εκκλησίας με σκοπό την επέλαση της Νέας Τάξης πραγμάτων.

Αλλά μην τρελλαθούμε κι' όλας κατηγορώντας αυτόν που φωνάζει "τσαντάκιας, τσαντάκιας" αντί να κατηγορούμε τον τσαντάκια τον ίδιο.

Θεωρώ δε μεγίστη αφέλεια να νομίζουμε πως ο κόσμος είναι ηλίθιος και δεν βλέπει στά μέλη της Εκκλησίας, αλλα και ακόμα χειρότερα σε πρόσωπα και φορείς που την εκπροσωπούν βαθύτατες πνευματικές ασθένειες. Και βέβαια αν οι ασθένειες αυτές αναγνωρίζονταν από τους πάσχοντες ως τέτοιες, ο κόσμος επίσης έχει την διάκριση να καταλάβει το προσωπικό πρόβλημα ή την αχίλλειο πτέρνα του κάθε ανθρώπου, χριστιανού, ρασοφόρου ή μη. Εδώ όμως έχουμε φαινόμενα εκφυλισμού, όπου κάποιες πρακτικές μελών της εκκλησίας όχι μονο δεν αναγνωρίζονται ως πνευματικές ασθένειες από τα συμπτώματα ή τους καρπούς των, αλλα τουναντίον προβάλλονται και ως πρότυπα και ως υποδείγματα Ορθοδοξίας!

Εκεί λοιπόν είναι που φεύγει ο κόσμος αηδιασμένος. Και αντί να πάρουν οι σκανδαλοποιοί μια πέτρα και να πέσουν στην θάλασσα (εδώ το Ευαγγέλιο μας προτρέπει στην αυτοκτονία ως προτιμότερη από τον σκανδαλισμό των αδυνάτων) έχουν αναπτύξει και μηχανισμούς αυτοάμυνας ώστε να συνεχίσουν στον ολισθηρό τους δρόμο ηθικά καταξιωμένοι!

Ποια είναι η θέση των πιστών; Ή μάλλον ποιά είναι η προσωπική μου θέση;

Για μένα η σωτηρία μου περνά ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ μέσα από την σωτηρία του διπλανού. Και όταν λέω του διπλανού δεν εννοώ εκείνον που ευρίσκεται ήδη στους κόλπους της Εκκλησίας αλλά εκείνον που ΔΕΝ βρισκεται. Το απολωλός με ενδιαφέρει. Σε εκείνον, τον μικρό και αδύναμο καλούμαι δίνοντας καθημερινές εξετάσεις τα δώσω μαρτυρία και ομολογία.

Ενω οι χριστιανοί έχουν μια τάση να θεωρουν ότι αυτοι που δεν ανήκουν στην Εκκλησία δεν μας αφορουν καν, και οτι φταίνε κι ολας που σκανδαλιζονται. Αν δε πάμε στους ρασοφόρους εκεί πια είναι που γινεται το έλα να δεις. Κατηγορούμε τον πάπα για την καθιέρωση του αλάθητου και την ίδια στιγμή στην πράξη εφαρμόζουμε το αλάθητο των ρασοφόρων βαπτίζοντας μάλιστα μέσω μηχανισμών αυτοάμυνας ως κατάκριση, καταλαλιά ή ιεροκατηγορία οποιονδήποτε μηχανισμό ή φωνή ελέγχου ή διαμαρτυρίας.

Προσωπικά θεωρώ ως Εκκλησία όχι την ΑΤΟΜΙΚΗ συνείδηση αλλά την ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ. Αν δε φτάσουμε στο σημείο να δεχθούμε ότι ο καθένας θα σώσει μόνος του το τομάρι του διαλογιζόμενος σαν τον Βούδα, τοτε ποιος ο λόγος της ύπαρξης της εκκλησίας ως σώμα; Kαι σε αυτό το σώμα κάποια μέλη είναι ανώτερα από άλλα; Και εαν ένα όργανο έχει αυτονομηθεί και λειτουργεί σαν καρκίνωμα τα υπόλοιπα μέλη έχουν δικαίωμα να το αποκόψουν, να το αποβάλλουν ή να το θεραπεύσουν. Ή θα πρέπει να μάθουν να ζουν με τον καρκίνο που ως γνωστό είναι και μεταστατική πάθηση;

Η θέση μου είναι ότι οι πιστοί και οι λαϊκοι πρέπει να αρχίσουν να φωνάζουν και να αποτασιοποιούνται από νοσηρά φαινόμενα.

α) Και για να αποβληθούν φαινόμενα καρκινογένεσης στο σώμα της Εκκλησίας (που δεν έχουν να κάνουν με ατομική πτώση ενός εκάστου).

β) Και για να μην σκανδαλίζονται ακόμα περισσότερο εκείνοι που ευρίσκονται εκτός ή και που έφυγαν εξ αιτίας των δικών μας συμπεριφορών θεωρώντας ότι όχι μόνο συμφωνούμε με τα διάφορα αίσχη αλλά και τα συγκαλύπτουμε κι όλας, ως χριστεπώνυμη μαφία.

γ) Και γιατί οδέυουμε σε καιρούς χαλεπούς όπου η Εκκλησία για να παίξει το ρόλο της πρέπει να είναι καθαρή, όχι από αποδιοπομπαίους τράγους αλλα από πρακτικές και μηχανισμούς που δημιουργουν τις τερατογεννέσεις.

δ) Και γιατί ο επικείμενος διωγμός των χριστιανών και της Εκκλησίας, στα σκάνδαλα θα βρει πάτημα όπως και στα σκάνδαλα των ρασοφόρων βρήκαν πάτημα οι μπολσεβίκοι για να επιδοθουν σε σφαγές, και μάλιστα ηθικά δικαιωμένοι στην συνείδηση του κόσμου, που ενώ δεν είχε να φάει οι μονές έτρωγαν με χρυσά κουτάλια και συχνωτίζονταν με την εκφυλισμένη εξουσία της Ρωσσικής μπουρζουαζίας.

Λοιπόν αδελφοί. Θα πρέπει να τολμήσουμε να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους όσο είναι ακόμα καιρός. Διοτί σαν πολύ σύγχυση επικρατεί ως προς το τί ειναι του Καίσαρος και τι του Θεού.

Όσο για μένα, έχετε κάθε δικαιωμα να θεωρείτε τα γραφόμενά μου ως κατάκριση και καταλαλιά, "ζημιογόνα" για την ψυχή μου. Δεν με απασχολεί καθόλου. Και ξέρετε γιατί;

Διότι εγώ ουδέποτε προέβαλλα εαυτόν ούτε ως πρότυπο χριστιανού, ούτε ώς εκπρόσωπο της εκκλησίας, του κλήρου και του μοναχισμού.

Θεωρήστε με πνευματικά ανύπαρκτο. Και γι' αυτο θα απολογηθω μόνο για τον εαυτό μου. Και γι' αυτό δεν φόρεσα τα ράσα. Και γι αυτό εξακολουθώ να πιστεύω πως αν και η Σωτηρία είναι εν τέλει προσωπική υπόθεση, η απόκτησή της είναι συλλογική.

Και ή θα κάνω πράγματα τα οποία θα με σώσουν σώζοντας και τον διπλανό που ψάχνει να βρει τον Χριστό και του Τον κρύβουμε εμείς ή θα υιοθετώ πρακτικές και στάσεις ζωής που όχι μόνο θα μου δίνουν την ψευδαίσθηση της Σωτηρίας και της ηθικιστικής τελειότητας, αλλά θα οδηγούν στην απώλεια, και την δική μου και όλων εκείνων που θα παίρνω στο σβέρκο μου.

Αυτοκάθαρση τη Εκκλησίας χωρίς αποκάθαρση, δεν μπορεί να υπάρξει. Το λέει και το Ευαγγέλιο.

______________________

Η ζωγραφιά του μήλου είναι καλλιτεχνική δουλειά της Karen Tooth
http://www.forbesartgallery.com/artworks.php?artistid=35&pagelocation=2